True Love (Completed)

Chapter 33

CHEZKA'S P.O.V.

Naiwan kaming dalawa dito.

I admit, natamaan ako sa sinabi ni Hyra kanina. I know she was right.

Bakit nga ba? Bakit hindi ko magawang bigyan ng chance yung taong isang beses lang ako sinaktan?

"Steph", tawag ni Aj sakin.

"Quit calling me that. I'm Angel Chezka Ra, I'm not Stephanie Louisse Dy", mataray na sagot ko.

Saka ako umirap.

Nandito siya sa gilid ko, pero hindi ako nag-abala na tignan siya o kahit sulyapan man lang.

"I'm sorry", mahinang sambit niya.

His.. His voice cracked.

Tumingin ako sa kanya, nakayuko siya.

"I'm sorry for I wasn't there when you needed me. I'm s-sorry I told your brother that I d-don't care about you when the truth is I r-really do fxcking care about you. I'm sorry I wasn't there to w-wipe your tears and h-hug you just to feel alright. I'm sorry I was a totally j-jerk and left you hanging like that. I'm sorry I made your life m-miserable and I'm sorry for turning you into s-someone I can't recognize anymore", mahinang sambit ni Aj.

His voice is cracking . Naramdaman ko ring nababasa amg kamay ko.

He's c-crying. Why?

"Stop crying", matigas na sabi ko.

"I can't help it. I'm such an a**hole. I made your life fxcking miserable! Alam ko sa sarili kong may magagawa ako non! Alam ko sa sarili kong nasaktan kita! Pero tumunganga ako at wala akong ginawa! And now I'm hurting! I regret all the decisions I made! And I hate the fact that I can't take it all back now! Wala na kong ibang magagawa ngayon kundi magsisi!", sigaw niya

Tumayo siya at sinipa ang lamesa sa tabi ko.

Napapikit ako. Pinipigilan kong umiyak.

Hindi ako iiyak. Hindi.

"Wala na eh. Huli na ko. Wala ka na saken. Tuluyan mo na kong kinalimutan. Tuluyan mo ng binaon sa limot lahat lahat. Gawin ko man ang lahat wala na. Wala na kong maibabalik pa. Lahat hanggang alaala na lang"

Ramdam ko sa boses niya yung hinanakit.

"Ang akin lang Steph, bakit ka ganyan sakin? Bakit?", tanong niya

Saka siya tumingin sakin.

I saw his tears falling.

"Why are you doing this to me? Ganun na lang ba kita nasaktan? Ginagawa mo ba to para parusahan ako? Para ibalik sakin yung sakit na binigay ko sayo? What? Tell me! Kasi kung oo, well congrats. Nagtagumpay kang saktan ako. Happy?", sabi niya

Nginitian niya ko pero alam kong peke lang yun.

Tumalikod na siya sakin.

"Sabihin mo na lang kung gusto mo na kong kausapin. Yung handa ka na talaga. O kung ayaw mo na ba kong kausapin. Madali akong kausap", sabi nito saka siya naglakad papunta sa pinto

Bago pa niya to buksan, nagsalita pa siya.

"Nagpabook na ko ng flight ko pabalik. This week na din ang alis ko. Maybe you'll be happy now. Tuluyan na kong mawawala sa buhay mo. When I get there, I will never come back again. Ang hirap kasing makipagsiksikan, lalo na kung wala ka ng lulugaran. At mahirap rin kasing pumapel sa buhay ng isang taong masaya na. Sana lang, wag kang selfish", huling sabi ni Aj

Saka na siya tuluyang lumabas ng kwarto ko.

"B-bakit ba ang lakas ng epekto mo s-sakin?!", inis kong sabi

At dun na, tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Hey", mahinang sabi ni Brian

"Am I being too hard on him?", tanong ko kay Brian

"Well to be honest, yes you do. Bakit ba kasi ganun ka sa kanya? Hyra's right. May mali ka rin dito Chez. Pero bakit sa pagkakamali niya ka lang nakafocus? Bakit dun lang? Ikaw ginagawa mo lahat para itama ang mga mali namin, para matuto kami. Pero bakit sarili mong pagkakamali hindi mo kayang tanggapin? Hindi mo kayang itama", sabi ni Brian

Umiyak lang ako.

"Shhh, don't cry. Magiging maayos din ang lahat. I'm here for you. We're here for you", sabi niya

Saka ko naramdaman ang yakap niya.

Niyakap ko siya pabalik ng mahigpit.

"Bakit h-hindi ko siya m-magawang p-ptawarin? Bakit hindi ko siya kayang t-tanggapin ulit sa buhay ko? Bakit ba pinagtutulakan ko siya p-palayo? What's happening to me? I can't understand m-myself", umiiyak kong sabi

"Siya na rin ang nagsabi niyan. He turned you into someone we can't recognize anymore. You changed a lot without even noticing it", sagot ni Brian

Natahimik ako.

Ganun na lang ba ko nagbago?

Have I forgotten who really I am?

"You know what sabi nila, makalimot man ang isip pero hindi ang puso. Ikaw ba, naisip mo yun? Naniniwala ka dun? Kung binura mo na lahat sa isip mo, why can't your heart remember it? Hindi ba naalala ng puso mo, na minsan napasaya ka rin niya? Napangiti at napatawa ka niya. Na minsan siya rin yung nagbigay kulay sa mundo mo. Talaga bang sinarado mo na pati yung puso mo? Break the walls you built in your heart Chez. Let him fix what he destroyed. Hayaan mo siyang ayusin ang dapat niyang ayusin. Wag mo siyang pigilan o harangan", sabi ni Brian

Nanahimik ako.

"I shouldn't be doing this dahil baka madagdagan na naman ang kaagaw ko sayo. tsk. But I don't want to see you like this. Wasted, destroyed, fxcked up. C'mon. You're not the Chezka that we know", sabi pa niya

Natawa ako sa sinabi niya.

Nagawa niya pang isingit yon.

"See? I made you laugh. Nasaktan na kita non pero kita mo? Nagawa kitang patawanin ulit. Kung ako kaya kong gawin, I'm sure he can also do that. Kung hahayaan mo lang siya", sabi pa ni Brian

Tinignan ko siya ng masama.

"Chill. Just sayin' you know", sabi nito na natatawa pa

He's right.

Pero kapag kinausap ko siya, ano pang sasabihin ko?

Should I ask for forgiveness?

Should I forgive him?

Should I.. give him another chance?

"Basta, whatever happens, whatever your decisions are, I'm here to support you. Nandito lang ako. I will never leave you. Not again", Sabi ni Brian

Saka niya ko nginitian.

I just smiled.

Kahit ganito ako, I'm still lucky.

Because I have someone like them in my life.