Baby, I'm yours.

Κεφάλαιο 3

*Πλευρά Άκη*

Την ακολούθησα μέχρι το σπίτι και μπήκαμε μέσα. Το μέρος ήταν τεράστιο, οι γονείς της παίζει να έχουν πολλά λεφτά.
"Έλα μαζί μου"πρόσταξε κι εγώ την ακολούθησα ανεβαίνοντας μια ξύλινη σκάλα. Μπήκαμε στο δωμάτιό της,το οποίο ήταν επίσης τεράστιο. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι ανοιχτό γκρι,μια τζαμαρία με μπορντό κουρτίνες οδηγούσε σε ένα μπαλκόνι, το κρεβάτι της ήταν διπλό, στρωμένο με λευκά παπλώματα. Στο δωμάτιο υπήρχαν δύο πόρτες, η μια ήταν μισάνοιχτη και αποκάλυπτε το περιεχόμενο της που αποτελούνταν από ρούχα και παπούτσια. Κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πόρτα, η οποία οδηγούσε στο εσωτερικό μπάνιο του δωματίου της,ήταν ευρύχωρο. Ο ένας τοίχος ήταν καθρέφτης και οι υπόλοιποι ήταν καλυμμένοι με μαύρα πλακάκια. Φυσικά είχε μια μεγάλη μπανιέρα και μια ντουζιέρα.
"Κάθησε"μου έδειξε τον πάγκο δίπλα στον νιπτήρα και έκανα ότι μου είπε.
Έσκυψε σε ένα ντουλάπι και έβγαλε έξω ένα κουτί πρώτων βοηθειών. Ξεκίνησε να μου καθαρίζει την πληγή χωρίς να βγάλει λέξη. Εγώ την παρατηρούσα, ήταν τόσο όμορφη. Τα μάτια της είχαν εκείνη την ζεστή απόχρωση του γαλάζιου και του πράσινου και ξέρω πως αυτά θεωρούνται ψυχρά χρώματα, όμως το βλέμμα της καθώς μου περιποιούταν την πληγή ήταν τόσο θερμό. Τα χείλη της ήταν ζουμερά,ούτε πολύ μεγάλα, ούτε πολύ μικρά. Έτσι όπως τα είχε μισάνοιχτα μου ερχόταν να την φιλήσω, τα κοιτούσα για πολύ ώρα και το παρατήρησε. Σκατά.
"Συμβαίνει κάτι;"σήκωσε το ένα της φρύδι. Είναι τόσο άγρια όταν το κάνει αυτό, με κάνει να την θέλω πιο πολύ.
"Όχι, τίποτα"απάντησα και ξερόβηξα.
"Μάλιστα... Δεν,δεν σε ευχαρίστησα για ό, τι έκανες πριν. Αλήθεια πως βρέθηκες εκεί;"με ρώτησε σμήγοντας τα φρύδια της.
"Έφευγα και τον είδα να σε σπρώχνει στον τοίχο, μετά ξέρεις τι έγινε"εξήγησα.
"Ήσουν στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή"είπε και συνέχισε να μου καθαρίζει την πληγή αλλά την σταμάτησα.
"Λάθος. Ήμουν στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή"την διόρθωσα και της χαμογέλασα, όμως φάνηκε ενοχλημένη.
"Ναι... Εμ τέλος πάντων, ευχαριστώ για ό, τι έκανες"είπε βάζοντας έναν επίδεσμο στην πληγή μου.
"Παρακαλώ, έκανα αυτό που θα έκανε ο οποιοσδήποτε"απάντησα τοποθετώντας το χέρι μου στο μάγουλό της. Για ενα δευτερόλεπτο μου φάνηκε πως έκλεισε τα μάτια της, όμως όχι για πολύ.
"Είσαι έτοιμος να φύγεις"είπε και πετάχτηκε έξω από το μπάνιο. Την ακολούθησα.
"Ευχαριστώ γι'αυτό"είπα δείχνοντας το φρύδι μου.
"Ναι, παρακαλώ"χαμογέλασε ψεύτικα. Το τηλέφωνό της χτύπησε και το σήκωσε αμέσως.
"Έλα, τι έγινε;"ρώτησε οποίον την καλούσε και αμέσως μετά το πρόσωπό της αγρίεψε. "Έρχομαι"είπε γρήγορα και το έκλεισε.
"Τι έγινε;"ρώτησα καθώς την είδα να κατεβαίνει τρέχοντας την σκάλα.
"Πρέπει να πάμε γρήγορα στο νοσοκομείο. Ο Θωμάς είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο"είπε και βγήκαμε γρήγορα από το σπίτι κατευθυνόμενοι στο αυτοκίνητό μου.

