Hel returns

4

Isabell.

Ik kijk om me heen.

"Ashton?"

Hij reageert niet en hij is nergens te bekennen...

Dat is niet goed.
Dat is helemaal niet goed.

"Ashton!" Roep ik.

Ik wacht geduldig op een antwoord maar als ik die na een paar minuten nog niet heb spring ik overeind en begin ik met zoeken.

Het huisje is groter dan het lijkt dus al snel kom ik in kamers waarvan ik niet wist dat ze er waren.

Ik vind allerlei spullen en een laptop.

Ik klap de laptop open en ik start hem op.
Misschien kan ik zo zien waar we zijn, wat de datum is en wat er is gebeurt in de tussentijd.

Als het ding klaar is ga ik het internet op om het een en ander op te zoeken.

Ondertussen blijf ik alert of ik Ashton hoor.

Waar kan hij heen zijn?

Ik zie dat het vrij rustig is op dit moment en dat iedereen gewoon door is gegaan met hun leven.

Ik scrol en ik zoek en ik neem heel wat informatie in me op.

Dan valt mijn oog op een naam.

Kay.

Ik zoek op zijn naam en ik kijk mijn ogen uit als ik zie wat er staat.

Niks.

Helemaal niks.

Spoorloos.

Uit het systeem.

De klootzak.

Ik zoek nog wat langer door naar enige informatie over waar Kay zich zou kunnen bevinden en dan komt er een foto voorbij.

Een foto van het bos.

Het bos waar we nu zijn.

Het bos wat je gek maakt zodra je het water op je krijgt.

Het bos met een donker vleugje humor.

Het bos waar je absoluut niet wilt verdwalen.
Waar je niet alleen wilt zijn.

En op dit moment ben ik alleen.

"Ashton?!" Roep ik opnieuw.

Er komt nog steeds geen reactie en ik raak een beetje bezorgt.

Wie weet wat er is gebeurt met hem...

Ik klap de laptop dicht en ik loop rondjes door het huis terwijl ik om me heen kijk of hij iets heeft achtergelaten.

Heb ik iets verkeerd gedaan?

Ik begin een beetje in paniek te raken door zijn afwezigheid.

"Ashton?!" Roep ik nog eens.

Shit, het blijft stil.

Ik zucht en ik ga met mijn bezorgde hoofd naar buiten om daar te zoeken.

Ik dacht dat Ashton en ik elkaar altijd hoorde via mijn hoofd, dat het niet uit maakt welke afstand ertussen zit.

Maar schijnbaar wel, want ik hoor hem niet en hij waarschijnlijk mij ook niet...

Ik baal enorm en ik loop rondjes om het huisje heen waarbij de straal steeds groter wordt naarmate de tijd voorbij gaat.

Uiteindelijk heb ik echt een heel groot stuk doorgekamd maar vind ik hem nog steeds niet.

Heel ver in de verte zie ik het huisje weer en ik besluit om het zoeken op te geven.

Misschien zit hij me binnen wel gewoon uit te lachen?

Ik loop terug naar het huisje en ik kijk daar op de klok.

Wow...

Ik heb al vijf uur gezocht naar hem...

Ik had geen idee dat het al zo laat was.

Ik schop mijn schoenen uit en plof neer op de bank, nadat ik wat brood heb gepakt.

Mijn maag knort en ik begin het broodje op te peuzelen.

Alles wat ik eet smaakt overheerlijk, echt alles.

Ik was zo erg toe aan 'normaal' eten en ik was al vergeten hoe de meeste dingen smaakte.

Wanneer ik het mezelf comfortabel maak op de bank, val ik vrijwel direct in slaap.

Slaap die ik schijnbaar hard nodig heb.

--

Als ik wakker word is Ashton nog steeds nergens te bekennen.

Ik schiet overeind en ik kijk rond.

"Ashton?! Verdomme!" Roep ik hard.

Ik loop gefrustreerd naar de keuken.

"Ashton, dit is niet leuk meer.
Kom nou." Zeur ik en ik krijg een vochtige laag in mijn ogen.

Er komt geen reactie en ik zak na enige tijd huilend in elkaar op de grond.

"Ashton." Jammer ik zacht.

Ik mis hem.

Het voelt alsof mijn hart is gebroken.

Ik ben zo bezorgt!

Wat doet hij me aan?

Ik kruip tegen de keukenkastjes aan en ik trek mijn knieën op. Ik sla mijn armen om mijn benen en ik laat mijn tranen lopen.

Tranen van frustratie.

Opeens huil ik niet enkel meer om Ashton maar om de hele situatie.

Kijk naar me.

Ik ben een mislukkeling, gedoemd om als zwerver voort te leven.
Voorbestemd om mensen hun leven kapot te maken.

Dat ik me dit besef doet me pijn.

Ik zal nooit een normaal leven hebben.
Al helemaal nu Ashton weg is.

Hij is al dood maar nu ik hem echt niet meer hoor of zie doet het zo ongelofelijk veel pijn...

Ik zucht en ik veeg mijn tranen weg.

"Ashton. Waar ben je?" Snik ik zacht.

Het blijft akelig stil en ik begin opnieuw te huilen.

Verdomme!

Ashton!

Waar de hel zit je?!