Baby, I'm yours.

Κεφάλαιο 7

Περιπλανιόμουν αρκετή ώρα στο σπίτι με την μάνα μου να με τραβολογάει απο δω κι απο κει να μιλήσω σε χίλιες δυο θείες που δεν είχα ξανά δει ποτέ στην ζωή μου. Πλησιάσαμε τον καναπέ και ξεκινήσανε την ανάκριση κι αυτές που κάθονταν εκεί πάλι από την αρχή...
"Πόσο μεγάλωσες! Τι τάξη πας τώρα;"με ρώτησε μια 45αρα με καροτί μαλλί, έσχος.
"Δευτέρα λυκείου"λέω αδιάφορα.
"Τι κατεύθυνση έχεις πάρει;"συνεχίζει μια κοπέλα λίγο πιο μεγάλη από εμένα, μάλλον κόρη της καροτοκέφαλης.
"Θεωρητική"απαντώ με εξίσου αδιάφορο τρόπο όπως πριν.
"Αα θα σε κάνουμε φιλόλογο ή ψυχολόγο;"ρωτάει η καροτί κυρία.
"Τίποτα από τα δύο"χαμογελάω βεβιασμένα.
"Και τι θα σπουδάσεις; Τι θα κάνεις στην ζωή σου;"λέει σχεδόν αγχωμένη, λες και πρόκειται για την δική της ζωή.
"Δεν ξέρω"ανασήκωσα τους ώμους και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα σαν να της είπα οτι θα σπουδάσω ζαμπονοκοπτική με λέιζερ!
"Εμ η Κλαίρη αστειεύεται!"πετάχτηκε η μάνα μου κάνοντάς με πίσω με το χέρι της. "Απλά δεν ξέρει σε ποιόν κλάδο της ψυχολογίας θέλει να περάσει. Ετσι δεν είναι γλυκιά μου;"με σκούντηξε στον ώμο κι εγώ ρόλαρα τα μάτια μου.
"Ναι έτσι..."είπα μέσα από τα δόντια μου και γύρισα από την άλλη "Πάω λίγο τουαλέτα"είπα κι έφυγα από το συνωστισμένο σαλόνι. Ανέβηκα βιαστικά την μαρμάρινη σκάλα για τον πάνω όροφο και μπήκα στην τουαλέτα κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μου. Αυτό που με περίμενε όμως μέσα στην τουαλέτα ήταν λίγο χειρότερο από τους συγγενείς μου ή ίσως να ήταν και καλύτερο... Μόλις γύρισα την πλάτη μου στην πόρτα ένα αγόρι με μια πετσέτα τυλιγμένη στην μέση του στεκόταν μπροστά μου. Αμέσως έκλεισα τα μάτια μου και γύρισα από την άλλη.

