Just different

Nog meer briefjes nog meer raadsels....

Langzaam open ik een briefje. Toen het open was zag ik wat cijfers staan en verder niets. Ik was verbaast. Wat zou dit betekenen? Is het misschien in het verkeerde kluisje gestopt? Nee dat kan niet.. Ik hield het briefje in het daglicht. Nee er verscheen niks. Ik hoorde voetstappen op de trap snel stopte ik het briefje weg. Ik pak snel mijn huiswerk en begin. Mijn moeder komt net binnen. Phew net op tijd. " heey lieverd hoe gaat het?" Vraagt mijn moeder. Ook had ze een chocolade brownie bij zich. Ik keek haar met grote ogen aan. Ze kent mijn liefde voor chocolade brownies. Van chocolade hou ik niet zoo alleen van chocolade brownies. Meteen ga ik naar mijn moeder toe om mijn stukje hemel op aarde op te halen. Ik bedank haar en begin met eten. Gelukkig gaat mijn moeder weg waardoor ik weer na kon denken. zouden het coördinaten zijn? Van een plaats ergens? Ik heb geen idee... Ik plof neer op mijn bed. Ik ga lekker liggen en eet mijn brownie op. Waarom zijn brownies zo klein denk ik. Het was een moment van genieten. Ik kijk op mijn mobiel. Pfff ik zal maar eens aan mijn huiswerk beginnen. Ik pak mijn boeken uit mijn tas en plof ze neer op mijn bureau. Ik begin met wiskunde want daar doe ik het langste over. Ik sla mijn boek open en ik begin. Dit is niet leuk ik snap hier niks van. Ik weet gewoon niet wat ik niet snap. Ik roep mijn moeder. Shit niet thuis. Misschien mijn vader? Ik loop met mijn boeken naar beneden. Shit! Ook niet thuis. Okee dan maar een ander vak want mijn broer was ook niet thuis. Ik strompel weer naar boven. Pffff ik begin maar aan biologie dat is gelukkig niet veel. Maar mijn gedachten kan ik er niet bij houden. Ik probeer het te maken maar no way. Dan maar even op bed liggen. Ik pak mijn koptelefoon, sluit mijn ogen en begin te luisteren. Gelukkig kan ik zo mijn hoofd leegmaken. Langzaam val ik in slaap.

Opeens wordt ik wakker. Mijn broer doet net de deur van mijn kamer dicht. Meteen ben ik klaar wakker. Ik kijk mijn kamer rond. Mmmm zo te zien is er niks verandert. Ik kijk in de spiegel. Ja hoor die sukkel heeft wat op mijn hoofd gemaakt. Snel doe ik mijn koptelefoon af en ga als een razende naar beneden. Shit mama is niet thuis. Ik kijk verder en ik hoor wat gerommel in de keuken snel ga ik naar de keuken. Ik deins naar achter. Er staat een onbekende man ik schrik me dood. Ik roep mijn broer. Maar voor ik dat kan doen doet iemand zijn hand voor mijn mond en houd me vast. Ik herken de stem maar ik weet niet wie het is. Het is een jongen dat weet ik wel.

Mijn broer is natuurlijk ook muziek aan het luisteren met koptelefoon op. Ik bijt kei hard in de hand maar hij duwt zijn hand verder in mijn waardoor het meer pijn doet voor mij. Ik trap op zijn voeten maar hij geeft geen kik. De onbekende man begon te praten. "Jij weet niet wat voor krachten jij hebt...." Zijn stem stierf af. De man keek mij aan recht in mijn ogen. Wat is hier aan de hand?! Ik begin hevig te bewegen. Yes hij liet me los. Ik kijk meteen om. Maar te laat de jongen heeft me weer te pakken. "Rust en luister!" Commandeert hij. "Ik ben je hondje niet" zeg ik.

Gelukkig komt mijn broer naar beneden. De mannen geven mij snel een briefje en gaan. Ik ga meteen naar mijn broer toe. "Er waren net twee mannen hier en die zeiden iets van dat ik krachten heb waar ik niks van weet. En ze dwongen me stil te zijn en zo." Ik ratelde maar door. Maar hij begint te lachen. "Tuurlijk zussie!" Zegt hij lachend. Het klonk inderdaad wel erg raar. Grrrrr waarom begrijpen mensen mij nooit! Ik adem in en uit. "Oké als je me niet gelooft wil je me dan wel helpen met wiskunde?" Vraag ik lief aan Youri. Hij lacht "ja hoor daar kan ik je wel mee helpen!". Gelukkig dacht ik nog iets goeds aan deze dag. Na een kwartier heb ik mijn werk af. "Yes je hebt een wonder laten gebeuren Youri! Ik snap het!" Zeg ik en ik geef hem een knuffel. Vrolijk loop ik naar boven. Toen ik boven was moet ik weer denken aan wat er vandaag is gebeurd. Ik haal die adem en zeg tegen mezelf " laat het rusten we zien wel wat er gebeurt". Snel ga ik weer verder met mijn huiswerk voordat ik weer begin te piekeren. Gelukkig nu lukt het wel. Vrij snel was ik klaar met mijn werk. Dus ik pak mijn mobiel ja hoor. Duizend en een ongelezen berichten. Ik kijk door de berichten. Natuurlijk allemaal van een groepswhatsapp met allemaal shit er in. Mijn maag begint te draaien. Het grootste deel ging over Thomas. Ik was hem allang vergeten door het briefje en de verrassingsaanval of wat het ook was. Gelukkig niks negatief over hem gezegd.

