Anne & Pim

Een nieuw begin

Negen jaar later, zomervakantie

Anna

Vandaag zijn we aan het verhuizen. Het is de eerste dag van de zomervakantie. Al 6 lange uren zitten we in de auto. Mijn kont is stijf en mijn benen zijn tot mijn tenen in dromenland. Ik verveel me kapot. Met de ruimte die ik heb probeer ik me uit te rekken, wat inhoudt dat ik mijn armen langs de bagage moet wurmen op de achterbank, zonder per ongeluk het oog van mijn twee broertjes er uit te prikken.

Duco, mijn oudere broer, zit rechts van me met zijn big mama koptelefoons, op de harde beat te knikken. Terwijl hij zijn ogen dicht heeft en op zijn onder ip bijt, om te laten zien dat hij intens van zijn muziek geniet. Vanaf mijn stoel klinkt het geluid als een lelijk getik van een hamer die op je slaap drumt. Ik hoop dat hij snel doof wordt. Als ik links van mij een tas indruk kan ik mijn kleine broertje van 9 jaar tegen het raam vredig zien slapen. Emiel heeft een paars dekentje over zich heen getrokken en ademt zachtjes in en uit, z'n blonde haren zijn door de war als een vogelnestje. Het is zo'n lief gezicht dat ik wel moet glimlachen. WAnnaer ik een tas voor me verplaats kan ik naar buiten kijken via de voorruit. Mijn uitzicht is nog steeds het saaie grijze asfalt, waar de regen hard tegen aan klettert. Verveeld zucht ik.

Mijn ouders zijn voorin zachtjes aan het overleggen over de vacatures die ze hebben gezien van de verschrikkelijke stad Gefion, waar we gaan wonen. Toen ik negen was hadden we een jaar daar gewoond, de slechtste tijd uit mijn leven. Gelukkig gingen we daarna wonen in een geweldige stad. Maar toen hadden mijn ouders weer behoefte aan iets nieuws. En toen we een huis aangeboden kregen voor een spotgoedkoop prijsje, kon ik ze niet meer van gedachten veranderen. Ze zijn samen naar het huis wezen kijken, en kwamen terug met de mededeling dat ze er verliefd op waren geworden. En dat we in de zomervakantie al gingen verhuizen. Ik ben nog steeds boos op ze.

"Zijn we er bijna?" Klaag ik verveeld naar mijnouders. "Anna, dat vroeg je 5 min geleden ook" zegt Wendy mijn moeder, vermoeidterug. "En toen zij je precies hetzelfde" zeg ik om haar te jennen. "Ophouden, Anna"waarschuwt ze. Geniepig en tevreden ga ik weer tegen mijn stoel leunen. Nu mijnkorte pret voor bij is moet ik me weer zien te vermaken voor de aankomende 5trage minuten. Om dan vervolgens weer dezelfde vraag te kunnen stellen. Ik lachgemeen in mijzelf. Ik overweeg om de koptelefoon weer van Duco af te pakken maarde blauwe plek op mijn bovenarm herinnert mij dat ik dat beter niet kan doen.Als ik mijn telefoon uit mijn zak haal voor nog een potje snake game zie ik datde batterijen bijna leeg zijn. Zuchtend stop ik hem weer in mijn zak. Maar alsik hem voel trillen haal ik hem er snel weer uit. Ik heb een berichtje vanFloor mijn beste vriendin. Van alles wat ik achterlaat ga ik haar het meestmissen. Nieuwsgierig open ik haar sms, benieuwd wat ze nu weer voor geks heeftte vertellen. Haar bericht gaat als volgt: 'Heey schatje betatje, Slaapt jekont nog steeds?' Ik grinnik om haar vraag. 'Hoe gaat het met jou en de restvan je familie?' XO Floor. Ik rol met mijn ogen om haar laatste vraag. Ze wilnatuurlijk weten hoe het met Duco gaat. Floor heeft een fascinatie voor knappejongens. Haar hele roze wand in haar kamer hangt er vol met posters en foto'svan mAnnalijke acteurs en zangers. Ze geeft de poster vaak een kus op de mondals ik op haar kamer ben. Noem het dus gerust een ongezonde obsessie. Enblijkbaar valt mijn broer ook onder haar fascinatie, het is om van te kotsen.Met mijn mobiel wring ik me door de tassen heen naar de onderkant van hetgezicht van Duco. Hij heeft zijn ogen nog steeds dicht en beweegt op de muziek.Hij merkt niks. Snel maak ik een foto en trek mijn hand weer terug. De foto iszachtjes uitgedrukt onsmakelijk. Duco's neusgaten lijken reusachtig op de fotoen je ziet een paar neusharen uitsteken. De foto is perfect. Ik grinnik gemeenals ik de foto naar Floor stuur, wat me wel veel beltegoed kost. Ik krijggelijk een smsje terug. 'Deze foto kan ik niet boven mijn bed hangen. X Floor.'Ik moet hardop lachen. Ik stuur haar een berichtje terug met 'sorry 0:)' en eensmiley van een onschuldig engeltje.