Nauczyciel Muzyki

Rozdział XIII

Czy od teraz już zawsze będę musiała się ukrywać? Czy już nigdy nie będę mogła nikomu zaufać? Czy właśnie tak ma wyglądać moje życie przez kolejne kilka lat?
___________________________
Nie spałam całą noc, bo moją głowę zaprzątali zbyt wiele myśli. Ze snu wyrwała mnie Jowita. Byłam właśnie na angielskim.
- Wiktoria?
- CZEGO TY CHCEEEESZ? - Zapytałam zasypanym głosem.
- Nie ma Klonowskiej.
- Co z tego?
- Mamy zastępstwo.
- No dobrze. Wszystkie nauczycielki angielskiego są zajęte więc może będzie wolna lekcja.
- Nie zapytasz nawet z kim?
- Po co mam wiedzieć skoro i tak mam zamiar spaa... - nie zdążyłam dokończyć, bo do klasy wszedł Michał. Cudownie. Miałam się wyspać. No dobra. Wcale nie byłam zła. Bardzo cieszyłam się z takiego obrotu spraw.
___________________________
Justyna nie pozwoliła trzymać się dłużej w niepewności. Dlatego też od razu po lekcji podbiegła do mnie.
- Teraz mi się nie wykręcisz! Co się dzieje? - Zapytała.
- Nic się nie dzieje. Dlaczego ty knujesz od razu jakieś teorie spiskowe?
- Co cię łączy z Jankowskim? - Zapytała mnie wprost. Szczerze - nie spodziewałam się takiej bezpośredniej reakcji Justyny. Nie byłam na to przygotowana.
- Mogę ci zaufać?
- Możesz.
Poszłyśmy więc do toalety i wszytko jej wyjaśniłam.
Postanowiłyśmy na razie nie mówić nikomu. Z czasem powiemy Karolinie i Jowicie, ale jeszcze nie dziś...
___________________________
Przyszłam do mieszkania Marty, a ona od razu dała mi Antka na ręce.
- Dzisiaj znowu nie wracam. Jak chcesz to nie musisz zostawać do rana. Michał może się nim potem zająć. Poza tym mały ząbkuje więc będziesz miała utrudnione zadanie i nieprzespaną noc- od razu zaczęła instruować mnie Marta.
- Poradzę sobie. Myślę, że jeśli zostanę to będzie nam łatwiej z ząbkującym dzieckiem.
- W sumie masz rację. Zostań jeśli możesz - potem pożegnała się i wyszła.
___________________________
- Śpi? - Zapytał mnie cicho Michał kiedy wszedł do domu.
Tylko skinęłam mu głową na potwierdzenie. Następnie wziął mnie za rękę i pociągnął w stronę kuchni. Rozmawialiśmy przez jakiś czas, ale obudził nas płacz.
- Marta mówiła ci o ząbkowaniu?
- Tak. Pójdę do niego - odpowiedziałam i udałam się w stronę pokoju.
___________________________
Było koło północy a my leżeliśmy na dywanie w salonie. Rozmawialiśmy o wszystkim co dzieje się wokół nas. Tutaj było dobrze. Tu nikt nas nie widział. Nie musieliśmy się ukrywać. Jak ja się pomyliłam...
- Cześć, udało mi się wrócić wcześniej - powiedziała Marta wchodząc do mieszkania. Mina zrzedła jej momentalnie i zatrzymała się w miejscu. Wstaliśmy z dywanu a ona podeszła do Michała chwiejnym krokiem.
- To ona... To ta dziewczyna o której mi opowiadałeś.. To ta uczennica...