My tears

My tears Part 6

Bakat sa mga mata ni jake ang pagkalungkot at sakit sa kanyang puso na naramdaman niya sa kanyang mahal.Tumayo na ito at naglakad. Ako ay nakaupo mag isa habang iniisip yong kwento ni jake sa akin,napahinto nalamang ako ng madinig ko yong pinag-uusapan ng dalawang multo.

multo1:Marahil hindi totoo yong buhay ng prutas.

multo2:Ha?Bat naman?

Multo1:Dahil hindi na pwding bumalik ang mga patay sa mundo ng mga buhay.

Multo2:Kaya nga tinawag na buhay na prutas dahil kaya nitong buhayin ang kahit sinong patay na makakatikim nito.

-end of cnversation-

Nagkaroon ako ng pag-asa ng madinig ko yong pinag-usapan nila agad akong nagpakita sa dalawa. At halata namang nagulat sila.

Multo1:Sino ka? Tanong nito sa akin.

Ako si Eroy.tipid kong sagot.

Gusto kong malaman kong paano makukuha yong buhay ng prutas?.

Hahahahaahahahahaha..Tawa ng dalawa sa akin.

Multo2:Ikaw?gusto mong kunin yong buhay ng prutas hindi kaba natatakot?

Huminga ako ng malalim ng tinanong iyon ng multo sa akin,naging seryuso ang mukha ko sa pagsalita.

Hayaan nyo akong kunin yong prutas ng buhay para makasama ko uli ang taong mahal ko,parang awa niyo na.

Sabay hawak ko sa kamay ng isang multo na tila ito ay naantig naman.

Para makuha ang buhay ng prutas kailangan mong pumasok sa imperno dahil ang buhay ng prutas ang binabantayan ng malaking ahas. Nakaramdam naman ako ng takot pero nilakasan ko ang aking loob para sa taong mahal ko.

paano naman ako makakapasok sa Imperno?.tanong ko dito.

Saan ba itinatapon ang mga multong lumalabag sa batas ng walang buhay?. Tanong ng multo sa akin.

Sa Imperno.pa bulong kong sagot.

Tama ka!Kong kaya kailangan mong gumawa ng hindi ayon sa batas ng mga patay para maitapon ka sa imperno.

Nag pasalamat ako dito,ng akma na akong tumalikod para umalis ay nagsalita ang isang multo.

Pag-isipang mo ng mabuti ang iyong desisyon,dahil kapag na itapon kana sa imperno ay hindi ka na pwding bumalik sa kasalukuyang pangalawang buhay mo kaibigan. Mag-ingat ka!!.

Ngumiti nalamang ako bilang tugon.

-----------

litong lito ang isip ko ng iwanan ko ang dalawang multong nag-uusap tungkol sa buhay ng prutas.Inisip ko ang kanilang sinabi na kailangan kong pumunta sa Imperno upang matikman ang buhay ng prutas bagamat may humahadlang naman sa kabilang utak ko na baka hindi na ako makabalik sa mundo ng mga patay,kong kayat unang hinanap ng aking mga mata ay ang mukha jane Natagpuan ko itong nakatayo sa plaza,kong saan doon namin nabuo ang magagandang memorya naming dalawa. Sa kalayuang tingin ko nakatayo itong bakat sa mukha ang ngiti,ngunit sa paglapit ko nakangiti itong balisa.

Ganun nalang araw-araw ang bumubungad sa akin sa tuwing dinadalaw ko si jane.

Mga ilang taon nadin ang lumipas pero alam ko na ako parin ang laman ng puso ni jane at ganun din ako sa kanya. Hinalikan ko siya sa noo na tila ako ay humahalik lamang sa hangin sabay naman nitong pinikit ang mga mata na tila naramdaman niya ang halik ko.

"Malapit na tayong magkita jane"sabi ko dito habang ang mukha naming dalawa ay magkaharap.

Nakikita ko nanaman yong mga mata ko sa mata niya.