The Vampire Delinquent

Chapter 3~ The last pure human

"Are we going to help him?" Tanong ni Raxie habang takot na takot ang mukha sa kakapanuod sa away ng mga lalaki.

Takang pinagmasdan ni Janna ang lalaking nakikipaglaban sa kalaban nito na kung tinatawag natin ay 'hayop na nabubuhay para pumatay at kainin ang ka-uri nito'.

"We have to wait what he can do." Tumayo siya sa pagkakaupo at pinagpagan ang pwetan. "We can help him when he show some interesting scene. But this time, all we have to do is to watch and observe."

Nagsisimula pa lamang ang laban pero hinihingal na ang lalaki. Hindi nito alam kung bakit siya gustong kunin ng mga ito. Palagi siya nitong sinusundan at ngayon lang ito nahuli, pero matigas ang ulo nito kaya napasabak pa ito ng away.

Pwersa siyang sinipa ng isang lalaki kaya tumalsik siya kung saan naroon sina Janna. Pinatayo siya ni Janna gamit ang paghila sa kanyang damit. Hinimas-himas pa nito ang kanyang ulo dahil sa sakit. "Go!" Sigaw ni Janna atsaka tumalon kung saan ang mga hayop este blood suckers.

Pero dahil matigas ang ulo ng lalaki ay nanuod pa ito sa laban ng babae at mga lalaki. Napatulan naman siya dahil sa gulat nang may magsalita sa likuran niya.

"When she said go, it's a Go."
Sabi ni Raxie sa kanya habang nilalaro ang hawak nitong kunai.

Hindi nito sinagot si Raxie at nagtanong pabalik. "Is she your friend?" Tumango naman si Raxie. "Then, why did you let her fighting alone with those ugly creature?"

Ngumiti sa kanya si Raxie. "Because I can!" Hindi makapaniwalang tiningnan siya nito. Pero mas lalong ngumiti pa siya sa reaksiyon ng lalaki. "Haha! Don't give me that look, young man. She's a good fighter. You can see through you're eyes her skill." Umiling lang ang lalaki at tinuon kina Janna na naglalaban.

Sa nakikita ngayon ng lalaki ay walang-wala lang kay Janna ang pakikipaglaban. Sanay na ito sa mga ganitong paraan at sapag kaka matinik nito sa laban ay wala pang sugat o daplis lamang sa katawan ang nakuha nito. Seryoso itong nakikipaglaban at hindi nagsasalita. Habang ang kanyang kalaban ay nagagalit na dahil sa natamo at may mga sinasabi na hindi niya naririnig dahil ilang metro din ang layo nila sa kanila.

"Magandang palabas ito ngayon!" Nanggigigil na bulong ni Raxie pero sapat na para marinig ng lalaki. Nagtaka ang lalaki pero inisang tabi niya lamang ito at tumingin sa laban.

Ang kanyang dalawang mata ay nanlaki sa nakita. Sino ba naman ang hindi gumanyan ang reaksiyon kung ngayon kalang nakakita ka brutal naaban? Nanginginig ang kanyang mga tuhod habang pinapanuod si Janna na pinuputulan ng ulo at pinagtutusok ang katawan o mata.

"Told ya." Nakangiting ani ni Raxie. Hindi naman makapagsalita ang lalaki dahil sa takot. Tinitigan niya pa si Raxie at nang makita niyang kinuha ni Janna ang mata ng isang lalaki ay tumayo ang mga balahabo niya.

"I-is that the w-way s-she fight? S-she's so c-cold-bloody." Utal-utal at nanginginig na tanong niya.

"Ganyan lang talaga siya makipag-away. Masyado bang brutal ang laban ngayon? Hindi pa yan ang pinaka brutal. May mga tinatago pang kakahayan ang babaeng yan." Sabi niya na hindi nilingon ang lalaki.

"I-i-i think I can't take this anymore." Kasabay nun ay ang pagbagsak niya sa sahig. Pero bago pa niya maipikit ang kanyang mata ay narinig niya pa ng magsalita si Janna.

"We need to do something, Raxie. He's in trouble."

DYLAN'S P.O.V

The air is fresh like a newly catch fish. The cadet is jogging over the field, shouting and yelling. And the young women are chanting to encourage the team and certain the crowd. While me, seating at the passenger seat beside my father.

I let out a sigh. "You know Dad, you don't have to drive me to school everyday. I can...walk."

"Don't be silly." Sabi niya habang pinupunasan ang kanyang salamin. "It's my only chance to spend my time with you."

"Everyone else walk." Bulong ko. Pero narinig 'yon ni Dad kaya pinandilitan niya ako ng mata.

