From The Orphanage Too One Direction!!! :o(DutchFan-Fiction)

Hoofdstuk4

Sorry voor dat jullie zolang hebben moeten wachten , maar komt doordat mijn opa in het ziekenhuis is opgenomen en mijn oom is gestorven xx!

Volgend hoofdstukje <!

_________________________________

Emily'sPOV

Ik word wakker onder zachte dekens en een warm bed. Ik ga rechtop zitten en kijk verward rond. Ik herrinner me niet dat ik naar bed ben gegaan. Ik was er zeker van dat ik op de grond bij de deur inslaap gevallen ben. Ik wrijf over mijn hoofd om mijn bonzende hoofd te verminderen, ik gooi de dekens van mij af en rolde uit bed. Het deed even pijn toen ik rechtop de houten vloer ging staan. 

Ik loop wankelend de kamer uit en hoor gefluit uit de keuken komen. Ik volg het totdat ik het gefluit bereikte, Harry .......staat daar half naakt. Ik ga niet liegen , hij ziet er super sexy uit. Maar niet even later begon ik als een gek te huiveren , ik was bang. Harry kijkt naar mij glimlachend. Zijn glimlach werd vervangen door een frons toen hij mij zag.

''Wat is er Emmy?'' Vraagt hij . En legt zijn hand op mijn schouder.

Ik schudde hevig mijn schouders om zijn hand weg te halen , hij zou mij pijn doen. Waarom was hij niet volledig gekleed? Ik raakte de muur met mijn rug en zakte op de grond, trok mijn benen tot aan mijn kin , sla mijn handen erom heen en bedek mijn gezicht. Ik voel een gerustellende hand op mijn schouder.

''Ssst ,sst , its okay Emmy'' Probeerd Harry.

''Louis?'' Roept Harry.

Ik hoor luide voet stappen op me afkomen.

''Wat is er gebeurd?'' Riep Louis uit.

Ik kromp ineen bij het volume van zijn stem.

''Ik weet niet! Ze zag me en begon the huiveren'' Vertel Harry nerveus.

Ik keek op en zag Louis richting mijn kant komen lopen, volledig gekleed , ik ontspande een beetje . Hij nam Harry's plaats in en greep zachtjes naar mijn armen.

''Em , wat is er mis?'' Vroeg hij zacht. proberend om mijn blik te vangen.

Ik haal diep adem , proberen om mezelf te kalmeren. ''Wil je me pijn doen Louis?'' Vraag ik.

Zijn ogen werden groot ''Natuurlijk niet!''

''En Harry'' vraag ik.

''Nee! niemand van ons. Dat beloof ik'' hij streelde zachtjes mijn haar.

''Waarom *snik* was hij niet *snik* volledig *snik* gekleed?''

Louis kijkt naar Harry , die met opgetrokken wenkbrauwen stond, voordat ik het weet heeft Louis mijn in een knuffel getrokken.

''Hey het is niet erg dan, Harry loopt altijd rond ......... onfatsoenlijk. Uw geluk dat hij een boxer aan heeft'' Grinnikte Louis. ''Maak je geen zorgen Emmy , we doen je niks''

Ik grepe naar Louis wanhopig , ik voelde de grond onder me verdwijnen, ik slaakte een gil en hield hem nog strakker vast ,wat onmogelijk was. Hij zette me zachtjes op de bank. En veegd de laatste tranen van mijn wangen.

''Emily ... ik denk dat het zal helpen als ....... of je misschien ons vertel.... wat er is gebeurd?'' Vraagt Louis zachtjes.

Ik bevroor , hij wilde mijn verleden kennen . Ik kan niet ........ ik zou nooit iemand het zomaar vertellen. Het was gewoon te erg om onder woorden te brengen. Er was geen manier om mijn nachtmerries te vertellen.

Ik kijk hem met grote ogen aan ''Ik kan niet.'' Mijn stem brak.

Hij zuchtte en wierp met zijn handen naar zijn haar, ''Please Emily ,we willen je gewoon helpen''