My Childish Boyfriend (COMPLETED)

Chapter 1

Nenjie's POV

"Patumbahin mo na 'yan!" Senyas ni Britanica sa kakambal niya.

Lumapit naman si Brazilia para banatan yung lalaki na pilit tumatayo pero pinigilan ko.

"Ako ang unang sinugod kaya ako ang tatapos." Binigyan ko siya ng suntok sa ilong at isang sipa sa tiyan.

*BOOGSH!*

Tumba na lahat yung sampung lalaki na sumugod samin, psh. Mga wala naman palang binatbat eh. -__-

"Now that's what they deserve." Ngumisi si Brazilia.

"Sayang 'tong mga 'to. May future pa namang maging unggoy!" Nagtawanan naman yung kambal.

"Manahimik nga kayo. -__-" Tumalikod na ako at saktong pagharap ko ay nagflash ang isang DSRL na hawak nung lalaki. Grr! -__-++

"Sorry po! Nakalimutan ko pong alisin yung flash. Di pa po ako marunong. Kabibigay lang po ito ng dad ko eh. ^__^" Todo smile naman ang mokong. Ang tanda-tanda na isip-bata parin! Maka-endorse ng camera wagas??

"Umalis kana kung ayaw mong magaya sa mga 'to." I said with a deadly glare.

"Oo nga, kuya. Alam mo naman demonya yan eh."

"Kamag-anak yata ni Lucifer!" Pagsang-ayon ni Britanica sa kakambal niya at sabay silang tumawa.

"Eh kasi po gusto ko po kayong kuhanan ng picture. Ang galing niyo po makipaglaban! Idol ko po kayo! *__*" Nagniningning yung mga matang ipinukol niya samin.

*BOOGSH!*

Sa sobrang inis ko naihagis ko yung camera niya kaya nasira at nagkandahiwa-hiwalay.

-__-++ --> Ako yan. 0_0--> Sila.

Nung lingunin ko yung lalaking isip-bata nagpupunas siya ng luha. Na-guilty tuloy ako.

"*sniff* Bakit...*sob* niyo po tina-*huk*pon...?" Kung kanina nagpupunas palang siya ng luha, ngayon humahagulhol na. Di pa naman ako marunong magpatahan ng bata--este, ISIP-BATA.

Tiningnan ko yung kambal for help pero nag 'hala ka' lang sila. Nice. Ang galing niyong kaibigan, very supportive.

"Halika nga rito!" Hinila ko siya at sinakay sa kotse ko. Wow ha, ang swerte niya. Siya ang unang nakasakay sa kotse ko. -__-

"S-Saan po tayo...*sniff*... pupunta?"

Di nalang ako sumagot, baka mamaya masapak ko pa to. Kawawa naman. TT_TT

Baka isipin niyong ang sama-sama kong tao, hindi naman masyado. By the way, I'm Nenjie Tianna Greene, incoming first year college, 16 years of age.

Sinama ko siya kasi bibilhan ko siya ng bagong cam, parang batang inagawan ng lollipop kung makangawa eh. -__-

"Ate, ang bait mo pala. ^__^" Bigla niya akong niyakap kaya naapakan ko rin bigla yung break. 0_0 "Ate, dahan-dahan lang po. Baka ma-aksidente tayo."

"Alisin mo yang kamay mo kundi bubugbugin kita!" Pilit kong inalis yung kamay niya. "Ano ka bang bata ka?! Kita mong nagdadrive yung tao eh!" Sigaw ko.

"Hindi naman po kayo nagdadrive. Nakapara po tayo oh." Tinuro niya pa yung labas.

"Alam ko! Eh paano ako magmamaneho kung nakapulupot ka sakin, aber?!" Inalis naman niya yung kamay niya. Isip-bata na pilosopo pa. -__-

"Basta pagtapos mo magdrive hug uli kita, ha? ^__^" Peste! Ang sarap sapakin!

Pinaharurot ko yung sasakyan, wala akong pakialam kung magmukha akong kaskasero. Nakakainis kasi tong kasama ko! Ba't ba nagtitiis ako rito?? Malamang sinira mo yung camera niya kaya kailangan mong bilhan ng bago. Sabi ng isip ko, may bunganga eh. Hanep noh?

Matapos ko siyang bilhan hinatid ko na siya. Pinilit niya akong pumasok pero tumanggi ako. Malay mo serial killer siya acting immature to lure people in a trap. In your dreams.

Umuwi na ako then dumiretso sa kwarto ko. As usual, wala na naman parents ko. Maraming inaasikaso sa states. Kaya lonely ako rito, wala naman akong kapatid na iba pa. Nagpahatid na lang ako sa kwarto ng pagkain.

Two months na lang at pasukan na, haayysss.. College life, please be good to me. Sana naman--

*KRING! KRING!*

I answered the call and--

"NENJIEEEE!!!" Inilayo ko agad yung cp sa tenga ko. Noise pollution, tsk. Itong kambal na to, nakalunok yata ng megaphone nung bata pa sila eh. -__-++

"Yes?"

"Waahhh! Anong ginawa mo sa cute na lalaki??" Sigaw ni Britanica.

"Waahhh! Don't tell me ginahasa mo siya?!" Pahabol pa ni Brazilia.

"Both of you, SHUT UP." Tumahimik naman. Sa wakas! " Binilhan ko lang ng bagong cam, relax. Buong-buo pa siya. Hinatid ko pa nga eh. Oh, kamusta yang mga tao?"

"Yun na nga eh. Ayaw pa ring maniwalang hindi tayo gangsters. Pilit naghahamon..." Inagaw ni Brazilia ang phone.

"Ang hirap kasi paintindihin ng mga taong yon. Parang ang sarap ibaon sa lupa!" Sigaw naman nung isa.

Pagkatapos ng mahaba-habang kwentuhan ay binaba ko na ang phone. I sat on the balcony of my room, overlooking the city.

Di naman kasi kami gangsters, napaaway lang noon at marami na ang gustong kumuha saming tatlo. Tinanggihan namin because we know it's a bad idea. Too risky, knowing that our parents are famous in the business world. Kaya minsan napipilitang maki-away para lang matigil na sila. Pero di yata nadadala eh. -__- Mas matigas pa ata ang ulo nila kesa sa bakal.

Napabuntong-hininga na lang ako at bumalik na sa higaan. What a tiring day.