Rüzgârın Fısıltıları

Rüya

Zaman geçtikçe insanın canı acır.
Şiir hep acıyan yerden yazılır.
Kalemler kurşun gibidir,şiiri yazdıran kalp acısıdır
Buruk gülümsemeler sokağı ıssız gönlüm.

Hiç gülerken bir anda duraksadın mı sende?
Aklına geldi mi neşeni çaların bıraktığı üzüntüler şu günlerde,
Battı mı güllerin dikenleri kalbine?
Sıcaklığımın içinde buzdur gönlün.

Cennetimin yasak elması
Güneşimi tamamlayan ay parçası
Huzurdur düşlemesi,hayran eder hayası
Çölümün yağmuru ,ömrümün en güzel rüyası

Koparılmadan kokmaz papatyalar
Can acımadan bilinmez göz yaşı
Parçaların hepsi birleşmeden tamamlanamaz yapboz
Sen kırık kalbimin eksik parçası

Yağmurlardır gökyüzünün gözyaşları
Hayal edebilmektir ruhun gıdası
Hayat şartlarıdır yaşanmışlıklar içinde değiştiren insanı
Bu kadar umut fazla üstü kalsın,ben yaşayamıyorum hayatı

Bir çizgisi vardır herkesin kaderinin
Yolu bellidir kendini bilenin
Denizlerde kum gibidir sevinçlerim
Dertlerimdir,yaktığı kadar ısıtan ateşim.

Hayat bir boşluk,insanlar yüzlerini çevirmiş aynalara
Gözyaşların kokuyor havada,kahkahalarının ardında
Şimdi bir yağmur ol güneş olayım gökkuşağım olsun rüyalarıma
Hayat bir karmaşa,herşey, herkes sanki rüya.