"Συγγνώμη, δεν... Εγώ, δεν ήξερα ότι... Η πόρτα ήταν ξεκλειδωμένη και.."νομίζω ήταν από τις ελάχιστες φορές που έχω κοκκινίσει πραγματικά στην ζωή μου.
"Δεν πειράζει, αν και θα μπορούσες να χτυπήσεις την πόρτα ξέρεις..."απάντησε και μπορούσα να καταλάβω το χαμόγελο στην φωνή του,το διασκέδαζε.
"Οκ,καλύτερα να φεύγω"είπα νευρικά και ξεκλείδωσα την πόρτα για να βγω, όμως με τράβηξε πάλι μέσα.
"Οχι τόσο γρήγορα πριγκίπισσα, δεν μου είπες ούτε το όνομά σου"χαμογέλασε στραβά και με κοίταξε στα μάτια.
"Πριγκίπισσα;! Ωω σε παρακαλώ, μην αρχίζεις..."ρόλαρα τα μάτια μου.
"Δεν αρχίζω κάτι, είμαι ο Ορέστης"άπλωσε το χέρι του για χειραψία και εγώ του έδωσα το δικό μου.
"Κλαίρη"πέταξα και χαμογέλασα στιγμιαία "Φεύγω τώρα"είπα και βγήκα γρήγορα από το μπάνιο. Κατέβηκα τις σκάλες σχεδόν τρέχοντας και πήγα ξανά στο σαλόνι.
"Τι έκανες τόση ώρα πάνω;"με ρώτησε η μητέρα μου ψυθιριστά.
"Τουαλέτα πήγα"είπα αθώα.
       Λίγη ώρα αργότερα καθήσαμε στο τραπέζι όλοι μαζί και ήμασταν έτοιμοι να φάμε μέχρι που από την πόρτα της τραπεζαρίας μπήκε ο Ορέστης και με ένα απλό "γειά σας"ήρθε και κάθησε δίπλα μου στο τραπέζι. Υπέροχα.
"Καλή όρεξη, πριγκίπισσα"είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Γνωρίζεστε;"ρώτησε η μητέρα μου.
"Ελάχιστα"απάντησα.
"Από που;"συνέχισε την ανάκριση.
"Γνωριστήκαμε στο μπάνιο πριν λίγο. Για την ακρίβεια η Κλαίρη από δω μπ-"πριν συνεχίσει την εξιστόρηση των γεγονότων τον διέκοψα.
"Μπήκα στην τουαλέτα την ώρα που εκείνος έβγαινε και συστηθήκαμε, αυτό είναι όλο"είπα και του έδωσα μια αγκωνιά στα πλευρά χαμογελώντας με αποτέλεσμα να πνιγεί με το φαγητό του.
"Ναι,σωστά"είπε αφού ήπιε λίγο νερό.
"Μάλιστα, οπότε γνώρισες τον ξάδελφο σου..."πέταξε αδιάφορα η μαμά μου και συνέχισε να τρώει.
"Ξάδελφο;;"ρώτησα έκπληκτη.
"Ναι,ο Ορέστης είναι γιος του Θάνου, του αρραβωνιαστικού της θείας σου"απάντησε.
"Αα, ωραία..."ξεφύσιξα και ξεκίνησα να παίζω με το φαγητό στο πιάτο μου αφού δεν πεινούσα.
"Δεν πεινάς;"παρατήρησε ο Ορέστης.
"Οχι"απάντησα αδιάφορα.
"Βαριέσαι;"ρώτησε.
"Ναι"είπα το ίδιο αδιάφορα με πριν.
"Θες να σου δείξω το δωμάτιό μου;"είπε και ανεβοκατέβασε τα φρύδια του χαμογελώντας πονηρά.
"Ιου! Οχι!"χτύπησα το κούτελο μου με την παλάμη μου, πράγμα που τον έκανε να γελάσει πιο πολύ."Το διασκεδάζεις πραγματικά, έτσι δεν είναι;"ρώτησα μετά από λίγο.
"Να σου πω την αλήθεια, ναι. Διασκεδάζω να παίζω με τα νεύρα σου"μου έκλεισε το μάτι κι εγώ ρόλαρα τα μάτια μου.
"Πολύ ωραία..."ειρωνεύτηκα και έστρεψα ξανά την προσοχή μου στο πιάτο μου.
"Αυτό λέω κι εγώ"είπε κοιτώντας με από πάνω μέχρι κάτω.
Δύο ώρες αργότερα και αφού η ώρα ήταν γύρω στις 01:00 το βράδυ, η μάνα μου αποφάσισε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να φύγουμε. Αφού χαιρέτησα την θεία μου και τον αγαπητικό της,έπρεπε να χαιρετήσω και τον 'ξάδελφο' μου....
"Ωρα να φεύγεις, ε;"είπε και καλά λυπημένος.
"Ναι,σε παρακαλώ μην κλάψεις όσο θα είμαι μακριά σου..."απάντησα ειρωνικά κι ένα πονηρό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του.
"Ξέρεις, θα μπορούσες να μείνεις. Ωραία θα περνάγαμε αν κάναμε ένα sleepover μαζί"ψυθίρισε ενώ υποτίθεται ότι με αποχαιρετούσε.
"Δελεαστική πρόταση, αλλά δεν συνηθίζω να κάνω sleepover"είπα και γύρισα την πλάτη μου τινάζοντας τα μαλλιά μου πριν χαθώ από το οπτικό του πεδίο.
       Αφού φτάσαμε σπίτι, φόρεσα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι ανοίγοντας το κινητό μου για να περάσει η ώρα. Η ώρα είχε πάει ήδη 03:00 κι εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, παρά μόνο στριφογύριζα στο κρεβάτι μου σκεπτόμενη διάφορα σενάρια στο μυαλό μου. Τελικά αποκοιμήθηκα λίγα λεπτά αργότερα. Ενας ενοχλητικός ήχος με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι μου,πέρασε ένα λεπτό σχεδόν μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι χτυπούσε το κινητό μου. Το πήρα βιαστικά στα χέρια μου και το σήκωσα χωρίς να δω ποιός καλούσε.
"Παρακαλώ;"είπα σιγανά.
"Κλαίρη;"αναγνώρισα αμέσως το άτομο που με έπαιρνε τηλέφωνο στις 04:30 το βράδυ. Η φωνή του ήταν...διαφορετική. Βραχνή, κουρασμένη, σχεδόν σκοτεινή. Πρώτη φορά τον άκουγα έτσι και σίγουρα ήταν η πρώτη φορά που με έπαιρνε τηλέφωνο αυτός.
"Κλαίρη είσαι εκεί;.. Χρειάζομαι βοήθεια, σε χρειάζομαι"είπε.
"Εδώ είμαι"απάντησα.

••••••••••••••••••••••••
Χελλοουυυυ👋👋

Τι μου κάνετε μικρά καβούρια;;😂

Εβαλα κεφάλαιο καλεε!! Μαζευτείτε!!!🎉

Λοιπόν, τι γίνεται; Τι γνώμη έχετε για τον Ορέστη; Ποιός να πήρε τηλέφωνο την Κλαίρη μας τέτοια ώρα και γιατί λέτε να την χρειάζεται;
Αν θέλετε να μάθετε ψηφίστε και σχολιάστε πως σας φαίνεται!😊

Next:Μπλέξιμο και hot stuff(😱?!)

Αγάπες και φιλιά❤😘

-Elena♥