Marrying the Bully

Chapter 11

Chapter 11

<Rostund>

<Blessie’s POV>

I was pushing my way to pass the stampeding students along the hallway when Jessie called me. “Blessie! Sa cafeteria ka? Sabay na tayo.”

“Sige, wala rin naman kasi akong kasama. Eh ikaw, pano ang mga kasama mo?”

“Okay lang, mas gusto kitang kasama. Hehe!”

Pagdating namin ng cafeteria, as usual ang daming tao. Nag-order kami ni Jess ng pagkain pagkatapos ay naghanap ng vacant table. And this time, wala ng nang-agaw sa upuan ko. I sat freely without any interruption.

“Blessie, pasensya ka na ha. Naiwan kita sa party the other night. May emergency lang kasi talaga.”

“Ah, okay lang naman. I enjoyed it naman kahit papano.” Sobrang enjoyment nga na pati virginity ko ibinigay ko na pala ng hindi ko namamalayan. And I ended up married at buti na lang nahanapan namin ng paraan.

“Sorry talaga,” pagsosorry uli nya. “Nasaan ka nga pala kahapon? Absent ka kasi tapos wala ka rin sa kwarto mo.”

“Ah, may emergency rin,” alinlangang sagot ko sa kanya.

Patay. Halata ba?

“Ah, okay,” tipid nyang sagot at hindi na nagbigay pa ng follow-up questions.

Patuloy ako sa pagkain nang makita ko si Rush sa di kalayuang table. Guess what he was doing? Yeah, absolutely not eating but kissing another girl. Pangatlong beses ko na syang nakita na nakikipaghalikan in public sa tatlong iba-ibang babae.

Wow. He really was serious when he said he wants variety of women.

His friend sitting beside him must have saw me and said something to Rush because he stopped and looked at me…for a second, then he went back to kissing his girl.

Well, that was a good start. If we continue this kind of treatment, the fact that we are actually married will never be a burden. Na parang wala lang.

“Blessie, talaga bang hindi ka attracted kay Rush?” biglang tanong ni Jess kaya nabilaukan ako.

Umiling ako. “Isang malaking HINDI.”

“Eh bakit ka nakatingin sa kanya? I mean sa kanila ng babae nya?” tanong uli ni Jess and with the way she asked it and her facial expression I know what she wants to imply.

“Oh ayan ka na naman…sasabihin mo na naman na may gusto ako sa kanya at tinatago ko lang. Naku Jess, tigilan mo na. I just had an observation okay, that girl he was kissing was different from the other girls I saw with him these past few days. Diba classmates kayo dati, is he really like that?”

“Yes. He is a certified serial dater. Kung magpalit sya ng babae record breaker.”

“Kung ganun, sa ilang years nya dito sa Rostund malamang lahat ng babae dito natuhog nya na. Oh my god, don’t tell me pati ikaw?”

Biglang tumawa si Jessie at napailing. “Actually nung una pinangarap ko rin na sana kahit sandali lang mapansin ako ni Rush pero nang makita ko ang pamamaraan nya it was a big No Thanks, Never Mind. At dun sa isa mo pang tanong, ahhh…hindi naman lahat kasi may standards din yang si Rush sa mga babae nya. Bago ka pa kasi dito kaya hindi mo pa napapansin. Pagkatapos nyang hiwalayan ang babaeng yan mapapansin mong in a few months sila na naman and same for those other girls you saw.”

“You mean, parang rotational lang? May scheduling??? Kaloka ah! Anong sinasabi nya sa kanila parang ganito lang?… O  Girl A for this week ikaw muna, next ay si Girl B,susunod si Girl C, D, E, F, G…Girl A wag kang mag-aalala dahil sa susunod ikaw ulit. Ganon?”

Tumawa si Jess sa sinabi ko. “Tama! Ganyan nga ang pamamaraan nya. Kaya nga hindi sila nagrereklamo kung hiwalayan sila agad kasi babalikan din naman, hihiwalayan…cycle of women lang ang peg ni papa Rush.”

Woah! Grabeh! Sobrang bilib na talaga ako sa kanya.

“Naliwanagan ka na Blessie?” tanong ni Jessie na may halong nakakalokong ngiti. “But seriously girl, mag-iingat ka sa kanya ha? Hindi naman lingid sa kaalaman mo diba na nahahagip ka rin ng radar nya, mahirap na baka pati ikaw maging biktima rin.”

Ahm, medyo huli na nga ang lahat para mag-ingat kasi nga nabiktima na. Pero at least yung sakin aksidente lang at hindi na mauulit. Di tulad ng mga babae nya. Mga desperada, nagpapakababa para lang mapansin ng akala mo namang kung sinong high and mighty. Tsk.

“Blessie, ano nga bang kurso ang kukunin mo? College na tayo next year.”

“Pinag-iisipan ko pa nga. Hindi pa kasi ako sure kung ano ba talaga ang gusto ko.”

Oo nga noh. Malapit na. College to me means freedom. Ang pinakahihintay kong dumating sa buhay ko. It is the time you reach 18 and you choose your university far from where you live, far from your controlling parents.  I’m now eighteen and in a few months I’ll be free.

<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

<Rush’s POV>

I was busy making out with ah…sino nga ba to? Well, never mind. As I was saying I was busy when Kiko tapped my shoulder and said something. “Dude, look at the bitch you were toying with, she’s busy staring at you. Pupusta ako, in her mind she’s now giving you a blowjob.”

Sinundan ko ng tingin ang direksyon ng mata nya and I saw Blessie. We stared for a second then I withdrew. Her? Giving me a blowjob? Impossible. Pupusta rin ako, in her mind she’s now cutting off my balls and killing the shit out of me.

“Tsk. Napansin nya kasi na napansin ko na nakatingin sya... Oh that rhymed! Rush, narinig mo ba yun? Fvck. It rhymed! It rhymed!”

Ugh. Once you heard him blabbering his nonsense, you’ve got to stop what you were doing. I mean drop everything because he won’t stop until you listen.

And I stopped what I was doing. At ganun din si Cholo na nagising sa lakas ng bunganga ng hinayupak na gago. His sleep was seriously disturbed and he just punched Kiko’s face across the table.

“Gago! Anong problema mo at nanununtok ka ha?” bulalas ni Kiko kay Cholo.

“Gago ka rin. Gusto mo bugbugin pa kita? Suntukan na lang tayo? Ano ha?” hamon ni Cholo sa kanya.

Tsk. Assholes. Kitang-kita na sa antenna ko ang nakabukas na pintuan ng aming tambayan. Alam nyo kung saan? Guidance office. Suki kami dun. Malapit na nga kami mabigyan ng loyalty award dahil sa lahat ng office dito, doon kami madalas.

We’re all bunch of bullshits. Kaya kami magkakaibigan. Bestfriends pa nga. Nak ng, bestfriend daw? Ang bakla. But seriously, we’re more than brothers. Sa sobrang close palagi kaming nagpapatayan. Kami ang pinakawalang-kwenta dito sa Rostund pero may natutulong rin naman kami kahit papaano. Isipin nyo ng dahil sa closeness naming tatlo nagkakaroon ng silbi ang Guidance Office. Nang dahil sa amin, simula nang tumapak kami dito sa Rostund at bumuo ng samahan may projects na agad silang nalalaman at syempre kami yun. Project para gawin kaming matino na lahat ay nauwi sa wala. Syempre, ipinanganak kaming gago at habambuhay na yun.

Nagsusuntukan na nga ang dalawa at dahil walang iwanan sa tunay na magkaibigan nakisali ako at alam nyo na kung anong sumunod.