Anne & Pim

De ontmoeting

Anna en Alex 5 jaar oud.

Anna zoekt een vriend, iemand om samen verstoppertje mee te spelen. Ze is net verhuisd. Van een dorpje naar de grote stad. Hier kent ze nog niemand. Ze vindt het spannend om nieuwe mensen te ontmoeten. Vanaf het parkbankje zoekt ze naar ­een ander kind. Het is een erg warme dag voor de lente. "Anna, goed het ijsje vasthouden" zegt moeder naast haar. Anna pakt het raketje aan en houdt het ondersteboven vast, vlak bij haar gezicht. Ze kantelt haar hoofd. Haar blonde krullen vallen over haar ­­gezicht. Ze kijkt toe hoe de druppels langzaam omlaag rollen over het ijs. En wedt op de ene druppel, dat hij eerder omlaag rolt dan de ander. Op haar kruis zit een natte vlek van het gesmolten ijs. De druppels rollen over haar mollige beentjes naar beneden. Haar tenen glibberen in haar zomersandaaltjes. "Anna, wat zei ik nou?" Anna kijkt haar moeder geschrokken aan. Haar moeder zucht. "Stop het ijsje maar in je mond, voordat het helemaal gesmolten is." zegt moeder ondanks haar strenge stem stralen haar ogen liefde uit. Anna stopt het raketje in haar mond en voelt de kou op haar tong. Het smaakt lekker zoet.

Alex zit gehurkt bij een meertje. Hij beweegt niet en houdt zijn blik strak op het water gericht. Zijn bruine krullen glinsteren oranje in de ochtendzon. Het is een erg warme dag voor de lente. Onder de blik van het jongetje zwemmen de vissen over elkaar heen. "Alex, kom je!" roept moeder. Als hij heel stil blijft zitten, ziet moeder hem niet, denkt hij. Met zijn ogen volgt Alex de zwemmende vissen. Ze zijn aan het spelen, denkt Alex. Hij wou dat hij een vis was. Dan konden ze samen verstoppertje doen. Er verschijnt een grote schaduw in het water. De vissen schieten weg. Moeder legt een hand op Alex's schouder. "Kom je. Vraagt ze" Geïrriteerd gooit Alex zijn handen in de lucht en slaat ze op de grond. "Jha-ha" zucht hij. Alex pakt de uitgestoken hand van zijn moeder. Samen lopen ze hand in hand. Alex's moeder ziet een bekende "Wendy, dat is langs geleden!" zegt moeder. En ze geeft een vrouw met een dikke buik drie zoenen. "Nienke, wat leuk je weer te zien!" zegt de vrouw. "Wat heb jij een prachtige zoon" zegt de vrouw als ze naar Alex kijkt. Wendy steekt haar hand naar Alex uit en Alex schudt hem verlegen. "Hoe oud ben je Alex" vraagt Wendy. "Al zes jaar" zegt Alex. En hij recht zijn rug om te laten zien hoe groot hij al is. "Toe maar, net zo oud als Anna. Ga jij na de zomer naar de basisschool?" vraagt Wendy. Alex knikt. "Hoe bevalt de stad?" vraagt Nienke Alex's moeder. "Goed. We hebben een huis vlakbij het winkelcentrum gekocht. Zodat ik snel naar mijn werk kan" vertelt Wendy. De twee moeders beginnen aan een lang gesprek.

Alex grijpt zijn kans om weg te glippen. Maar hij wordt bij zijn kraag vast gegrepen. "Jongeman waar denk jij heen te gaan." Zegt Nienke. "Nergens" zegt Alex en hij probeert onschuldig te glimlachen. "Blijf in de buurt waar ik je kan zien" zegt ze streng. "Ja" zegt Alex en hij rent weg.

Anna heeft haar ogen dicht. Nu proeft ze nog sterker de zoete smaak. Zachtjes zuigt ze op haar ijsje. Haar lokken vallen over haar gezicht. Ze maakt hmmm geluiden. "Je hebt geplast" denkt Alex hard op. Geschrokken doet Anna haar donkerblauwe ogen open. Haar ogen lijken op een woeste zee, denkt Alex. Anna staart naar hem bewonderd. Zijn bruine krullen gloeien magisch oranje in de zon. Hij moet de oranje fee prins zijn uit het bos. En dan worden we beste vrienden. Denkt Anna. "oranje p.." wil Anna zeggen. Maar Alex onderbreekt haar "Niet waar." En hij wijst naar haar kruis. "Het is een rode plas vlek." Anna's fantasie is gelijk over. "Het is geen plasvlek!" zegt ze boos. Alex staart haar even aan en begint dan te grijnzen. "Je bent een roodplasser" lacht Alex. Anna balt haar vuisten en begint woest met haar voet op de grond te stampen. Alex vindt dit alleen maar leuker. "roodplasser, roodplasser, roodplasser" zingt hij. Alex heeft z'n pret in zijn eigen verzonnen woord. Dat hij het wel kan uitgieren. Totdat er een snik uit Anna komt. Langzaam rollen de tranen uit Anna's ogen. Alex staat er verloren bij. Hij probeert een hand op haar rug te leggen. Zoals hij volwassenen heeft zien doen. Maar het huilen stopt niet. De twee moeders komen aan gerend. "O, liefje wat is er" zegt Wendy die voor haar op de knieën zit. "Hij-hij..een-een- fee-ik-dat-ik-een" probeert Anna tussen de snikken door uit te leggen, terwijl haar ijsstokje naar hem wijst. Alex begrijpt er niets van. Ze hadden toch zo'n plezier. Nienke zegt dag tegen Wendy. Als Alex naar Anna zwaait, draait ze haar rug naar hem toe. Om dit gebaar moet Alex even slikken. Moeder en Alex lopen hand in hand richting de uitgang van het park. "Alex, wat heb je tegen Anna gezegd dat ze moest huilen?" Anna? Oh, het meisje, denkt Alex. Hij ziet de rode vlek weer voor zich. En onderdrukt het lacherige gevoel in zijn buik. Hij kan het niet laten om het nog één keer te zeggen. "Roodplasser" fluistert hij ondeugend.

***

note:

Het eerste hoofdstuk heb in nu geupload. Yes!

Ik vind het zo spannend! Het verhaal Zomer ijs (oorspronkelijke titel: Anne & Pim) is het eerste verhaal wat ik ooit geschreven heb. Het voelt alsof ik mijn pasgeboren baby aan de wereld schenk. Ik ben nog aan het na hijgen. 

Als je nu aan het lezen bent, lees door het word nog beter! (oefening baart kunst) Ik was eerst van plan om het hele verhaal eerst te schrijven en dan misschien op Wattpad te zetten. Maar ik werd er zo enthousiast van dat ik het al wou delen met jullie! Wat in nu al op mijn laptop geschreven heb wil ik zo snel mogelijk posten op Wattpad. 

Ik ben benieuwd wat jullie er van vonden? Wees niet te hard over mijn baby hij moet nog groeien. Grapje, je mag zeggen wat je vind.

Laat me van je horen. Deel wat je vindt. Geef een reactie. Of een ster. Dan gaat deze verhalen moeder blozen en haar laptop knuffelen.

Van jou mening leer ik om een steeds betere schrijver te worden.

Tot gauw, ik kijk er naar uit!