"Anong gusto mong mangyari? Ang maulit na naman ang kahapon?!" Medyo tumaas na ngayon ang boses niya kaya parang nag-guilty ako dahil gaya ng sabi niya kanina, minsan lang talaga kami magkasama at sa tuwing paghahatid niya lang ito nagagawa. Kaya nga ayaw kong magpahatid dahil baka bulihin nila ako na parang bata.

Matapos kasi ng nangyari kahapon ay pinagbawalan na niya ako na mag bar, pero dinadalaw ako ng walang magawa, kaya ayun... Hatid sundo na kuno sa bahay.

"I'm aware of that, Dad." Naiinis kong sabi. "And from now on, I will be more careful. Don't worry about me, I am not a kid....." He cut me off.

"Is that why you did it? To prove that you'll grown up?" Medyo bumaba na ang tensyon sa pagkakasabi niya. Taka naman akong napalingon sa kanya.

"Did what?"

Hindi niya ako sinagot dahil masasagasaan na sana niya ang naglalakad sa kalsada na parang walang sasakyan dito.

"Hey! Watch were you going!" Bulyaw sa kanya ni Dad. Humingi pa siya ng paumanhin pero nagsmirk siya sa akin nang makita niya ako. Nagsmirk din ako para patas.

Dali-dali naman akong bumababa sa kotse at dumiretso sa ground field at tumakbo ng tumakbo.

Narinig ko pang tinawag ni Dad ang pangalan ko na apat na beses pero nagpanggap akong walang narinig dahil sa mga maiingay na tao dito.

May nabangga ako dahilan para mapahinto ako sa kakatakbo ko. Nakita ko ang mga gamit ng isang babaeng nerd at natapon lahat ng mga dala niyang gamit pero sadyang hindi ako matulunging tao ay Hindi ko siya pinansin at nilagpasan.

"Hindi mo ba ako tutulungan, ha!" Sigaw niya pero nagsalpak lang ako ng earphone at sinukbit pag-ayos ang strap ng bag ko at cool na naglakad.

Napahawak ako sa ulo ko nang may bumato sa'kin. "Shit!" I cussed when I saw my hand is bleeding. I touch my head again at napamura ulit. Hindi dahil sa dugo kundi dahil sa sakit.

"Ang alam ko sa katulad mo ay matutulungin pero ngayon hindi pala. Ha! Isa ka naman palang walang binatbat kundi ang pagka Inspector ng ama mo." Sigaw niya nahindi ko mapapalagpas.

"What did you say?!" Tiim bagang kong sabi pero ngumisi lang ito. "Anong kinalaman sa pagka pulis ng Papa ko sa pagkabangga ko sayo ha?!"

"Easy bro."

"Wag mo akong mabro-bro jan! Lalaki kaba?" Tumaas na talaga ang boses ko pero ang babaeng tuh ay parang nang-aasar sapat na para humarap sa kanya. Babae tuh pero papatulan ko ito. Lalong-lalo na't Papa ko ang pinag-uusapan.

"Gusto mo bang malaman ngayon kung ano ang mangyayari sa mahal mong ama?" Inosenteng tanong niya kaya walang alinlangang dumapo sa kanya ang kamaoko.

Masuwerti siya dahil nakailag siya sa suntok ko. "Yan lang ba ang kaya mo? Na-dissapoint naman ako sayo na kaisa-isang lalaki ay hindi magawang saktan ang isang babae. Take note: babae pa." At tumawa siya ng tumawa.

Susugod na sana ako pero may nauna. Napatigil ako dahil sa dalawang pigura na nag-aaway sa corridor. Hindi ko alam kung merong mga nanunuod na sa kanila basta ako ay sa kanila ko lang tinutok ang paningin ko.

Magaling silang dalawa maglaban pero hindi makakaila na magaling din pala ang isang nerd. Nacurious ako kahapon kung bakit ako paaalisin nung isang babae pero dahil sa gusto kong malaman ang gagawin nila ay nanuod ako.

Napaatras ako nang nasa harap ko na ang nerd at dinilaan ang kutsilyong may dugo.

Bakit niya ginawa 'yon? Nakakadiri? Ang dugo na galing sa kutsilyo? Dinilaan? Parang gusto kong sumaka sa mga oras na'to. Pero pinigilan ko dahil ngumingisi siya habang tinitigan ang mga mata ko.

"A-anong gagawin m-mo?" Utal-utal kong sabi pero nagpaiwan parin ang ngisi sa labi niya. Napalunok ako.

"Don't you know that you're blood is sweetest than a kissing couple? It gives me thirsty when I look at your eyes. That doubt....."

".......you are the last human."