Electrified Hearts

Chapter 1

Το πούλμαν σταμάτησε και όλα τα παιδιά αρχισαμε να κατεβαίνουμε. Κοντοστάθηκα για λίγο στο τελευταίο σκαλοπατι του πούλμαν και αντίκρισα το μεγαλύτερο κτήριο που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Φαινόταν πάρα πολύ παλιό και ίσως να χρειαζόταν λίγο βαψίματος, αλλά αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν οι τεράστιες κεραμιδί καγκελόπορτες με δύο αγαλματάκια λυκάνθρωπων στη κορυφή.

;;: Κοπελιά θα κατέβεις? (με ακούμπησε απαλά στη πλάτη ένα ζεστό χέρι)

Εγω: (γύρισα απότομα και τον κοίταξα) Ναι φυσικά! (κατεβήκαμε και οι δύο) Απλός, μου κάνει εντύπωση αυτό το κτήριο. Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν είναι να μείνω!

;;: Έχεις μεγάλο δίκιο (Συνέχισα να κοιτάζω το κτήριο, ενώ εκείνος γύρισε και με κοίταξε με το χαμόγελο στα χείλη) Tyler Posey. (μου έδωσε το χέρι του για χειραψία)

Εγω: Eva Hale! (του έδωσα το χέρι μου)

Στο εξής, κάποιοι άντρες ντυμένοι στα μαύρα και φορώντας ένα εξίσου μαύρο καπέλο επερναν τις βαλίτσες μας και τις πηγεναι στα δωμάτια μας, βλέποντας το καρτελάκι με τον αριθμό που περιείχε κάθε βαλίτσα. Ξαφνικά μια βαριά αντρική φωνή ακούστηκε από μεγάφωνα, λέγοντας μας να μαζευτούμε όλοι οι νέοι μαθητές στο κέντρο του προαυλιου. Άρχισε να φωνάζει ονόματα για να δει αν ήμαστε όλοι παρόντες και δεν έμεινε κάνεις πίσω. Μας έδωσαν με τη σειρά κλειδί για το δωμάτιο και μας είπαν ότι σε κάθε δωμάτιο θα κοιμούνται 2-3 άτομα. Μένοντας στο εσωτερικό χώρο του σχολείου παρατήρησα ότι ήταν καταπληκτικό σε σχέση με έξω! Οι τοίχοι φρέσκοβαμενοι, ανθισμένα φυτά αριστερά και δεξιά και γενικα κάθε πόρτα είχε και τον δικό της φρουρό. Ανέβηκα με τη σκάλα, μιας και το δωμάτιο βρισκόταν στο 2ο όροφο. Βρισκόταν στο τέλος του διαδρόμου. Έβαλα το κλειδί στη κλειδαροτρυπα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου, ώστε όταν μπω να μη τρομάξω με το γεγονός ότι αυτό το δωμάτιο θα είναι χάλια μπροστά στο δικό μου. Αφού μπήκα και έκλεισα τη πόρτα πίσω μου, άνοιξα πολύ σιγά τα μάτια μου. Κι όμως δε πίστευα σε αυτό που έβλεπα. Ένα τεράστιο μπορντοκεραμιδί δωμάτιο με 2 εξίσου τεράστια μοναδικά διπλά κρεβάτια και ένα τεράστιο παράθυρο που κάλυπτε όλο τον απέναντι τοίχο και είχε μοναδική θέα ένα καταπράσινο δάσος. Ένοιωθα ότι βρισκόμουν στο παράδεισο. Κοίταξα άλλη μια φορά γύρο μου και είδα ότι υπήρχαν δύο πόρτες. Άνοιξα τη μία και είδα ένα καταπληκτικό μπάνιο σχεδόν λίγο πιο μικρό από το δωμάτιο. Άνοιξα από περιέργεια και την άλλη πόρτα και υπήρχε κι άλλο μπάνιο! Ένα δωμάτιο με δύο μπάνια! Φαίνεται θέλουν να μας περιποιηθούν με τη καρδιά τους! Διάλεξα το ένα μπάνιο και μπήκα να κάνω ένα ζεστό χαλαροτηκό ντουζ. Λίγα λεπτά αργότερα όταν τελείωσα, ντύθηκα και βγήκα έξω ακούγοντας μια τσιρίδα και από τη τρομάρα τσίριξα κι εγώ.

