Να με εμπιστευτείς (Ian Stratis)

Part 14

~2 μήνες μετά~

Ian's POV

Τίποτα.Ακόμα τίποτα.Δύο μήνες μετά αλλά καμία αντίδραση.Δεν ξυπνάει γαμώτο.Έχει κλειστά τα μάτια της.Της μιλάω.Δεν απαντάει.Μου λείπει το χαμόγελό της.Μου λείπει εκείνη.Μου λείπει η γεύση των χειλιών της.Μου λείπει να μου λέει "Σ'αγαπώ".Δεν θα φύγω όμως.Δεν θα την αφήσω.Όσο και οι κωλογιατροί να με έχουν πρήξει να φύγω για να ξεκουραστώ λένε.Τι να ξεκουραστώ μωρέ.Μόνο εκείνη με ξεκούραζε,μόνο εκείνη με ηρεμούσε με τον δικό της τρόπο.Βρήκα τον εαυτό μου.Τον χαμένο μου,παλιό,καλό εαυτό.Από εκείνη την μέρα στο λούνα παρκ,με έχει μετατρέψει σε εντελώς διαφορετικό άνθρωπο.Πριν την συνάντηση μας,είμουν άλλος.Ούτε εγώ δεν θα με αναγνώριζα.Τσιγάρα,ναρκωτικά,σεξ,μαλακίες.Τέλος όλα αυτά.Τέρμα οι κακές συνήθειες και το σεξ.Έρωτας.Όχι σεξ.Όχι παπαριές τώρα πια.Με άλλαξε.

"Δεν ξυπνάς όμως"
"Έρχομαι κάθε μέρα και σου μιλάω,σε προσέχω."
"Δεν θα αντέξω άλλο Βίκυ."
"Βίκυ γαμώτο ξέρω ότι με ακούς."

Της μιλάω.Συνέχεια.Δεν σταματάω.Ποτέ.

Vicky's POV

Γαμώτο πονάει.Πονάει να τον ακούω και να ξέρω ότι κάθε μέρα έρχετε να με δει,αλλά εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα.Πονάει να τον βλέπω απογοητευμένο.Πονάει να τον βλέπω εξαρτημένο από εμένα και εγώ να μην μπορώ να κουνηθώ.Εκείνος δεν το νιώθει.Μα εγώ τον ακούω.Ακούω τι μου λέει κάθε μέρα.Και φοβάμαι πολύ ότι στο τέλος θα με αφήσει.Θα με βαρεθεί.Αλλά τον δικαιολογώ.Όμως είναι αυτό που πονάει πιο γαμημένα πολύ από όλα.Θέλω να σφίξω το χέρι μου.Να το νιώσει.Να με νιώσει.Μα δεν μπορώ.Κάθομαι ακίνητη σε αυτό το γαμημένο το νοσοκομείο.Προσπαθώ.Μα δεν είναι αρκετό.

Ian's POV

Γαμώτο μου λείπει.Μου λείπει τόσο πολύ.
Χτυπάει η πόρτα.Μπαίνει μέσα η Ξένια.Η Ξένια έρχετε καθημερινά από τότε που έγινε αυτό.Γιατί όμως?
Ξ:Ίαν θέλω να σου μιλήσω.
Ε:Δεν έχω όρεξη να νευριάσω ξανά.Οπότε άσε με.
Ξ:Ξέρεις κάτι?Εγώ προσπαθώ να σου πω αυτό το σημαντικό πράγμα εδώ και πόσο καιρό αλλά εσύ όλο με αποπέρνεις.Θα με ακούσεις.Θες δεν θες,τώρα θα ακούσεις τι έχω να σου πω.Και ξέρω πόσο θα θυμώσεις μετά από αυτό,αλλά θα φύγω.Για πάντα.
Ε:Πωω γαμώτο...Ξεκίνα.
Ξ:Είναι πιο δύσκολο από ότι περίμενα.Λοιπόν.Θα με μισήσεις,αλλά με το δίκιο σου.Την μέρα που έγινε το συμβάν,είπα ψέμματα.
Ε:Τι εννοείς?
Ξ:Άκουσέ με και θα καταλάβεις.Δεν βρήκα την Βίκυ χτυπημένη.Εγώ την χτύπησα.Γιατί έτσι πίστευα ότι η Βίκυ θα φύγει απ'την ζωή σου και στο τέλος θα είσαι μόνο δικός μου.Έκανα λάθος.Ποτέ δεν την συμπάθησα,αλλά μόλις την χτύπησα με το αυτοκίνητο,κατάλαβα τι μαλακία έκανα.Την λυπήθηκα.Ποιος?Εγώ!Που δεν έχω λυπηθεί ποτέ ξανά στην ζωή μου.Και ξέρεις γιατί?Γιατί η Βίκυ ήταν μέρος της δικιάς σου ζωής.Και να πληγώνεις αυτόν που παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην ζωή του άλλου,σε πληγώνει.Δεν ζητάω να με συγχωρέσεις.Φυσικά και όχι.Ζητάω να καταλάβεις πώς δεν το ήθελα,τελικά.

