Buzdan Zihinler

9 ❆ Düello

And all my friends are enemies - Bütün arkadaşlarım düşmanım

The Pretty Reckless- Under The Water

***

"Yeter! Bırakıyorum."

"Devam et."

"Gücüm kalmadı. Kollarımı kaldıramıyorum."

"Devam et, Mira." Kollarımdaki tüm enerjiyi toplayıp kum torbasına bir yumruk daha savururken söylenmeye de devam ettim.

"Seni öldüreceğim. Bu yumruklar ile," dedim kum torbasına seri bir şekilde yumruklar göndermeye başlarken.

Lucas kum torbasının arkasına geçti ve sallanan kum torbasını durdurdu. "Öyleyse kum torbasını benmişim gibi düşün."

"Öyle yapıyorum zaten."

"Gerçekten mi? O zaman beni gerçekten seviyor olmalısın çünkü oldukça nazik davranıyorsun."

"Öyle mi?" dedim üzerindeki yorgunluğu atmak için kollarımı silkeleyerek. "O zaman bunu tatman da da bir sorun olmayacaktır." Hiç beklemediği bir anda sol yumruğumu yüzünün sağ tarafına doğru savurdum.

Ve tabii ki yumruğum Lucas'ın yüzüyle buluşamadı. Hızlı refleksler ile sol bileğimi yakalayıp bükerken belimde sabitle ve diğer elini de sağ koltuk altımdan geçirip ensemde birleştirdi. Beni kafesleyip etkisiz hale getirmişti. Kaslarım yanarken sol bileğim de acımaya başlamıştı.

Daha sonra beni iterek serbest bıraktı ve vücudum sevinç naralarını atarken bileğimi ovuşturup hışımla Lucas'a döndüm.

"Senin derdin ne? Beni eğiteceksin diye biliyordum, öldürecek değil."

"Bunu bana saldıran kız söylüyor öyle mi? Seni eğiteceğim sanıyordum, senin tarafından yumruklanacak değil." Gözlerimi devirip ona gıcık olduğumu belli eden yapmacık bir gülümseme gönderirken o da bana aynı şekilde gülümsedi.Daha sonra yüzündeki gülümsemeyi silip ciddi ve azarlayıcı bir tonda konuşmaya başladı.

"Ayrıca bu, bir de küçük bir engelde hemen pes ettiğin içindi. Asla pes etmemelisin Mira. Pes ediyorsan kaybetmeye mahkûmsundur, ayrıca bir de zavallısındır."

Bir su şişesini kapıp içindekinin çoğunu bitirirken Lucas'ın dediklerini düşünmeye başladım. Haklıydı, hiçbir zaman hiçbir koşulda pes etmemeliydim. Buradan kurtulmak için cesaret edip her riski almak zorundaydım.

Her ne kadar başta Lucas'ın oldukça sinir bozucu bir kişiliğe sahip olduğunu düşünsem de aslında bu özelliğini, yani beni zorlaması beni iyi anlamda etkiliyordu. Çünkü tüm bu olanlar ile ilgili oldukça derin ve karmaşık düşüncelerimin yerinizi sızlayan kemiklerim, ağrıyan kaslarım ve yumruk çalışmaktan morarmış ve şişmiş ellerim almıştı.

Ve ayrıca konuştuğum tek kişi de oydu, Fabiola dışında.

Eslem'le ayrı gruplara düştüğümüzden beri oldukça az birbirimizi görmeye başlamıştık. Benim boş zamanım ile onun dersleri ya da tam tersi hep çakışıyordu. Yani yemek saatleri dışında hiç görüşemiyordum ve o zamanların çoğunda da yorgun olduğum için yemeği tek başıma yemeği tercih ediyordum.

Deniz desen, öncekiler gibi bir kaç defa arada göz temasına girmiş olsak da yanına yaklaştığımda ve konuşma başlatmaya çalıştığımda sanki alev almışım gibi anında uzaklaşıyor olması artık sinirimi bozmaya başladığı için onla konuşmaya çalışmayı da uzun süre önce kesmiştim. Konuşmak istemiyor ise, konuşmazdık.