*Πλευρά Κλαίρης*

Σε όλη την διαδρομή μέχρι το νοσοκομείο σκεφτόμουν. Εγώ φταίω γι'αυτό, ο Θωμάς έπαθε το ατύχημα στον δρόμο για το σπίτι μου. Είπε στον Αντώνη πως θα ερχόταν να μου μιλήσει, να ζητήσει συγγνώμη για ό, τι έκανε, όμως ήταν πολύ μεθυσμένος για να οδηγήσει. Τα παιδιά προσπάθησαν να τον σταματήσουν, αλλά τους είπε πως πρέπει να μου μιλήσει γιατί..... Γιατί μ'αγαπάει. Δάκρυα απειλούν να τρέξουν από τα μάτια μου, όμως κρατιέμαι. Δεν μ' αρέσει να κλαίω μπροστά στους άλλους, δεν θέλω να με λυπούνται.
"Είσαι καλά;"με ρώτησε ο Άκης ρίχνοντας μου μια ματιά.
"Καλά είμαι"απάντησα κοφτά και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Μετά από λίγο φτάσαμε στο νοσοκομείο.
"Δεν χρειάζεται να έρθεις μέσα. Ευχαριστώ που με έφερες, καληνύχτα"είπα στον Άκη και βγήκα από το αυτοκίνητο τρέχοντας προς το νοσοκομείο.
Μια ξανθιά νοσοκόμα στεκόταν στην ρεσεψιόν.
"Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;"ρώτησε χαμογελαστή.
"Ο Θωμάς Βασιλείου σε ποιό δωμάτιο βρίσκεται;"ρώτησα γρήγορα.
"Στο 237,στα επείγοντα"απάντησε κι εγώ έφυγα γρήγορα να βρω το δωμάτιο. Μετά από λίγο βρισκόμουν έξω από την πόρτα και την χτύπησα ελαφριά. Μπήκα μέσα και είδα την Ερατώ με τον Αντώνη να μιλούν με τον Θωμά.
"Θωμά; Πώς είσαι;"ρώτησα και κάθησα δίπλα του στο κρεβάτι.
"Καλά είμαι, μωρό μου, συγγνώμη για ό, τι έγινε, δεν το ήθελα αλήθεια" απολογήθηκε και τον αγκάλιασα προσεκτικά για να μην χτυπήσω το σπασμένο χέρι του.
"Είναι εντάξει, ήσουν μεθυσμένος καταλαβαίνω"είπα και τον φίλησα τρυφερά.
"Ιουυυ ξερνάω"είπε η Ερατώ και βγήκε από το δωμάτιο με τον Αντώνη ενώ εγώ χαχάνισα.
"Με τρόμαξες, το ξέρεις;"έγυρα το κεφάλι μου στον ώμο του Θωμά.
"Συγγνώμη, ήθελα να σου μιλήσω"είπε και συνέχισε. "Όσα είπα δεν τα εννοούσα, απλά σε είδα με τον μαλάκα να χορεύεις όπως χόρευες τέλος πάντων και νευρίασα. Ήπια τέσσερα πέντε ποτήρια βότκα μονορούφι και όταν έβαλε τα χέρια του στο σώμα σου βίδωσα για τα καλά"μου εξήγησε.
"Κι έπρεπε να ξεσπάσεις πάνω μου;"πέταξα.
"Τι στον διάολο περίμενες να κάνω Κλαίρη;"ύψωσε τον τόνο της φωνής του.
"Αλήθεια θες να το κάνουμε αυτό τώρα; Γιατί εγώ νιώθω πολύ κουρασμένη για να τσακωθώ μαζί σου"τον κοίταξα στα μάτια και έδειχνε να το καταλαβαίνει.
"Εντάξει, έχεις δίκιο"είπε τελικά.
Ξάπλωσα δίπλα του στο κρεβάτι και λίγο μετά με πήρε ο ύπνος.

•••••••••••••••••••••••••••••
Χελλοουυυυυ👋

Κεφάλαιο τρίτο λοιπόν και όπως σας είπα είχε πλευρά Άκη!! Η Κλαίρη όπως φαίνεται τον συγχώρησε τον Θωμά. Τι γνώμη έχετε γι'αυτό; Έκανε καλά ή όχι; Ο Άκης είναι λίγο τσιμπημενος εε;;😉
Ψηφίστε αν σας άρεσε και σχολιάστε μου γιατί νιώθω μόνη😰
Επάνω,ο Θωμάς👆

Next: Βίκυ (!?) και σχολείο.

Αγάπες και φιλιά😘❤

-Elena♥