Τελείωσε και σκούπησε κάποια δάκρυα που είχαν κυλίσει στα μάγουλά της.

Ε:Φύγε.
Ξ:Ίαν εγ-
Ε:ΦΎΓΕ ΕΊΠΑ!ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΈΡΘΕΙΣ!ΟΎΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΣ,ΟΎΤΕ ΤΊΠΟΤΑ.ΦΎΓΕ ΑΠ'ΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΡΌΝΤΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ,ΣΚΎΛΑ!

Χαμήλωσε το κεφάλι της,έβγαλε ένα λιγμό και έφυγε.

Σηκώθηκα όρθιος και βάρεσα τον τοίχο με την μπουνιά μου.Ήθελα να σπάσω ότι έβλεπα μπροστά μου.Ούρλιαξα.Μπήκε μέσα η Κατερίνα.

Κ:Τι έγινε?ρώτησε με ανησυχία.
Ε:Άσε με!Όλοι ψέμματα και μαλακίες.Όλοι καταστρέφουν την ζωή των άλλων.Λες και είναι ένα χαρτί,που με μία κίνηση,το σκίζουν και το πετάνε.

Βγήκα απ'το νοσοκομείο ήθελα να πάρω λίγο αέρα.Δεν ένιωθα καλά.Καθόλου καλά.

Πήρα το αμάξι και έφυγα.Πήγα στο σημείο που πήγαινα όποτε ήθελα να εκτονωθώ.Αφού αγόρασα ένα πακέτο τσιγάρα,προχώρησα προς το δωματιάκι.Με το ζόρι κρατήθικα να μην χτυπήσω την Ξένια.Θα μπορούσα να της είχα κάνει πολύ χειρότερα πράγματα απ'το να την βρίσω.Αλλά δεν ήθελα μπροστά στην Βίκυ.Ακόμα και να μην έβλεπε,δεν ήθελα να δει τον παλιό μου εαυτό.Αυτόν που βάραγε,που δεν νοιαζόταν για τίποτα και για κανέναν.

Μπήκα στο δωματιάκι και άρχισα να βαράω τον σάκο.Ούρλιαζα.Πέταξα κάτω ότι βρήκα μπροστά μου.Έκατσα στο πάτωμα.Έβγαλα τα τσιγάρα,ανέπνευσα τον καπνό.Μου άρεσε η αίσθηση.Είχα καιρό να νιώσω έτσι.

Μιάμιση ώρα αργότερα,είπα να γυρίσω πίσω στο νοσοκομείο,αφού ηρέμισα.Άνοιξα το κινητό μου.13 κλίσεις απ'την Κατερίνα.Ωχ.Το είχα βάλει σε σίγαση.Τι να θέλει να μου πει γαμώτο.Ξεκινάω προς το νοκομείο.Τρέχω.Πολύ.

Μετά από ένα δεκάλεπτο,φτάνω και μπαίνω μέσα στο νοσοκομείο.Με το που με βλέπει η Κατερίνα,θυμωμένη έρχετε προς το μέρος μου.
Κ:Άλλη φορά θα το σηκώνεις το γαμημένο το τηλέφωνο,κατάλαβες?
Ε:Γιατί μωρέ τι έγινε?
Κ:Τι έγινε?Ξύπνησε η Βίκυ αυτό έγινε!Και έλεγε το όνομά σου,σε έψανχε.Και εσύ αντί να είσαι εδώ,είσουν δεν ξέρω και εγώ που και την άφησες μόνη της.Μετά από δύο ολόκληρους μήνες.Σήμερα βρήκες να την αφήσες.Ηλίθιε.

Αφιερωμένο σε melinaaach dholevaa1

❤