Neredeydin Sen?

13.7K 54 1

melankolikz tarafından

melankolikz tarafından

Kilitlenmiş bir şekilde karşısındaki adama bakıyordu. Düşünmüyor sadece bakıyordu..

***
Gözleri bir anda dolmuştu Elif'in. Çenesi titriyor, ağlamamak için dudaklarını ısırıyordu. Sonra hiçbirşey demeden kapıyı açtı, içeri girmesini bekledi. Adam girdi.. Her zaman ki gibi, dediği tek şey "Özledin mi beni?" oldu. Ama eski uysal Elif yoktu. Aksine daha hırçın bir cevap aldı.
Ayakta duran Ümit'in göğsünü yumruklayarak, titrek sesle
- Ne cüretle kapıma kadar geldin ha?! Canımı tekrar yakmak mı istiyorsun!? Velevki özledim, ne olacak?
+ Şş sakin ol.

Deyip ellerini tuttu ve kendine çekti Elif'i. Sımsıkı sarılıp saçlarını okşuyordu. Sakinleşmesini bekliyordu. Ama Elif kendini bırakmış artık hıçkırarak ağlıyordu. Ümit "özür dilerim" diyecekken dudaklarını iki parmağıyla kapattı Elif. "Sus, bana yalan söyleme." dedi. Ümit hiç bu kadar üzülmemişti Elif'e karşı. Sonra ayrıldılar. Gözgöze geldiler.. Konuşacak onlarca şey vardı ama tek kelime edemiyorlardı.. Ümit bir adım daha yaklaştı Elif'e.. Dudaklarını buldu dudakları.. Elif'in de gözleri dudaklarındaydı. Nefesleri birbirine karışmıştı sadece.. Ümit fısıldayarak

+ Seni çok özlemişim..
- Neredeydin bugüne kadar?
+ Konuşmayalım bunları.. Deyip öpmeye başladı Elif'i.

Elif kendini bırakmaya hazırdı. Parmaklarını Ümit'in boynunda gezdirirken düşünmeye başladı. Yapmamalıydı bunu. "olmaz!" deyip iteledi Ümit'i.

+ Ne oldu?
- Yıllarca tek bir mesaj atmayıp, şimdi aniden çıkıp beni öpemezsin! Sana bu hakkı vermiyorum artık. Eski ben yok. Şimdi derhal git buradan, canımı tekrar yakmana izin veremem!

Sessizce gözlerine baktı Elif'in. Ama Elif kaçırıyordu gözlerini. Israr etmeye hakkı olmadığından gitmek zorundaydı.. Öylede yaptı..

Elif deliye dönmüş hem ağlıyor hem duvarları yumrukluyordu. Derdi ona yetmez gibi Ümit çıkagelmişti. Çaresizce haykırırken Ümit kapının önünde onu dinliyordu.. Canı yanmıştı. Nasıl bu kadar acımasız olabildim diye kendiyle savaşıyordu.. Hava yağmurluydu. Ümit gitmişti.. Elif'te Ümit'ten sonra çıkmıştı evden. Gece vakti yağmurda yürümenin huzurunu tadacaktı en azından..

***

Sabah şiddetli bir ağrıyla uyanmıştı Elif. Ne ara bu kadar mutsuz bir kız olmuştu. Nede güzel güçlü olarak geçerdi adı herkesin dilinde. Güzelliği olduğu kadar cesareti ve korkusuzluğu bilinirdi. Giydiği herşey yakışır çekici kızdı..

Yatağından çıkmadan tavana daldı.. Ümit'i düşündü, eskileri, hatıraları..