Görevimiz: Evlilik

14. bölüm

Gözlerimi parfüm kokusuyla açtım. Vanilya kokuyordu. Etrafa bakmak için ellerimle gözlerimi sildim. Yattigim iki kisilik yatagin yaninda cam vardı. Gazeteyle kaplanmisti. Ama aradan süzen ışıklar odayi biraz olsun aydinlatiyordu. Yatakta dikleştim. Odada gözlerimi gezdirdim. Bir kitaplik vardı. Odanin diger ucunda kösedeydi. Kapi onun hemen yanindaydi. Birde boy aynası vardı. Ayaga kalkıp aynanın karşısına gectim. Gelinlikliydim. Saçlarım biraz bozulmuştu. Makyajim ayniydı. Nerdeydim ben?

Hizla kapıya yoneldim. Kapıyı açmak icin hamle yaptigimda kapı kilitli degildi. Hatirladigim son şey semihle dans etmemdi. Devamı pof. Yok olmustu. Kapıyı açıp dışarı çıktım. Yine villa ya. Biķtım.

Merdivenler solumda kaliyordu. Korkuluktan aşagiya baktığımda elinde popcorn olan ve televizyon izleyen semihi gördüm. Ayakkabilarimi cikardim. Kaçmak istiyorsam sessiz olmam lazimdi. Ve topuklular baya ses cikariyordu.

Merdivenlerden inerken adım seslerini ben bile duymuyordum. Arada semihe bakiyordum. Ama o televizyona hipnotize olmuştu. Merdivenler bitince kapı tam karşımdaydı. Onun sagindada mutfak kapisı. Acıktı mutfak kapisi. Kacmama santimler kala Semihin sesi mutfaga hızla sessiz kosmami sağladı.

"Şu kıza bir bakiyim. " diyip merdivenleri çıkan semihin hemen ardından sokak kapısına yöneldim. Kapi kolunu indirdigimde kilitliydi. CIDDEN MI YANI?!

Kapıya sırtimı dayayıp yere çöktüm bacaklarımı kendime çekip ellerimle yüzümü kapattım. Kacamıyordum. Bu heriften kaçilmiyordu!

"Mekselina! Sen kacmaya mı çalıştın?!" Diyerek hızla merdivenleri inen semihe baktım. Gözlerimden akan yaşları ellerimle sildim ve hısımla ayağa kalktım.

"Senin benimle zorun ne Semih?!" Diye bağırınca Semih bunu beklemiyor olacakki gözlerini açtı. Sonra toparlayıp konuştu.

"Seni sevmem anladın mı?! Neden istemiyorsun ki beni?! Anlamiyorum! O piçten farkım ne?!" Diye bagirdiginda sabrım tükendi.

"Onunla isteyerek evlendigimimi saniyorsun?! Hayır!  Aptal bir çekilis yüzünden!  Ve aptal bir yasa! Bende aşık oldugum insanla evlenmek istiyordum! Ama olmayınca olmuyor! Semih olmadı anladın mı?! Seninlede onunlada olmayacak!" Diye bağırdigimda aglamam siddetlendi. Bunları hiç yüzüme vurmamiştim. Ama simdi hersey konusuluyordu.

"Bak işte olma şansı var. Ayagına geldi hatta. Seni alip Americaya gidicez. Birlikte. Orda bana aşık olacaksın. Seveceksin beni."
Başımı salladım olumsuzca.

"Bu dediklerinin hepsi kafanda kurdugun birer hayal! Sana aşık değilim. Olmayacağımda. Asla bana sahip olamazsı. Istemiyorum!" Dedigimde kaşları catıldı.

"Seni bırakmam için bir sebep söyle!" Diyince ağzıma gelen ilk seyi söyledim.

"Ben Kayahanı seviyorum!" Dedigimde sinirlendi. Çenesi kasılmaya başladıgında korkmaya başlamıştım.

"Demek öyle he! O zaman gitmeden onu öldüreceğim. Hemde gözlerinin önünde! Benim olan başkasını isteyemez!" Diyip kolumu tuttu. Merdivenleri çıkarken beni kaldiğım odanın bir yan odasına götürdü. Siyahla kaplı odanin yatağına firlatti beni. Yatağın tam karşısında kocaman siyah bir dolap vardı.

Kapıyı kilitledi önce sonrada anahtarı cebine koydu.

"Gelinliğini çıkar!" Diye bagirinca afalladım. Ne yani onun karşisında çıplak kalamazdım.

"Asla gerizekalı. Bırak beni!" Dedigimde bir anda bakislari beni buldu. Üzerime yürüyüp beni duvarla kendi arasina sıkıştırdı.

"Ben bakmıyacağim. Hemen şu ebeveyn banyosuna  gir ve şu gelinliği çıkar. " diyince onu itmeye çalıştım. Bir kaç kez ama... neyse demicem. Anladınız.