Εγω: Με κατατρομαξες!

;;: Συγνώμη δε το ήθελα, απλά δε περίμενα να δω άνθρωπο! Από ότι φαίνεται, ήμαστε συγκάτοικοι!! Lucy!!

Εγω: Eva! Χάρηκα για τη γνωριμία Lucy!!

Αφού γνωριστήκαμε και πέρασε λίγο ο χρόνος, μας κάλεσαν κατά τις 8 αργά το απογευματάκι στο "εστιατόριο" του σχολείο για φαΐ και ο διευθυντής μας είπε τα απαραίτητα που πρέπει να κάνουμε για μια σωστή εκπαίδευση. Το φαγητό ήταν πραγματικά νόστιμο όλα όχι σα της μαμάς.

Lucy: Είναι τέλειο! Δεν έχω ξανά φάει τίποτα από αυτά που περιέχει το τραπέζι (γελασε και έπεσε με τα μούτρα στο φαΐ)

Εγω: Ναι όντως. Κάποια από αυτά δε τα έχει φτιάξει ποτέ η μαμά μου. Μάλλον το κάνουν για καλή διατροφή υπόθετο. (έφαγα λίγο γτ δεν είχα πολύ όρεξη και χάζευα γύρω τους μαθητές μέχρι που αντίκρισα τον Tyler)

Εγω: Lucy, εγώ φεύγω λίγο. Είδα έναν που γνώρισα το πρωί. (σηκώθηκα από τη θέση μου)

Lucy: Όπα Eva, δε μας τα είπες αυτά (Χαζογελουσε)

Εγω: Δε παίζει τίποτα μετάξι μας. (πήγα
στο τραπέζι που καθόταν για να του μιλησω) Tyler! Hey!!

;;: Ποια είναι αυτή που κάνει σα σπαστικο? (του ψυθηρισε στο αυτί)

Tyler: Hey Eva!! Καθυσε μαζι μας να φας!

Εγω: Θα καθίσω αλλά δε θα φάω, δε πάει μπουκιά κάτω. (κάθισα απέναντι του)

;;: Δε θα μας συστήσεις? (Τον σκουντηξε)

Tyler: Μα φυσικά! Ashley, από εδώ η Eva. Τη γνώρισα το πρωί. Eva, η κοπέλα μου η Ashley!

Εγω: Χάρηκα!! (της έδωσα το χέρι μου αλλά εκείνη ούτε που κούνησε το δικό της και το τράβηξα πάλι πίσω)

Τα είπαμε για λίγη ώρα με τον Scott και την Ashley και οταν γύρισα στο τραπέζι μας, η Lucy δεν ήταν εκεί και κατάλαβα ότι θα έχει πάει στο δωμάτιο. Ανέβηκα πάνω γρήγορα και μπήκα στο δωμάτιο. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και δεν ήταν κανείς μέσα και κατάλαβα ότι θα έπιασε συζήτηση με κάποιον γνωστό της. Εσθανομουν πολύ κουρασμένη. Δεν άνοιξα το φως και γδύθηκε μπροστά από το παράθυρο και έβαλα πιζαμες. Αφού τις έβαλα γύρισα προς το παράθυρο και κοίταζα την υπέροχη θέα και το φεγγάρι που φωτειζε τον ουρανό λες και ήταν ξημερώματα, αν και είχε ακόμα μέρες για τη πανσελινο. Έτσι όπως κοίταζα, διέκρινα κάπου χαμηλά ανάμεσα απ'τα δέντρα, έναν άντρα με σκουρόχρωμα ρούχα να κοιτάζει προς το μέρος μου και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα δεν ήταν καν εκεί. Μάλλον ήταν αυταπάτη? Ξαφνικά το φως του δωματίου άναψε και τρόμαξα τόσο πολύ που τα νύχια μου μακριναν μόνα τους από το φόβο χωρίς να το καταλάβω και γύρισα και είδα τον/την....