MOR(Girls likes Girls).

DENİZ.

"Lanet olsun. Lanet olsun." diyip koltuğa tekme attı Deniz. Kendi bedenine ait olmadığını anladığında ki çaresizliği vardı üzerinde...

Göğüsüne doladığı bezi hızla yere fırlatıp sütyenini giydi. Sonra koşarak ablasının peşine takıldı.Köy meydanında ablasının ardından koşmaya başladı bir yandan onu duyması için bağırıyordu:

"Abla bekle. Lütfen bekle. Bak gel evde konuşalım. Benden böyle kaçamazsın. Sana zararım dokunmaz. Git dersen giderim ama önce beni bir dinle ne olursun."

Ağlıyordu Deniz. Ablası -Ebru- köyde rezillik çıkmaması için arkasını döndü. Ağlamaktan kan çanağına dönen gözlerinde hiç durmadan akan yaşlarını koluyla sildi. Eliyle denizin kolunu sıkıyordu. Kardeşinin kolundan tuttuğu gibi hızla eve götürdü.

İki oda bir evde yaşıyorlardı zaten. Ebru Deniz'i yattıkları odaya attı. Deniz hızla yere çakıldı. İkisi de ağlıyordu. Ebru diğer iki erkek kardeşini bir bahaneyle evden çıkardıktan sonra Deniz'in yanına gitti.

"Abla nolursun dinle. Bak yemin ederim benim bir suçum yok."

"Sus seni dinlemek falan istemiyorum. Sen ne yapıyorsun ya? Kızsın sen kız. Ne bu özentilik? Ne demek oluyor tüm bunlar? Saçlarını erkek traşı yaptırdığını da görmediğimi mi zannediyorsun?"

"Abla."

"Sus. Ben babama ne diyeceğim kızım? Ben baktım, büyüttüm yıllarca sizi. Babam ikimizi de öldürür. Diğer kardeşlerin iyice sahipsiz mi kalsın istiyorsun? Anneciğimin kemikleri sızlar toprağın altında."

"Abla vallaha benim bir suçum yok. Ben kendimi erkek gibi hissediyorum. Ben kız olduğumu bile 5 yaşında annem seninle beni aynı küvette yıkarken anladım. Hatırlıyor musun anneme neden benim pipimin olmadığını seninle aynı cinsel organlara sahip olduğumuzu sormuşum o da bana sen kızsın diyip tokat atmıştı. Abla o gün anladım. Daha 5 yaşındaydım abla. 5 yaşında bir çocuk ne kadar çaresiz olabilirdi?"

Deniz bağıra bağıra ağlarken Ebru dayanamadı, sarılıverdi kardeşine. Ama hâlâ sinirliydi. Eğer babası duyarsa ikisini de öldürürdü biliyordu. Deniz kollarıyla sımsıkı sardı ablasını. Ebru çaresizdi, yavaşça geri çekildi ve zor duyulan bir ses tonuyla:

"Git buradan."

"Abla önce beni dinle. Gideceğim, söz veriyorum ama beni anlıyorsun değil mi sen 2 yıl üniversite okudun abla anlıyorsun beni değil mi?"

"Babam duyarsa ikimizide öldürür. Git."

"Peki."

Saatlerce yol gittim. Kenarda köşede biriktirdiğim üç kuruşumuda şehre çıkmak için harcadım. Günlerce yürüdüm. Boş, tenha sokaklarda. Kız olduğumu anladığım zaman ki kadar çaresizdim hâlâ...