✸ GÜLÜŞÜMDEKİ SEN ✸KİTAP OLACAK✸

Birazcık Normal Hayat...

Medya Tuna Enveroğlu:)

***İyi Okumalar Bir Tanelerim***

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.:)

Beklettiğim için özür dilerim.

Okula giden yol boyunca bildiğim tüm duaları okudum. Allahım ne olur Titanlar karşılaşmasın amin.

Tabi ki dualarım kabul olmadı, iki araba sanki sözleşmişler gibi aynı anda okulun önüne park etti. 

Hemde arabaların burun kısımları çarpışmadan son anda kurtulmuştu. Hayır anlamıyorum neden bunlar benim başıma geliyor.

Karşımda Emirin arabası yanımda sinir küpü ağabey. Sizce de son duamı etme zamanım gelmedi mi?

Ne yapsamda şu durumdan kurtulsam anlık düşünceler geçsede ele avuca sığan bir fikrim yoktu.

Şu bir kaç saniyede hayatım gözlerimin önünden geçmedi desem yalan söylemiş olurum.

Konuşursam kesin ağabeyimin olanca sinirini üzerine çekerim bu nedenle sessiz kalmalıyım. Hani bazı anlar vardır ya nefes alsan ölecekmiş gibi hissedersin. İşte tam o anlardan bir sahneyi yaşıyorum.

Ağabeyim hışımla kapıyı açıp çıktı dışarı aynı anlarda Emirde boy gösterdi. Burcu ile ufacık bir an bakışlarımız kesişti.

O an bile hissettiğim korkunun yansımasını gördüm gözlerinde. Sessiz bir anlaşma yapmış gibi çıktık bulunduğumuz arabalardan.

Bu üçlünün bildiği ama benim bilmediğim bir olayın içine savunmasız olarak düşmüştüm.

Allah biliyor ya içimde bir yerlerde bakışlarımın Emir'e yönelmesini isteyen bir taraf vardı. Ama başka bir yerlerden gelen o baskın öfke durdurdu beni.

Bitecek bu iyi niyetli duygularda, işte o zaman saf nefret kalacak. İşte o zaman Emir Paksoy yaptıkların için yalvaracaksın.

Silkelenip düşüncelerimi bulmak istemediğim ama elinde sonunda karşıma çıkacak yerlere savurdum.

Yavaş ve sakin adımlarla yaklaştım ağabeyime “Abiciğim, okuldan saat beş gibi çıkarım. İzninle ben okula geçiyorum,” dedim onları tamamiyle görmezden gelerek.

Ağabeyimin şaşkın bakışlarını üzerime çekmiş oldum hal böyle olunca tebessüm ile karşılık verdim.

Ağabeyim vermiş olduğum cevaba o kadar şaşırdı ki, sanırım Emiri görünce daha farklı davranmamız bekliyordu.

“Güzelim, sana yaptım uyarılarda ciddiyim. Demek istediğimi andığımız farz ediyorum. Senden isteğim açık ve net, Paksoylardan uzak dur!”

“Emredersin patron,” dedim içimden gelmese de zoraki tebessümle.

Arkamı dönüp titanların karşılaşmasında olacakları göz ardı edip okulun kapısından içeri girdim.

Oh bee şu geçen bir haftanın kasvetinden ancak başka sıkıcı şeyle kurtulabilirdim. Bunun içinde okuldan daha iyisini bulamam herhalde.

Dersin bulunduğu amfiye girip önlerde bir yere oturdum. Ders boyu yanımdaki bir çocuğun sol ayağını sallaması zaten tepede olan sinirlerimin kaf dağında yükselmesine neden oldu.

Nihayet ders sonunda kendimi tutamayıp çemkirdim yanımda bulunan çocuğa.

“Oğlum ne derdin ayağında, hayır ben senin ayağınla birlikte sırayı sallamanı çekmek zorunda mıyım?”