On Dört Mart Hikayesi(Düzenleniyor)

3-BÖLÜM

Arkamı döndüğümde evet o çocuktu birden şaşırdım neden mi?Nasıl böyle denk gelmişti?? zehra'nın dediği gibi oydu çok mutlu olmuştum yanaklarımın o soğukta kızardığını hissediyordum.Bana bakıyordu bende ona bakıyordum gülümsedi bana ilk defa bana gülümsemişti.Çok ama çok mutluydum ama neden mutluydum?Ona karşı ne ara bu kadar şey hissetmiştim.H emen önüne döndüm.Zehra benden daha heyecanlıdı sanki kolumu öyle bir çekiştiriyorduki kolum kopucak gibiydi.Sınıfa doğru yol almıştık.Sınıftakiler benden meraklıydı.Ne konuştuk ne yaptık diye soruyolardı ama pek birşey olmamıştı.İsmini bile ögrenememiştim.Heycandan unutmuştum onunla çıkıcaktık belki de ama ismini bilmiyordum nasıl ögrenmemiştim kendime çok kızıyordum.Ders başlamıştı çoktan yarısına gelmiştik ama dersi dinlememiştim bile.Aklım ondaydı zil çalmak üzereydi Zehra ben gider ögrenirim noldugunu ne dedigini dedi bende tamam dedim gitti.

Geldiğinde yine çok heyecanlıydı.
-Noldu??
-Kanka seni çok beğenmiş seninle konuşup tanışmak istiyormuş.
-Ee ismini de öğrenseydin bari.
-İsmiiiiii
-Neymiş?söyleseneee meraktan ölücem.
-İsmi efeymiş kankaaaa
-Ee başka ne öğrendin.
-Kanka bide benim arkadaşlarım varya karşıki sınıfta.
-Evet noldu?
-Ordan bi kızı ayarlıyorlarmış ilk sen olunca ondan vazgeçip seni ayarladilar.kız çok sınırlı
-Hangi kız ya?
-Derya vardı ya hani?hafif kilolu.
-Ee onu yapsaydilar o zaman ben onla çıkacam diye ısrar etmedim.
-Bilmiyorum kanka sana sinir olmuş.
-Aman bananee yaa!
-Neyse kanka takma kafana.
-Tamam
-Tamam.

Sınıfa girdik.Şimdiden sorunlar başlamıştı bile korkuyordum.Biriyle kavga etmekten değil daha kim bilir nolucaktı onu tanımadan nasıl çıkacaktım.Zil çaldı çıktık servisime doğru ilerlerken karşılaştık gülümsemişti bana bende ona gülümsedim.Çok güzeldi neden hep kötüleri düşünüyordumki belki de onunla geçireceğim çok güzel günler vardı.Servisime bindim yolda kızlarla onun hakkında konuşuyorduk.Sadece ismini bildiğimi söyledim.Onun hakkında konuşurken eve gelmişti Servisim.Servisten indim eve doğru çıkarken yine onu duşunuyordum.Yüzümde onu düşünürken tebessüm olduğunu hissettim.Çok mutlu oldum.Eve geldiğimde kuzenim evdeydi süslü pakize diye ona seslendim.Üstümü değiştirirken bir yandan şarkı söylüyordum.Kuzenim ne bu neşe dedi.Yoo birşey yok diye cevapladım.Tabi tabi biliyoruz o birşey yolları biz dedi.Hadi yemek hazırlayalım dedim.Merve ablam çok hamarattır o birşeyler hazırlarken bende telefonumu elime aldım Facebook 'ta sayfada geziyordum.Facebook bir site arkadaşlarımla konuşabilecegin bir sayfa.Birden mesaj geldiğini gördüm.Seviniçten ellerim titriyordu o'muydu?acaba o'ysa ne yazmıştı??ne cevap vericektimki?Mesajı açtığımda o değildi.Üzülmüştüm mesajı okudum mesajda şöyle yazıyordu.

-Ben efenin arkadaşı.Efe dediki onu Facebook'tan bulup ekliyecekmişin.Efenin engeli varmış sana istek atamiyormuş.
-Pekii!!

Evet sadece peki dedim.Çünkü çok sinirlenmiştim.Neden engeli vardı?Çok arkadaşı vardı demek'ki.İyi biri değildi galiba hep öyle kişiler öyle oluyordu çünkü.Neyse dedim.Arama yerine efe yazdım soyadını bilmiyordum.Ne yazıcaktımkii?? Arkadaşının Facebook sayfasına girdim ordan arkadaşlarından buldum resimlerden tanımıştım.İstek attım anında kabul etti.Mesaj attım yine ben ilk adımı atmıştım.Kızıyordum kendime yinede yazdım.Triplerimden geri kalmadan ilk tribimi atmıştım.

-Bana arkadaşın mesaj attı.Engelin varmış  sen mesaj atsın bekliyorum demişsin o yüzden mesaj attım.
-Evet ben dedim.Engelim var o yüzden mesaj atamadım.
-Tamam önemli değil.Çevren çok geniş sanırım.
-Yok aslında öyle değil.
-Nasıl o zaman anladığım kadarıyla öyle işte.
-Bu Facebook 'u pek umursamadığım'dan gelen istekleri kabul ettim o yüzden engelim var.
-Bana açıklama yapmak zorunda değilsin.Ben öyle birden dedim işte.
-Yoo önemli değil.Herşeyi  sorabilirsin.
-Peki nerede oturuyorsun??
-Arifiye de siz??
-Bende akyazı da oturuyorum.Neyse ben çıkmak zorundayım.
-Nedenn daha yeni konuşmaya başladık.
-İşim var kusura bakma.
-Peki görüşürüz.
-Görüşürüz....