EFTALYA

''Bölüm 6''

''Plan ne?''

''Var aklımda bir şeyler.''

''Kızı öldürmeyeceksin değil mi?'' dedi gülerek.

Sinsice sırıtıp ''Bilemiyorum.'' dedim.

Okul neredeyse boşalmıştı. Yani en azından bu kat boştu. Kursa kalanlar bir üst sınıfta ders işliyordu. Berna'nın kursa kalacağını Tuğçe'den öğrenmiştim.

Tabi bugün kalabilecek miydi orasını bilmiyordum.

Berna'nın olduğu sınıfı gördüğümde kapının önünde durup Ceyhun'a baktım.

''Bak, içeriden kan çıksa gelmeyeceksin. Tamam mı?'' dediğimde son bir kez tembih etme ihtiyacı duydum. Çünkü intikamımı almadan oradan çıkmayı düşünmüyordum.

Gözlerini devirip beni sınıfa ittiğinde paldır küldür sınıfa girdim.

Hayalimdeki giriş bu şekilde değildi. En azından daha korkutucu olmayı diliyordum.

Berna'nın beni görmemesinin bir şans olduğunu düşünüp ona yavaşça yaklaştım.

Dolaptan bir şey alıyor veya koyuyordu. Yani buradan belli olmuyordu.

Tam geriye çekilmiş kapağı kapatacaktı ki ben aniden kapağı çarparak kapattım. Yerinde sıçrayarak bana döndüğünde gözleri büyüdü.

''Oo kimler varmış burada.'' dedim sinsice gülerek.

Bir adım geriye gidip bana bakmaya devam etti. Benden korkuyordu. Yapacaklarımdan korkuyordu.

Bende zaten korkmasını istiyordum ama henüz hiçbir şey yapmamıştım.

''Ne istiyorsun?'' dedi nefes nefese çıkan bir sesle.

Sınıf boştu. Bu katta boştu. Yani etrafta onu kurtarabilecek hiçkimse yoktu.

''Hiçbir şey.'' dedim. Bu sakin halimden daha çok korkuyordu çünkü ne yapabileceğimi kestiremiyordu.

''Çığlık atarım.'' dediğinde rahatlıkla ''At.'' dedim.

Bu sakin halimden güç almış olacak ki ''Sen ölmedin mi ya?'' dedi ağzını yayarak.

Saçından tuttuğum gibi duvara yaslarken ''Ölmedim canım ya.'' dedim.

Acıyla bağırırken daha kuvvetli çektim saçını.

''Bırak.'' diye bağırdı elleriyle saçındaki ellerimi kurtarmaya çalışırken.

''Aa daha yeni başlıyoruz.'' dedim gülerek.

Yüzü kıpkırmızı olurken cebimden Tuğçe'den öğrendiğim fobi konusunda işe yarayacak olan çakmağı çıkardım.

''Bak elimde ne var?'' dediğimde gözlerini zorla elime kaydırdı. Gözleri anında büyürken bağıracağını sandım ama o beni yanıltarak dondu kaldı.

Berna'nın fobisi pirofobiydi. Yani ateşten korkma. Bu insanlardan bazıları ateş ile ilgili bir şey duyduğunda korkarken bazıları ise gördüğünde korkuyordu.

Yüzü bembeyaz kesilirken saçlarındaki elleri de güçsüzleşti.

''Ne oldu? Ölüyor musun?'' dedim Berna'ya bakarken.

''Yalvarırım, çek.'' dedi. Ağzından kelimeler zorla çıkıyordu.

''Sen beni kurtardın mı?'' dedim bir katil edasıyla.

"Lütfen." dedi. Bu halinden zevk alıyordum.

Ben bir şey demeyip devam ettiğimde konuştu.

''Özür dilerim, Eylül.'' dedi. Artık gözleri kapanmaya başlamıştı.