Görevimiz: Evlilik

1. BÖLÜM

Keşke sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açsaydım. Ama malesef olmayınca olmuyor. Rocky'nin bana attığı patiyle afallayarak uyandım. Ah, ne kadar güzel bir uyanış(!). Yatakta doğrulurken aynı anda saate baktım. Saat 9.38di. Hadi ama rocky senden daha iyilerini bekliyorum. Yaz tatilinde olduğum icin rahattım.

Banyodan çıkıp aşağıya indim. Annem kahvaltıyı hazırlamamıştı. Ne?!? Annem ve kahvaltı hazırlamamak. Yavaş indiğim merdivenleri hızla indim. Etrafta not aramaya başlıcakken anahtar sesiyle gözlerimi kapıya çevirdim. Annem elinde poşetlerle hole girdiğinde rahatladım. Çünkü annemin kahvaltı hazırlamaması kıyamet alametiydi.

Hızlı adımlarla annemin yanına gittim.

"Evet valide dinliyorum. Neden benim konflexim hazır değil aceba?" Dedigimde annem babamı uyandıracak bi kahkaha attı.

" mek, artık 20 yaşindasın.istersen konflexini kendin hazırla he?"

"Bir, bana mek deme validem benim adım mekselina. Ikincisi, ben yaz tatilindeyim. Bir zahmet onu sen hallet. Zaten diğer günler doğru dürüst bi şeyler yemiyorum."

"Tamam kısa kes. Konflexin bitti. Bende almaya gittim. Bu."dediğinde yavru köpek sesine benzer ses çıkardım. Omuzlarımı düsürüp dudağimı büzdüm.

"Benim validem kızınımı düsünürmüs?"

"Hayır yalan söyledim. Brokoli aldım. Akşama corbasını yapacağım."

"Validem bize bunu yapma kurban oliyim. Nolurr agagagaga."

⌚⌚⌚⌚⌚

kahvaltı masasında kimse konusmuyordu. Niden? Cünkü herkes tıkınıyor.

"Baba yarın beni sen mi bırakıcaksın havaalanına?" Diyince babam bakıştığı kayganadan gözlerini alıp bana baktı.

"Ne havaalanı ya? Ben yarın yatıcam kızım. Bu aralar dinlenme evrelerimdeyim de."diyip ellerini basının arkasında birleştirdi babam.

"Baba. Ben tam yarım sezondur ne bekliyorum acaba?"

"Para?"

"Hayır! Tabiside antalya sporun maçlarını."

"Neden gerizekalı kızım?"

"Babam canım babam. Ben yıllardır kimin hayranıyım? Ondrej celustkaya tabii. E ondrej nerde oynuyor? Antalyaspor'da. Ben onu görmek icin bekliyorum. Gecen sezon gidecektim. Zorla teyzemlere götürdünüz. Ama bu sefer kaçışınız yok. Iste o kadar."

"Kızım, bi nolur desen götürürdüm. Niye bi saat konustun ki?"diyince annem gülmeye başladı. Bir saattir kendini tutuyordu belliki.

"Üf tamam baba. Ben yarın için giyeceklerimi hazırlıcam."diyip tam masadan kaçıyordumki validem bunu anladı.

"Cık cık cık. Mek hanım hemen bulasıkları hallediyorsun sonra evi süpür, sil. Ocagıda sil. Mutfağı falan topla evi topla. Kapıjın önündeki kilimi silkele. Sonra kıyafet seçebilirsiniz." Annemin her kelimesinde omuzlarım biraz daha düştü. Sonunda hobbit olacağım diye korkup diklendim. Anneme sadece başımı salladım.

Annemler masadan kalkıp otuma odasına giderken bende masayı topladım. Ve diğr işler için kendimi hazîrladım.

⌚⌚⌚⌚⌚⌚

Merdivenlerden sürünerek odama cıkıyordum. Annem ben isleri tam bitirmişken bir o kadar daha iş vermişti.

Odamın kapısinı açıp kendimi yattağa attım. Evet cidden attım. Yay sesi falan..neyse. bir kaç dakika sonra kendime gelmeyi başarmıştım. Kıyafetlerimi hazırlamıştım. Spor takılıcaktım. Siyah bir atlet, siyah kot bir kemer ve altın rengi bir saat. Altınada sıiyah spor ayakkabı. Saclarımı açıcaktım. Bilgisayarımın karşısına gecip ekrandaki celustkaya baktım. Yarın havaalanına gitmemin asıl sebebisadece onu görmek değildi.

