Baby, I'm yours.

Κεφάλαιο 4

Ο ήχος κλήσης του κινητού μου ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο. Με γρήγορες κινήσεις σηκώθηκα από το πλευρό του Θωμά, ο οποίος ξύπνησε από τον ήχο του κινητού μου ενοχλημένος, και απάντησα στην κλήση της μαμάς μου.
"Ορίστε" είπα εκνευρισμένη από τον τρόπο που με ξύπνησε.
"Που στο καλό είσαι Κλαίρη; Αν νομίζεις ότι μπορείς να φεύγεις και να έρχεσαι σπίτι όποτε θες, κανείς μεγάλο λάθος!"φώναξε στο τηλέφωνο και εγώ ρόλαρα τα μάτια μου.
"Μαμά χαλάρωσε! Ο Θωμάς είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο κι έμεινα μαζί του στο νοσοκομείο το βράδυ,αυτό είναι όλο"απάντησα και κάθησα ξανά στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
"Ωραία, πότε περίμενες να με ενημερώσεις εμένα γι'αυτό; Όταν θα γυρνούσα και θα πάθαινα οχτώ εγκεφαλικά επειδή δεν θα σε έβρισκα πουθενά;"συνέχισε με την υστερία της κακομοίρας μάνας και χτύπησα την παλάμη μου στο μέτωπό μου.
"Μαμά κόψε την υστερία! Με πήρες τηλέφωνο, το σήκωσα, έμαθες που είμαι, τελείωσε η ιστορία"ύψωσα τον τόνο της φωνής μου και το επόμενο πράγμα που άκουσα ήταν ο ήχος που κάνει το τηλέφωνο όταν σου το κλείνουν, στη μούρη! Έλεος πια!
"Τι έγινε;" ρώτησε ο Θωμάς αγουροξυπνημένος.
"Τίποτα, απλά πρέπει να γυρίσω σπίτι. Θα είσαι εντάξει μόνος σου;"ρώτησα φιλώντας τον στο μέτωπο.
"Ναι,καλά θα είμαι, αλλά θα μου λείπεις"απάντησε και με φίλησε απαλά στο στόμα.
"Κι εμένα" χαμογέλασα κι ανταπέδωσα το φιλί πριν φύγω από το νοσοκομείο.
       Γύρισα σπίτι και μόλις πάτησα το πόδι μου στο σπίτι, το κινητό μου χτύπησε. Το έβγαλα γρήγορα από το τσαντάκι μου και η φωτογραφία της φίλης μου φώτιζε την οθόνη.
"Έλα, καλημέρα"είπα και ένα χασμουρητό μου ξέφυγε.
"Καλημέρα, που είσαι;"ρώτησε αμέσως.
"Σπίτι γιατί;"απάντησα με ερώτηση.
"Έρχομαι από 'κει"είπε βιαστικά και το έκλεισε. Δέκα λεπτά αργότερα χτύπησε το κουδούνι και κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες να της ανοίξω.
"Έλα"της έκανα νόημα να περάσει και ανεβήκαμε στο δωμάτιό μου,κλείνοντας την πόρτα πίσω μας.
"Τι έγινε;"ρώτησα περίεργη.
"Τίποτα, απλά σου έφερα το μπουφάν σου που το ξέχασες χθές στο κλάμπ"απάντησε και άφησε το μπουφάν στην καρέκλα του γραφείου μου.
"Αα ωραία, ευχαριστώ. Τι θα κάνουμε σήμερα;"την ρώτησα ενώ βολεβόταν δίπλα μου στο κρεβάτι.
"Δεν ξέρω. Πάμε χαλαρά για ποτό;"άνοιξε το κινητό της και μπήκε στα μηνύματα.
"Πάμε"ανασήκωσα τους ώμους.
"Θα πω στον Αντώνη, στον γρήγορη και στην Αθηνά, οκ;"με ρώτησε κι ένευσα θετικά.
"Εγώ θα πάρω τον Θωμά"είπα και μου έριξε μια ματιά καθώς έστελνα μήνυμα στον Θωμά για το βράδυ."Τι;"ρώτησα παρατηρώντας την περίεργη έκφραση του προσώπου της.
"Τίποτα"ξερόβηξε.
"Ερατώ! Λέγε άντε"την σκούντηξα και ξεφύσιξε.
"Είσαι σίγουρη για τον Θωμά;"με κοίταξε.
"Ναι,θα έρθει δεν έχει θέμα με το χέρι. Έτσι κι αλλιώς παίρνει εξιτήριο το απόγευμα"απάντησα και έστρεψα την προσοχή μου στο κινητό μου.
"Δεν εννοώ αυτό, εννοώ την σχέση σας. Δεν νομίζεις πως είναι λίγο νωρίς για να τον ξανά εμπιστευτείς μετά από ό, τι έκανε;"με ρώτησε και έσμηξα τα φρύδια μου.
"Αυτό που νομίζω είναι ότι πρέπει να κόψουμε τις χαζές συζητήσεις και να βρούμε τι θα βάλω το βράδυ. Εξάλλου, ο Θωμάς μου ζήτησε συγγνώμη"είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
"Δεν είναι χαζές συζητήσεις, είναι σημαντικά πράγματα που πρέπει να προσέχεις σε μια σχέση. Κι αυτό που έγινε χθές το βράδυ, δεν είναι καθόλου καλό για την σχέση σας" είπε και με ακολούθησε ως την ντουλάπα μου.
"Δεν θέλω να το συζητήσω αυτό τώρα Ερατώ, έτσι κι αλλιώς είναι δικό μου πρόβλημα και του Θωμά"απάντησα ξερά και μπήκα στην ντουλάπα-δωμάτιο.
"Ό, τι πεις"ξεφύσιξε για δεύτερη φορά κι αρχίσαμε να ψάχνουμε τι θα φορέσω. Αφού αποφασίσαμε, κανονίσαμε να πάμε έξω για φαγητό.
       Φόρεσα κάτι ζεστό, γιατί έξω έκανε αρκετό κρύο και έπιασα τα μαλλιά μου σε έναν πρόχειρο κότσο.