Baby, I'm yours.

Κεφάλαιο 6

Η εβδομάδα πέρασε σχετικά γρήγορα, με τον Άκη να με πηγαίνει κάθε μέρα σπίτι και τον Θωμά να με πρήζει σε μόνιμη βάση. Επιτέλους ήρθε η καλύτερη μέρα, η παρασκευή. Είναι η αγαπημένη μου μέρα για δύο λόγους:
1) Τέλος το σχολείο για δύο μέρες.
2)Σήμερα έχω προπόνηση στο μποξ!!
      Το μποξ για μένα είναι σχεδόν τρόπος ζωής. Είναι το μόνο που με βοηθά με τα νεύρα μου, τα οποία είναι πολλά τελευταία, με το μποξ εκτονώνομαι, ξεχνιέμαι για λίγο. Οπως κάθε παρασκευή, έτσι και σήμερα, φόρεσα το μαύρο κολαν μου,το επίσης μαύρο μπουστάκι μου,μια γκρί ζακέτα και τα αθλητικά μου. Πήρα την τσάντα μου,φόρεσα τα ακουστικά μου κι αφού βγήκα από το σπίτι ξεκίνησα με χαλαρό τρέξιμο να κατευθύνομαι στη σχολή. Οταν έφτασα, άφησα τα πράγματά μου στα αποδυτήρια και μετά πήρα την θέση μου μπροστά στον σάκο. Ξεκίνησα χαλαρά και μετά λίγο πιο γρήγορα και επιθετικά. Στο μυαλό μου ήρθε η σκηνή του Θωμά να φιλάει την Βίκυ, να την χουφτώνει κι αυτή να του τρίβεται. Πώς στο καλό μπόρεσε και κορόιδεψε αυτός εμένα;Εγώ φταίω που ήθελα και να προχωρήσουμε την 'σχέση' μας. Πόσο ηλίθια παίζει να ήμουν; Ο θυμός κυρίευσε το μυαλό και το σώμα μου,πλέον χτυπούσα τον σάκο με όλη την δύναμή μου. Ενιωθα τους μύες μου να τεντώνονται, ζεστενόμουν πολύ, η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και η αναπνοή μου έβγαινε με δυσκολία. Ομως δεν σταματούσα, δεν μπορούσα να σταματήσω, η οργή με πλημμύριζε. Ξαφνικά δύο χέρια με ακούμπησαν στους ώμους και γύρισα απότομα να δω ποιός ήταν. Ο Ακης.
"Είσαι καλά;"ρώτησε με πραγματικό ενδιαφέρον, δεν κατάφερα όμως να απαντήσω και κατέρρευσα στο πάτωμα προσπαθώντας να ξανά βρω την αναπνοή μου.
"Θες λίγο νερό;"με ξανά ρώτησε και ένευσα θετικά. Μου έφερε ένα μπουκάλι νερό και το ήπια σχεδόν όλο. Ο Ακης κάθησε δίπλα μου.
"Ευχαριστώ"ψυθίρισα ξέπνοα.
"Παρακαλώ"χαμογέλασε και έκανε μια τούφα από τα μαλλιά μου στην άκρη. Ξαφνιάστηκα με την κίνησή του και φάνηκε, γι'αυτό τράβηξε βιαστικά το χέρι του. Αμήχανη ησυχία ακολούθησε, εκείνος κοιτούσε το πάτωμα κι εγώ εκείνον.
"Πρέπει να είσαι πολύ νευριασμένη"έσπασε την σιωπή κοιτώντας με απότομα.
"Ε; Ναι,περίπου"απάντησα χαμηλόφωνα.
"Θέλεις να σε αφήσω μονη;"ρώτησε.
"Οχι"είπα και με κοίταξε περίεργα, δεν μπορούσα να καταλάβω το βλέμμα του.
"Γιατί δεν κάνεις μερικές διατάσεις και μετά να σε πάω σπίτι;"πρότεινε και αμέσως μου ήρθε η ιδέα.
"Θες να μου δείξεις μερικές...διατάσεις;"έδειχνε να το σκέφτεται για λίγο, όμως τελικά απάντησε.
"Εντάξει"απάντησε κι εγώ χαμογέλασα πλατιά.
Είχα κάνει μερικές διατάσεις και τώρα τελειώναμε.
"Και μετά σκύβεις πολύ χαμηλά"είπε δείχνοντας μου την άσκηση.
"Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!"κλαψούρισα.
"Είναι πανεύκολο ρε Κλαίρη"απάντησε.
"Πώς γίνεται να ξέρεις τόσα πολλά;"ρώτησα.
"Πριν έρθω Αθήνα, πήγαινα μποξ εκεί που εμένα. Πάνε 7 χρόνια από τότε που ξεκίνησα"είπε.
"Κι εγώ 7 χρόνια κάνω μποξ"είπα χαρούμενα.
"Αρα δεν σου είναι δύσκολη η άσκηση"
"Εγώ όμως θέλω να μου την δείξεις, δεν μπορώ να την κάνω χωρίς την βοήθεια σου!"γκρίνιαξα.
"Οκ,θα σε βοηθήσω"είπε και με πλησίασε.
      Πήρε θέση πίσω μου και με βοήθησε να τεντώσω το σώμα μου,με αποτέλεσμα να κολλήσω πάνω του. Το ένα χέρι του ήταν τυλιγμένο στον θώρακά μου και το άλλο χαμηλά στην κοιλιά μου προσπαθώντας να με βοηθήσει να κρατήσω το σώμα μου σταθερό και ίσιο."Η πλάτη σου πρέπει να είναι ίσια Κλαίρη"είπε επιβλητικά. Αυτή η πλευρά του ήταν σέξυ μπορώ να πω. Ισιωσα την πλάτη μου και μετά έσκυψα χαμηλά για να ολοκληρώσω την άσκηση. Τον άκουσα να ξερό βήχει καθώς έσκυβα και απομακρύνθηκε γρήγορα. Ενα θριαμβευτικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου, αφού πλέον ήξερα την επιρροή που έχω πάνω του.
"Μισό να πάρω τα πράγματά μου και φεύγουμε"είπα και μπήκα στα αποδυτήρια, όμως με ακολούθησε.
Πήρα την πετσέτα μου και αφού έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου σκορπίστηκα και έφτιαξα την κοτσίδα μου. Τα μάτια του με κάρφωναν σε κάθε κίνηση που έκανα και αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Εσκυψα μπροστά στην τσάντα μου και έβγαλα από μέσα μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα, μπήκα πίσω από ένα παραβάν, έβγαλα το μπουστάκι μου και φόρεσα την μπλούζα χωρίς σουτιεν. Βγήκα από το παραβάν και αφού πήρα και τα υπόλοιπα πράγματά μου βγήκα στον διάδρομο προς την πόρτα με τον Ακη να με ακολουθεί. Ενιωσα το χέρι του στον καρπό μου και το επόμενο δευτερόλεπτο ήμουν κολλημένη στον τοίχο.
"Κλαίρη τι κάνεις;"ρώτησε σχεδόν εξοργισμένος.
"Καλά είμαι, εσύ;"απάντησα δήθεν αθώα.
"Ξέρεις ότι με αυτά που κάνεις μου είναι δύσκολο να μείνω μακρυά σου;"δεν περίμενα ποτέ να μου το πει έτσι στην ψύχρα.
"Δεν καταλαβαίνω"συνέχισα να παίζω την χαζή.
"Αν σε φιλήσω θα καταλάβεις;"πέταξε κι έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
"Δεν... Δεν ξέρω"απάντησα.

