Electrified Hearts

Chapter 6

... Τον πλησίασα με το χέρι μου και άγγιξα το πρόσωπο του χαϊδευοντας το...

Εγω: Το εννοούσες αυτό πριν?

Ian: Πιο?

Εγω: Αυτό που είπες... Οτι είμαι το ομορφότερο πλάσμα που έχεις δει ποτέ...

Ian: Ναι... Είσαι...

Εγω: Να δοκιμάσω κάτι?

Ian: Ναι.

Τον πλησίασα και τα χείλη μου άγγιξαν με γλυκό τρόπο τα δικά του. Ήταν τόσο ωραία η έσβησα....

Εγω: Βρομάς ολόκληρος αίμα...

Γελασαμε και οι δύο.

Εγω: Όπα γέλιο ήταν αυτό? Τι έπαθες?

Ian: Μη με κοροϊδεύεις, δεν είναι και η πρώτη φορά...

Ξαφνινα το πρόσωπο του σκλήρυναι.

Ian: Καλύτερα να φύγεις. Τώρα.

Nathaniel: Συγχαρητήρια αδερφέ.

Ηταν στην άκρη του δρόμου και μας κοίταζε.

Εγω: Καληνύχτα λοιπόν. (έφυγα)

Ian: Τι θες Nathaniel?

Είπε, και γύρισε να τον δει που ήταν από πίσω του και τον πλησιάζε.

Nathaniel: Αυτό είναι που έλεγες ότι δε σημαίνει τίποτα?

Ian: Είναι απλά μια κοπέλα.

Nathaniel: Η οποία μόλις σε φίλησε... Απορώ πως δε την έχεις σκοτώσει ακόμα και... Α ναι, το πιο σημαντικό! Είναι werecoyote! Ξύπνα μπρο!

Ian:...

Nathaniel: Τι έγινε τώρα? Καταλάβαμε το λάθος μας και δε ξέρουμε τι να πούμε? (γελουσε)

Ο Ian του επιτέθηκε με vampire speed και τον πέταξε σε ένα δέντρο. Τον έπιασε από το λαιμο.

Ian: Θα κάνω στη ζωή μου ότι θέλω και με ευχαριστεί! Εντάξει?! Έτσι και τολμήσεις να της κάνεις κακό, πέθανες!!

Τον άφησε και εξαφανίστηκε.

Την άλλη μέρα ξύπνησα με καλή διάθεση αν και ήμουν λίγο επηρεασμένη από τη πανσελινο που θα είχε το βραδυ. Κάναμε τα μαθήματα μας με την Lucy και το απόγευμα μας κάλεσαν όλους σε ένα μέρος σαν υπογειο στο κάτω μέρος του σχολείου. Μας είπαν κάποια πράγματα για το πως να ήμαστε σε ήρεμη κατάσταση όταν μεταμορφωνομαστε, να φοράμε πάντα αλυσίδες στα πόδια και τα χέρια και άλλα σημαντικά πράγματα. Όταν αρχισαμε σιγά σιγά να αλλάζουμε μας έδεσαν. Κάποιοι από εμάς ήταν αρκετά δυνατοί και οι αλυσίδες δε τους κράτησαν και μεταμωρφοθγκαν κανονικά και άνοιξαν τη πόρτα κι βγήκαν στο δάσος. Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ. Βγήκα έξω μεταμορφωμενη werecoyote και άρχισα να τρέχω. Έτσι όπως έτρεχα μέσα στο δάσος ξαφνικά σταμάτησα και περπατουσα πιο σιγά γιατί μου ήρθε μια γνωστή μυρωδιά. Ο Ian βρισκόταν σε ένα δέντρο και κατάλαβα ακριβώς πιο ήταν και άρχισα να γρυλίζω κοιτάζοντας ψηλά το δέντρο. Κατέβηκε και σταθηκε απέναντι μου και με κοίταζε και τότε σταμάτησα να γρυλίζω και έβγαζα ήχους σα κουταβάκι. Μου χαμογελασε και με πλησιάσε.