Ondrej kendi sayfasınd açıklama yapmıştı. O kadar kız hayranı vardı ki. Kızların içinden birini öpücekti. Havaalanının bir odasında toplanıcaktık. İsıklar kapanıcaktı. ve kızlardan birini öpücekti. Ayy hayalim. Yani aramızda sadece 6-7 yaş var.

Bu yıl üniversite üçe geçicektim. Veterinerlik bölümü. İlk yıl büyük bir rezillik yaşamıştım. Lanet. Gıcık bir kaç kız(tabii o zamana kadar gıcık olduklarını bilmiyordum.) Beni kıskandıkları için benim yanıma gelip topluca dc oynuyoruz sende gel falan dediler. Bizim mal naaptı. Yane ben. Tamam dedi.

Oynarken bi kızla biz geldik d mi c mi dedi. Mal ben c dedim. Bunlarda elime bir not tutuşturdular ve bunu ahmet hocaya vermemi istediler. Notu açma dediler. Bende açmadan direk ahmet hocaya verdim. Kötü bisey yazmadıgını sanıyordum.

Ertesi gün derste ahmet hoca beni çağırttı. Yanına gittim. Ve bana ne dese beğenirsiniz. Kızim sen bana mı aşıksın? Tabi ben şok. Dc oynadık falan dedim. Sonra bizim gıcık kızları cağırtti yanımıza. Kizlar dc oynadığımızı reddetti. Utandı yalan söylüyor falan dediler. Hoca da bana kızım saçmalama aramızda bisey olamaz dedi. Bende mal gibi sınıfa gittim.

3 gün sonra namım tüm üniversiteye yayıldı. Ahmet hocanınki diye. Simdi öyle bisey kalmadı ama hala konusuluyor. Yani bizim üniversiteden olmayan bile bilir. Bu senede yeni cocuklar geliyor. Konunun açılmasından korkuyordum. Bu aralar birkaç kisi okuldan atıldı o yüzden farklı şehirlerden insanlar ankaraya gelicek. Bizim okula.

Kapı açılınca daldığim yerden gözlerimi annemin gözlerine getirdim. Annem yanıma oturdu.

"Kızım çarşiya cıkıyorum. Gelmek ister misin? Yada istediğin bir şey?"

"Anne ben gelmiyimde sen bana uyumsuz serisini alır mısın?"

"Tamamdır. Babanda bi sirkete uğrayacakmış. Yani ev deliye kaldı."dedi ve güldü. Bende ona tebessümle karşılık verdim. Annem odadan çıkınca aşağıyı dinledim. Ve çat! Kapı kapanma sesi gittiler. Hemmen saçımı tepeden topuz yapıp merdivenlerin başına geldim. Merdivenlere ters yatıp kendimi bıraktım. Aynı anda kısık sesle aa diye bağırıyordum. Merdivenler bitince mutfağa gidip cips aldım. Acılı. Off.(burada yazarın canı çekti :)) oturma odasına gecip koltuğun yanında duran carsafı koltuğun üzerine serdim. Malum koltuklar beyaz. Annem agzıma balgam atar mazallah. Acılı cipsime yerken catır catır. Acı acı. (Kendime eziyet çektiriyorum.) Bir yandanda ben bilmem esim bilir evini seyrediyordum.

⌚⌚⌚⌚⌚⌚

Uyumsuzun arka kapağını okuyup kitaba baktım. Ve anneme bakıp kisa bir cığlık attim.

"Ay anneee cok saol. En cok istedigim seydi ciddennnn!"

"Tamam be abartmada aşağiýa in yemek hazırlayacağim. Yardım et. Ben bunların karsiligini alirim."

"Tamam validem sen nasıl istersen." Diyip annemi öptüm. Ve o yürürken arkadan sarılıp onunla yürüdüm.

Yemekten sonra odama çıktim. Tabi ortalığı toparladıktan sonra. Hemen kitaplarımı rafa dizdikten sonra geceliklerimi giydim. Yatağa yatıp yarını hayal ederek güne gözlerimi yumdum.

Evet cancağazlarım. Bu kitabı eski hesapdan yazıyodum ama mütto ben sifreyi unuttum. Burada yazmaya başladım. Hafif başinı değistirerek. Hepinizi sevdim. Kip.bye 😘

Medya: mekselina demircan za bu kız başrol. Kesinlikle başrol erkek olarak ondrej celustka değildir yanlıs anlasılmasın. Hayran kurgu deģil.