Εμ τα θέλει κι εσένα ο κωλος σου...

Σκάσε.

"Κλαίρη γαμωτο μην παίζεις"είπε ενώ κοιτούσε μια τα χείλη μου και μια τα μάτια μου.
"Δεν παίζω"απάντησα, ενώ στην πραγματικότητα το διασκέδαζα υπερβολικά.
"Μην με προκαλείς"γρίλισε κι έγλυψε τα χείλη του χωρίς να σταματήσει να κοιτάζει τα δικά μου.
"Τι κι αν το κάνω;"είπα ξέπνοα. Εσκυψε αρκετά κοντά μου κι ένα δεύτερο πριν με φιλήσει μπήκε στην σχολή ο προπονητής μου. Αψογο timing...
"Γειά σας"είπα καθώς ο Ακης τινάχτηκε μακρυά μου.
"Γειά παιδιά"είπε χαμογελαστά και έφυγε.
"Πάμε"είπα και βγήκα πρώτη έξω με το χαμόγελο την νίκης στα χείλη μου.

       Στην διαδρομή δεν βγάλαμε άχνα και οι δύο. Εγώ κοιτούσα έξω απο το παράθυρο κι αυτός τον δρόμο, το μόνο που είπαμε ήταν ένα ξερό καληνύχτα κι αυτό με το ζόρι. Την επόμενη μέρα ήταν το τραπέζι της θείας μου στο οποίο ενημερώθηκα ότι δεν θα είμαστε μόνοι μας, αλλά θα έρθει και όλο το σόι της μάνας μου για να γνωρίσει τον μέλλοντα γαμπρό. Μισώ τις μαζώξεις αλλά η μάνα μου με απείλησε ότι αν δεν πάω θα μου κλειδώσει το αυτοκίνητο στο γκαράζ μέχρι να πάρω δίπλωμα. Είχα ήδη κάνει μπάνιο και στέγνωνα τα μαλλιά μου τα οποία θα έκανα μπούκλες αργότερα. Κι αφού είναι επίσημο τραπέζι δεν μπορώ να πάω με το τζινακι. Αποφάσισα να φορέσω μια μαύρη μπλούζα, την μπορντώ φούστα μου και τα μαύρα μποτάκια μου.

      Αφού έφτιαξα τα μαλλιά μου και βάφτηκα πήγαμε στην θεία μου. Μόλις μπήκα στο σπίτι διάφοροι συγγενείς άρχισαν να με αγκαλιάζουν και να με φιλάνε. Ξέρετε η αμήχανη στιγμή που ένας τόνος θείων και γιαγιάδων αγνώστων για σένα αρχίζουν τα 'πως μεγάλωσες ετσι;' και τα 'την τελευταία φορά που σε είδα ήσουν μια σταλιά' κι εσύ απλά κάθεσαι και προσποιήσαι ότι τους ξέρεις κι ότι περνάς καλά. Ε, αυτό ακριβώς μου συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Τέλεια θα περάσουμε πάλι...

•••••••••••••••••••••

Αλοχα μικρά ταπεινά τριανταφυλλακια μου👋🌹

(ΟΤΙ ΝΑ 'ΝΑΙ)

Τι κάνετε; Πώς σας φαίνεται το κεφάλαιο; Είχε και κιουτ μομεντ με Ακη-Κλαίρη γιατί είμαι μια θεά (ασχολιαστο😂)...

Ψηφίστε αν σας άρεσε και σχολιάστε μου πως σας φαίνεται!!😊

Next: Δείπνο vol.2 και μπερδέματα😱

Αγάπες και φιλία❤😘

-Elena♥