Zal ik mijn vriendinnen alles vertellen van vandaag? Ik heb geen idee. Ik plof op bed en zucht. Ik houd het wel voor me want ik ben niet verplicht wat te zeggen. Ik hou het geheim beslis ik. Ik kijk nog even op mijn mobiel en opeens hoor ik de voordeur dichtslaan. Oké pap is ook weer thuis. Dan herinner ik me weer dat een van die mannen een briefje had geschreven. Ik voelde aan mijn zakken. Maar leek wel in rook zijn opgegaan. Als een gek doorzoek ik mijn zakken maar jammer genoeg vind ik niks. Hoe kan dit?! Gefrustreerd loop ik mijn kamer rond. Ik weet zeker dat ik dat briefje had gekregen. Opeens zie ik het briefje liggen op de grond. Met trillende handen probeer ik het te pakken maar ik ben bang voor wat er op staat. Ik hoor iemand richting de deur lopen. Snel raap ik al mijn moed bij elkaar en grijp ik het briefje. Ik ga meteen op bed zitten. Daar zat ik alsof er nooit iets is gebeurd. Deurklink rammelt.... Open roep ik. Mijn vader komt binnen en boos dat hij was. Ik schrok er van. "WAAROM IS DE KEUKEN ZO'N ROMMEL?!" Roept hij. Ik schiet naar achter ik werd bijna bang van mijn eigen vader. Tranen kwamen in mijn ogen en angst las je in mijn ogen. Mijn broer kwam binnen en zei boos "Uit je slechte dag niet op ons oké?! Wij hebben net een discussie gehad dus ze is er al slecht aan toe!". Mijn vader werd kalm en begon zelf bijna te huilen " sorry je hebt gelijk ik was een beetje overdreven boos". Hij kwam naar me toe en gaf me een knuffel. "Gaat het weer?" Vraagt pap. Ik beetje bang en met tranen in mijn ogen knik ik ja. Mijn broer kwam er bij. "Groepknuffel!" Roept mijn broer. Eigenlijk was hij niet zo van het knuffelen maar het was wel nodig nu.

5 minuten later staan Youri en ik de keuken schoon te maken. En pap die is eten halen want mam heeft geen tijd om eten te maken. Eigenlijk moest pap wat maken maar daar had hij zoals gewoonlijk geen zin in. Toen we de zeepsop kregen gingen we alles op elkaar gooien. Ondertussen maken we ook schoon hoor! Ondertussen... Ik bleef toch maar denken aan wat er is gebeurt vandaag. Mijn maag begint te borrelen tja het is ook al 20:00 uur en we hebben nog niet gegeten. Gelukkig komt pap net aan met pizza's. Mam de kwam ook meteen binnen. We hadden de tafel al gedekt. Dus we konden meteen beginnen. Ik had nog nooit zo genoten van een pizza. Zoals gewoonlijk vertelt mijn moeder uitgebreid over haar dag. Ik kijk naar pap die stilletjes zijn pizza eet. Ik kijk hem vragend aan. Hij ontwijkt mijn blik. Oké dit wordt raar een vader die zijn eigen dochter niet recht in de ogen kan kijken. Ik vraag het wel na het eten. Zoals altijd zitten mijn broer en moeder volop te praten over hun dag. Daar kom je niet tussen. Ik vraag of ik van tafel mag.. Gelukkig mag ik tv gaan kijken. Snel ga ik naar de tv er is altijd wel iets leuks op. Na 5 minuten kwam de rest er ook bij zitten. Gezellig tv avond met zijn alle. Pap wordt gebeld en loopt even weg. Maar die even wordt heel lang. Terwijl mijn moeder en Youri aandachtig kijken ga ik pap zoeken. Hij stond in de gang...

Het leek wel alsof er iemand boos op hem was. Net achter de deur sta ik te luisteren. Als een klein jongetje die bang is luisterde hij. Zo heb ik mijn vader nog nooit gezien?! Hij hangt op snel loop ik naar de keuken want dat is de volgende deur. Ik doe alsof net aan kom gelopen. Verbaast kijkt hij me aan. "Heb je iets gehoord?" Vraagt pap. "Nee" zeg ik " maar ik heb wel in de gaten dat er iets aan de hand is." "Dat is waar maar ik vertel het wel als de tijd rijp is" zegt pap. "Als je ergens mee zit moet je er over praten". Treurig kijkt pap neer dit ben ik niet van hem gewend. "Dat gaat niet...." Zegt hij dan. Youri komt er net aan "oow dus je gaat naar de keuken en je neemt geen eten mee?" Hij kijkt mij plagerig aan. Ik lach mee en pap loopt terug naar de tv. Ik loop achter hem aan maar hij is al bij de tv. "Wie was het?" Vraagt mam. "Oow gewoon iemand van het werk" zegt hij. Ik porde hem maar boos keek hij me aan. Wat is er toch aan de hand met mensen vandaag? Is iedereen ongesteld? Pap is bang, die nieuwe jongen en die bende...

Het is al half tien dus ik ga naar bed. Ik geef iedereen een kus en ik ga naar boven. Ik poets mijn tanden en pak mijn tas in. Heel snel schiet ik in mijn pyjama. Ik lees nog even de stof van de slo van woensdag door met muziek op. Pfff geschiedenis is saai... Ik leg alles weg. Toch kan ik het niet laten om even op mijn mobiel te kijken. Veel groepswhatsapp veel vragen. Opeens zie ik onbekend nummer. Wat? Wie is dit? Ik wordt zenuwachtig en ik denk weer aan de briefjes. Shit waar zijn die dingen? Kwijt... Alweer...

sorry van de foutjes ik heb het wat bijgewerkt:$ als je nog foutjes ziet aub comment dan verbeter ik het danku:)