Rüzgârın Fısıltıları

Kapının Eşiğinde

Bir çocuk var,duruyor kapının eşiğinde,
Yanakları aldan,yüzü gözü pasaklı.
Tertemiz gülümsemesiyle neşe saçıyor etrafa
Sonsuz bir masumluk var yüreğinde.

Belki de ne düşleri var daha bilinmedik,
Ne hayaller gerçeklerden habersiz .
Belki de hayallerine en inaçlımız o
Küçük yüreğiyle güzelleştiriyor dünyayı bu minik.

Oysa bir zamanlar onun gibiydim,
Ne oldu bana,nasıl bu hallere geldim
Belki canımı acıtmasaydı bu kadar hayat denen karmaşa
Ben de hâlâ mutluluğu umut edebilirdim.

Büyümek hayatı anlamakmış,
Bir acılar denizinde kaybolmakmış.
Hayat sevdiklerimizi hep alırmış,
Hayal kırıklıklarım var kapının önünde.

O son gerçek gülüş,son kahkaha
Hepsi kaldı kapının eşiğindeki masum çocukta
Büyüdükçe yandı canımız defalarca
Sen hiç büyüme çocuk.

Bir çocuk işte tam kapının eşiğinde
Gülücüklerle dolu masum yüzü,
Daha habersiz herşeyden tek derdi oyun
Onu izlerken geçiyor en güzel yeri ömrün.

Masum küçük ellerin hep temiz kalsın çocuk,
Minik kalbini hiç incitmesinler
Düşlerin,umutların hiç bitmesin,tükenmesin içindeki yaşama sevinci
Masum gülüşünden bir parça da bizlere ayır çoçuk