Rüzgârın Fısıltıları

Kıyametim Gibisin

Bilmem ki nedendir bu tükenişim
Kalemim kusuyordu içimde döktüklerini,
Hafif sararmış saman kağıtlarına.
Oysa bu bahar da kalbime batıyordu dikenleri yüreğinin
Kanatıyordu kalbimi,herbir yanı yara bere
Senin başkasına gittiğin günden beridir anladım.
Dikenleri batıyorsa eğer güllerin
Acı içinde zorlamaya ne gerek karşılıksız
Papatyalar yetiştirdim yüreğimde
Acısız,ölüm sessizliğinde,biraz da suskun ihtirassız
Bir gece bıraktın bana,sabahsız
Ardında bıraktıkların gibi yalnız,yapayalnız
Gözlerim artık yaşsız,ellerim buz
Bedenim acıya dayanıksız
Şimdi ben bir bebeğin ağlaması kadar aciz
Gittiğin yolların esiri
Tutsağım bu sevdaya.
Gördün mü yollarında gözyaşlarımla büyüttüğüm çiçekleri
Her bir demet yaprağında acılarım vardır
Hissettin mi sıcaklığını yaktığın düşlerimin
Onların sessiz çığlıklıkları vardır
Atlayalım bir buluta,gidelim şimdi ufuklara
Sende bulamadığım huzur,şimdi ölümde vardır
Öyle bir yoldayım ki iki yanı uçurum
Bana sadece hangisini seçeceğim kalmış
Buruk gülümsememden bile geriye
Gözyaşlarım kalmış
İçimde damla damla bitiyor şimdi yaşam sevinci
Ben susuyorum,bakışlarım anlatıyor hislerimi
kör misali acı çektiğimi görmüyorsun gözlerinin önünde
Hepsinden geçtim de sen,kıyametim gibisin