Kung Ako Ba Siya

Chapter 12

Chapter 12

Ilang araw at weeks na kaming ayos ni DJ.

Parang walang nangyaring ilangan sa pagitan namin which is true for him pero hindi sa akin. Ako lang naman ang affected eh.

At last Junior and Senior Prom na namin.

Hindi ako excited dahil wala naman akong kadate. Ilang araw na lang ay Prom na and wala naman akong kasama.

"Julia ano yang sinusulat mo at seryoso kang masyado?" Nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Quen.

"Huh? Wala 'to Mga notes lang sa class." Sabi ko sabay tago ng notebook.

"Weh? Patingin nga." Sabi niya sabay hila ng notebook na hawak ko at tumakbo palayo. Hinabol ko naman siya ng ilang minuto pero sumuko na din ako. Alam ko kasing futile lang ang paghabol ko since isa siya sa mga varsity ng school.

"Ang galing mo pala magsketch eh. Kaya lang bakit parang ang emo naman nito? Puro shading lang. Parang isang malamig na gabi na walang stars. Moon lang at isang babae." Dinescribe niya out loud ang aking sketch na sobrang nakakahiya.

"Pwede ba. Akin na nga iyan." Sabay agaw ko nung sketchbook ko.

"You have talent pero you choose to keep it for yourslef. Why?" Tanong ni Quen.

I don't know why pero may vibe si Quen na you just want to confide in him. And I did.

"My father is an artist. Nasabi ko na ba yun sayo?" Nag-no lang siya. "Well he is. Siya ang nagturo at naging idol ko in this aspect. Napakagaling niya. He remembers his inspiration with his mind and his heart. Kaya lahat ng gawa niya ay galing sa puso. But one day we discovered he has a heart failure. He was dying. And for the first time I finished my first painting. It was for my father pero nung natapos ko yun he was dead. "

Ngayon ko lang nakwento ito sa ibang tao na hindi kasama sa mga barkada ko. Pero ngayon I think he is now officially a part of my barkada.

"I'm sorry." Sabi niya and he hugged me. Hindi ko maintindihan but I think I felt something weird in my chest. Something familiar.

Then I saw DJ looking at us with so much pain. But pain of what?

I looked straight at his eyes. Ano bang problema niya? Bakit siya nasasaktan?

Tumalikod siya at umalis. Gusto ko sana siyang habulin at yakapin dahil naaawa ako pero bakit ganun? Ayokong iwanan lang si Quen especially after I bared my soul to him.

"Quen..." Sabi ko sabay alis sa pagkakayakap niya.

"I'm sorry for asking you to talk about him." Sabi niya ulit. How thoughtful.

"It wasn't your fault. Don't be sorry." Sabi ko.

Bumalik na kami sa klase namin and there is my prince with his gloomy aura.

Natapos ang klase namin ng hindi kami nag-iimikan. Hindi ko  na din siya hinintay o sinuman sa barkada ko para umuwi. Dumiretso din muna ako sa isang park kung saan may playground.

"Nandito ka lang pala." Ang hilig manggulat ng mga tao ngayon. Amp.

"Hi DJ." Bati ko ng umupo siya sa tabi ko.

Pink Pen Watty: Okay. Itey muna ang aking update for tonight. Peace offering ko sainyong lahat since ang tagal kong hindi nagparamdam. Marama na sana itong chapters kaya lang nasira laptop ko at ngayon lang ako naayos so yeah. You get the point. Haha. Thank you for the time. xo