Just different

Ik loop door de school. Mijn vriendinnen staat al op me te wachten. Wanneer ik bij ze sta gaan we meteen praten als over blije kinderen. Toch kan ik mijn gedachten er niet bij houden. Ik ga om me heen kijken. Opeens valt mijn oog op een jongen. Ik kan mijn ogen niet van hem afkrijgen. Wat is dit nou weer? Stop je vriendinnen vragen je iets dus ik dwing mezelf weer in het gesprek te voegen. Gelukkig ging toen de bel. Zoals altijd is het de vraag welk vak we hebben en waar we heen moeten. Ik kijk op mijn mobiel. H04 zeg ik we hebben economie zeg ik zeurderig. Zucht economie is wel het laatste waar ik zin in heb... Toen we in de les zaten kwam er opeens een nieuwe jongen binnen. Ik herken hem! Het is die jongen die ik zag voor de les begon maar wat doet hij nou weer hier? Dan zegt mijn docent heet deze jongen even van harte welkom in de klas! En jonge man stel je eens voor! De jongen kon zich niet echt vorm geven en zei toen ik ben Thomas. Oké zegt de docent ga maar zitten. Even kijken waar is nog plek? Vraagt de docent. Toevallig was er een plek achter mij vrij en Thomas zegt ik ga daar wel zitten en hij wijst naar de plek achter me. De hele tijd kijk ik hem aan net als voor de les. Waarom kan ik mijn ogen niet van hem afhouden? Toen hij langs me liep om naar zijn plek te gaan keek hij mij niet eens aan. De les was net zoals altijd heel saai en ik werd gek van de leraar. Gewoon iets aan hem was heel irritant! Dus ik besloot rond te kijken in de klas. Zoals altijd zitten die irritante meiden te giebelen en te roddelen. Ik wordt zo gek van hun dus ik kijk achter me. Thomas zit ook maar wat rond te kijken. Ik probeer verder te kijken maar het beste wat ik kan doen is net langs hem afkijken. De rest zig ook te tekenen of te kletsen maar niemand let op. Opeens zegt Anne naast me iets. Ik draai me naar haar toe en vraag "sorry wat zei je?". Ze kijkt me lachend aan en zegt" ik zei echt niemand let op hè bij hem en jij al helemaal niet". Ik lachte ze had gelijk ik let nooit op. Dan zeg ik " jaa inderdaad ik heb niet de behoefte om op te letten". Opeens zegt mijn docent " En evi ga eens verder" . Ik schrik op shit waar zijn we? ,aar gelukkig legt Anne haar vinger waar we zijn en ik lees het voor. De docent zegt " nu heb je geluk gehad anders had je strafwerk gehad!". Ik keek Anne bedankend aan ze heeft me weer eens gered! De rest van de les ging vrij snel. Gelukkig maar want ik hield het niet meer vol bij hem! Wanneer de bel ging pakte ik mijn spullen en ga zo snel mogelijk het lokaal uit. Yes eindelijk bevrijd! Ik wacht buiten op mijn vriendinnen. Maar Thomas komt eerder naar buiten. Zal ik met hem gaan praten? Uhmm.... Dan zegt hij "hoi" . Ik begroet hem terug. En vraag " waar kom je eigenlijk vandaan?" Ondertussen lopen we naar het volgende lokaal waar we les hebben. Een beetje afwezig antwoord hij " uit Mierlo". Oké denk ik hij wil het gesprek niet echt gaande houden dus ik doe mijn best om hem aan de praat te houden. Ik vraag " ik dacht al je klink wel Brabants" . Hij knikt een beetje afwezig. Ik kijk hem aan opeens voelde ik iets wat ik nooit heb gevoeld het is geen is geen verliefd. Maar ik keek hem aan en ik voelde pijn. Dus ik kijk weer weg. Ik vroeg " hoe komt het dan dat je hier bent? Niet lullig bedoelt ofzo ik ben gewoon nogal nieuwsgierig" hij keek op en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht " mijn vader heeft eindelijk werk gevonden dus zijn we hier heen verhuist. En mijn moeder...." Zijn stem stierf af. En hij keek weer naar beneden. Ik keek hem aan maar we waren bij het lokaal. Ik zei " Als je iets kwijt wil mag je het altijd bij me zeggen" en we gingen zitten. Anne zei "zoo heb je schans?" En ze keek me plagerig aan. Ik keek haar lachend aan. "Tuurlijk! Wat verwacht je anders" en we schieten in de lach.ik weet niet eens wat we hebben ik heb gewoon de rest achterna gelopen. Dan komt mr. van bongelen binnen. Oké we hebben bong dus ik pak mijn Duits boeken.