Wolfblood

-12-

'Kom.',riep hij naar haar. Kylie had een zwart, knielang jurkje aan en met de mantel eroverheen gaf dat haar een mysterieus aura. Miron was geïntrigeerd door haar fëerieke manier van bewegen. Lenig en snel, maar met de sluwheid van een panter. Ze voelde haar niet op haar gemak, waarschijnlijk door de dreigbrief, en Miron hield zichzelf voor dat hij de dreigbrieven van voorheen niet aan haar ging laten zien. Ze willen haar, omdat ze weten dat ze zijn zwakke kant is. Hij heeft haar nodig. Zij is de kruising, waar de legende over vertelde.
Ze liepen samen naar de koets, waar de ruiter al op het zadel wachtte en de teugels strak aanhield. De zwarte hengsten snoven opgelaten. Beiden waren ze onherkenbaar door de kappen die tot over hun gezicht hingen en donkere schaduwen over hun gelaatstrekken wierpen.
'Waar gaan we heen? Wat is het plan?',zei Kylie, met een krachtigere toon in haar stem dan hij haar nu voor mogelijk had gehouden.
'Een vriend.',antwoorde hij, hopend dat ze niet verder zou vragen. Hij had nog geen plan en hij haatte het dat hij hem zo roekeloos in het gevaar stortte, wat helaas gewoonlijk is bij hem.
'Geen plan dus.'
Ze keek recht door hem heen, wat behoorlijk eng was, vond hij. Hij fronste zijn wenkbrauwen maar reageerde niet. Ze zuchtte.
'Het is waar, hè.',begon ze,'wat dóén we hier, Miron? Wat gáán we doen.'
Ze smeekte hem om antwoorden. Haar ogen hielden dezijne in een ijzersterke greep. Ze was misschien de  oplossing, maar ze was allersinds niet gemakkelijk.
'Ik weet het niet. Ik weet alleen wat we te pakken moeten zien te krijgen.'
Ze keek hem vragend aan, maar hij was niet van plan dat aan haar neus te hangen. Niet zolang ze in de greep van de vijand zit. Hij weet niet hoever ze in haar gedachten konden kijken, maar hij wist wel dat ze het goed genoeg kunnen om te zorgen dat ze hem dood. Hij nam haar nog eens in zich op. Uiterlijk is er niets te zien. Hoogstens die ketting, maar diebis niet erg zorgbarend, of wel?
'Van waar heb je die ketting?',vroeg hij, rechtaan. Ze keek hem vragend aan, waarna haar hand naar haar keel ging. Ze toucheerde de rode robijn en schoof haar duim onder de band.
'Geen idee.'
Haar ogen werden groot toen ze de rest van haar hals aftaste.
'H-het heeft g-geen slotje.',stotterde ze , duidelijk van slag. Miron fronste. Ze trok aan de ketting zo hard ze kon, maar er kwam geen beweging in te zitten. De diamant schommelde licht, maar bewoog niet van plaats.
'Kom hier.', zei Miron, terwijl hij zijn eigen stem onder controle probeerde te houden. Hij wist uit ervaring dat paniekeren het alleen maar erger maakte. Iemand moest zijn hoofd koel houden.
Ze boog naar hem toe en hij schoof haar bruine, golvende haren opzij.
Hij bekeek de ketting en liet langzaam zijn vingers over de zachte velours glijden. Het was geen rekbare stof, onmogeljk om over het hoofd te krijgen dus. Maar het had inderdaad geen slot.
'Kunnen we het niet knippen?',fluisterde hij zacht, eerder tegen zichzelf dan tegen Kylie. Ze haalde haar schouders op, maar vervolgde dan ietwat gestresseerder:' Zorg gewoon als-je-blieft dat hij eraf gaat. Ik droeg een medaillon! Geen robijn!'
Ze raakte weer in paniek en Miron legde klungelig zijn handen op haar schouders. Hij was de Alfa, hij moest de hele roedel runnen! Vrouwen waren als de uithoeken van het rijk voor Miron, een mysterie.
Hij wreef twijfelent over haar schouders en fluisterde dingen als "Alles komt goed" en "We krijgen het er wel af", puur omdat hij hem genoodzaakt voelde.
'Dit is de eerste keer dat je iemand troost, niet?',lachte ze licht. Dat vatte Miron op als een goed teken. Zonder antwoord te geven schoof hij terug weg van haar en streek het denkbeeldig stof van zijn zwarte mantel. De zijde voelde zacht aan en hij liet het even door zijn vingers glijden waarna hij zich richte op het voorbijschietende landschap.
'We onderzoeken het wel verder bij Irwan.',mompelde hij. Kylie nam genoegen met zijn zuinige opmerking en liet har hoofd tegen de deurpost leunen. Ze was moe en de reis was nog niet deftig begonnen, dat belooft.
-
De koets kwam met piepende remmen tot stilstand voor een grote zandweg die zich tussen de weides bevond. Het voelde aan alsof ze in een niemandsland terecht waren gekomen, in een grote woestijn van groen gras en kuddes koeien.
Het goudgele zand was als een warm welkom na de hobbelige, lichtgrijze, asfalten weg die ze tot nu toe over hobbels en kuilen gevolgd hebben. Het lag verbazingwekkend egaal, viel Kylie op.
'Vanaf hier moeten we lopen. Anders vallen we teveel op.',deelde de jonge wolf mee, terwijl hij naar de bruine koets wenkte, die zich al ver van de twee verwijderd had, met een stofwolk achter zich aan. Ze zuchte.
Zwijgend liepen ze door, terwijl ze af en toe onder hun wimpers door naar elkaar staarden. Ondanks dat alles was het geen ongemakkelijke stilte.
'Niet schrikken, het is geen wolf.', waarschuwde Miron haar, toen het huis in zicht kwam. Kylie trok vragen haar wenkbrauwen op, maar kreeg toen door dat hij het over die Irwan had.
Het was een klein houthakkershuisje, opgebouwd met stevige, dikke eikenstammen. De pilaren waarop het kleine afdakje voor de deur steunde, waren uitgehouwen en bewerkt en toen ze dichterbij ging staan, zag ze dat het taferelen waren. Ze wou ze nader onderzoeken, maar de deur ging al met een zwaai open. Miron's rug zat in haar zicht, maar ze kon een houten protese zien staan.
'Irwan.',hoorde ze hem zeggen, waarna ze handen schudde.
'Miron.'
Het was een rasperige, krakende stem, hoorbaar van een oude man. Ze stapte naar voor en haar adem stokte in haar keel.
De man had een oud, verrimpeld vel en één van zijn ogen was wit een vaal, als een gepeld ei. Zijn huid was ook wit, bijna doorzichtig en ze kon perfect zijn aders en spieren zien zitten. Zijn ene been was inderdaad afgezet en vervangen door een protese, maar ondanks dat alles zag hij er nog springlevend uit. Een ongemakkelijk gevoel bekroop haar, alsof ze voelde dat hij zijn jeugd uit kleine kinderlevens en dwale zielen haalde. Ze kon haar vinger er niet opleggen, maar er was iets wat deze man, ondanks dat ze letterlijk door hem heen kon kijken, onbegrijpelijk en mysterieus maakte.
________________________________
Hey peepss,
Wie is er al allemaal op vakantie geweest? Deel het maar if you want!
En vergeet zeker niet te stemmen en te reageren! Das gwn vreet wijs ya know hihi x
Wie gaat er btw naar de Gentse feesten?
Grtjs,
Ya girl Mel 😜