Siyah Olan Umudum

Neredeler ?

Uykularınızı rafa kaldırıp konuşmak için rüyalarınızdan fedakarlık ettiğiniz insanlar neredeler ?
Bir kaç dakika görebilmek için tüm planlarınızı linç edip zamaninizi harcadığınız sevgiliniz nerede ?
Ailenize uçuk kaçık yalanlar söyleyip buluştuğunuz arkadaşlarınız neredeler ?

Güvendikleriniz sevdikleriniz dostlarınız neredeler ?

Milyonlarca insanın içine sizi fırlattılar işte, saçlarınızı keserken, içinize kusarken, c ' nin pozisyonunda kendinize sarılıp uyurken yalnızdınız .Bizimde hatalarımız var elbet. Güvendik mesela gözümüz kapalı döndük sırtımızı , gözümüzü açtığımızda gördük sırtımızdaki delikleri. Yalnızlığı bu yüzden seçtik ya zaten. Kimseyi yalnızlığı seçecek kadar çok üzmeyin Üzülürsünüz. Şimdi ben içi benzin dolu bir kuyuya sigaramla giriyorum beni rahat bırakın LÜTFEN...

Ne zaman bu şiiri dinlesem içimde birşeylerin kırılma sesi gelirdi kulaklarıma ama bu öyle bir seski muazzam salonunuzda en baş köşedeki yerini almış antika bir vazonun kırılma sesi gibi. Dışardan gelen bir misafir çocuğu oyun oynarken kırmışta siz ses bile çıkaramamışsiniz gibi. Hatta üstüne birşey olmaz önemi yok cana geleceğine mala gelsin gibi sözler söylersiniz ya tam o misal işte benimkisi. Her önüne gelen kırdı geçti kalbimi. Ses etmedim edemedim başkalarını düşünüp sustum. Hiçe saydım kendimi hislerimi düşüncelerimi benliğimi etrafıma bakarak büyümeye çalıştım . Neyse Size biraz kendimden bahsedeyim .

On yedi yıldır çevresindeki kalabalıkla yalnız başına yaşayan bir kız. Hayatı kitaplarda bulan ve müzikle devam ettiren bir asosyal. İlgiden rahatsız olan ve kimsenin umurunda olmak istemeyen ne kalabalık bir arkadaş grubu olan ne de anlı şanlı bir aşka davet çıkaran biri. Sadece müzikle ruhundaki açılan yaraları kapatan . Romanlarla hayallerini örten bir kız iste Damla Barkın...

______________________________

İlk hikayem iyi yada kötü yorumlarınızı bekliyorum :)

Beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın see you 😉