Hel returns

7

Isabell.

—

2 dagen later.

—

Mijn laatste fles water begint op te raken.

Tijd om het te vullen.

Zoekend naar water loop ik verder. Mijn ogen blijven open voor Ashton.

In de verte zie ik een meertje en ik loop erheen en ga langs de kant zitten om mijn flesjes te vullen en om even mijn benen te laten rusten.

Overnachten in dit bos is niet leuk.

Het is zwaar en eng.
Gelukkig ben ik al heel wat gewend...

Dan valt me iets op.
Dit is het meertje waar ik toen die hallucinaties kreeg.
Maar dat betekend dat ik heel dicht bij Kay zijn schuilkelder ben!

Ik kijk om me heen en focus me op Ashton.

Misschien kan ik hem zo dichtbij wel horen in mijn gedachten!

"Ashton?"

Het blijft huiveringwekkend stil.

Oké misschien ben ik nog te ver weg.
Ik pak het water en twijfelend stop ik het in mijn tas en trek verder richting het zuiden.

Dan is het raak.

Isabell? Ben jij het?

"Ashton?"

Isabell! Is alles oké met je? Waar ben je? Zeg me alsjeblieft dat Kay je niet heeft.

"Nee, ik ben oké. Ik ben je gaan zoeken Ash. Waar ben je? Ik kom je halen oké?" Zeg ik.

Zoekend kijk ik om me heen.
Hopend dat Kay ook maar een minuscuul foutje heeft gemaakt waardoor ik zijn schuilplaats kan vinden.

Ik zit in de cellen waar we eerder zaten. Isabell je mag hier niet komen. Kay is te sterk. Hij kan me zien Isa. Hij blokkeert onze communicatie maar ik ben sterker dan zijn blokkade.

"Ik moet je vinden Ashton. Ik kan niet zonder je." Zeg ik zacht.

Ik hou van je.

"Waag het niet! Ashton! Je weet dat ik je kom zoeken. Je weet dat ik niet stop met zoeken tot ik je vind dus je kan me maar beter helpen." Zeg ik dreigend.

Isabell het is gevaarlijk!

"Maakt me niet uit!" Zeg ik eigenwijs.

En dan zie ik het.
Een klein stukje metaal onder de bladeren.

"Ik heb het gevonden Ash. Ik haal je daar weg."

Isa, doe voorzichtig. Ik help je maar zolang ik hier zit kan ik je niet beschermen.

"Het is oké, ik red me wel." Zeg ik sterk en ik trek het luik wat ik onder de bladeren vind open.

Dus hier zijn we de vorige keer gedumpt...

Logisch dat we het niet zagen!
We waren zo in paniek en verward...

Loop de gang helemaal door. Ik waarschuw je als ik iemand zie lopen.

Dat is waar.

Ashton kan mensen zien.
Hij kan ze zien en voelen en daarom is hij zo belangrijk nu.

Ik loop de gang in en besluit het luik achter me te sluiten. Zo valt het minder op dat er een indringer is.
Hoop ik tenminste...

Geloof me.
Als ik Kay zie dan vermoord ik hem met blote handen!

Klootzak!

Hou je hoofd erbij Isa.

Waarschuwt Ashton me.

Ik haat het dat hij mijn stemming kan voelen. Dat hij precies weet wat ik denk.

Maar ik hou van hem.
Onvoorwaardelijk.

Links komen er twee.

Zegt Ashton tegen me en ik ga strak tegen de muur staan.
Plan A: verschuilen.
Plan B: aanvallen.

Gelukkig loopt dit soepeler dan ik dacht en gaan ze precies de kant op waar Ashton zit.

Ze komen hierheen. Volg ze op een veilige afstand.

Ik knik, wetend dat hij dat weet en ik sluip achter de twee heren aan.

Ze maken veel lawaai met hun zware schoenen en brede lichamen.
Ze zien er sterk uit. Maar niks is wat het lijkt.
Ik lijk klein en onschuldig, toch heb ik tientallen moorden op mijn naam staan.

Kijk uit! Achter je!

En voor ik kan reageren zie ik het hoofd van mijn aartsvijand.

Dan wordt alles zwart.

Verdomme!