Anne & Pim

Het winkelcentrum

Anna

Ik slurpt de laatste restjes van mijn milkshake op. Tevreden zak ik verder in mijn stoel. "Even uitbuiken" zegt ik tegen Kimberly. Ze moeten lachen. "Jij eet snel" zegt ze. En ze doopt een frietje in haar ketchup. "Wat kan ik zeggen, ik ben gewoon super snel" zegt ik. Kimberly maakt een proestend geluid. "Tuurlijk. Hoe is het met je liefdesleven?" vraagt ze. "Welk liefdes leven?" zeg ik. Ik moet kort aan de jongen van de bus denken. "Jij bent de enige met wie ik gepraat heb sinds ik hier in Gefion ben." legt ik uit. Bij het woord 'Gefion' trek ik een vies gezicht. "Als je de stad beter leert kennen, zweer ik je het dat je het hier geweldig gaat vinden" zegt Kimberly. Waar op ik zeg "Ik ken de stad al. Toen ik zes was heb ik hier een jaar gewoond. Mijn ouders vonden het leuk om ons overal naar toe te nemen. We gingen elk weekend iets anders doen, naar het park, bowlen, zwemmen en noem maar op. Maar toen beviel mijn moeder van mijn broertje Emiel. Ze kwamen er toch achter dat het huis te klein was. En we zijn weer terug verhuisd. Mijn ouders kunnen soms nogal impulsief handelen." Leg ik uit en ik rol met mijn ogen. Kimberly slurpt nadenkend van haar milkshake. "Maar waarom vindt je de stad dan niet leuk? Het is toch leuk om dagjes weg te gaan? Wij deden thuis nooit van dat soort dingen. Ik bedoel niet als familie want mijn ouders zijn al heel lang uit elkaar." zegt ze. Ik weet niet zeker of dit een gevoelig onderwerp is, maar aan de houding van Kimberly te zien kan het haar weinig schelen. Eigenlijk weet ik wel wat de reden is, voor het niet leuk vinden van Gefion. Maar voor die gebeurtenis schaam ik me nog steeds, ook al is het zo lang geleden gebeurt. "De dagjes weg vond ik ook leuk, maar.." zeg ik en ik kijk naar de tafel en dan naar mijn handen. Langzaam friemel ik mijn handen uit ongemak over elkaar heen. "De eerste week, was er iets stoms gebeurt" zegt ik. En zo vertel ik Kimberly over het park en de brief die ik kreeg toen ik 5 jaar was.

"Waarom zou hij zoiets gemeens doen" zegt Kimberly verbaasd en een tikkeltje boos. Ik haal mijn schouders op. Ik ben blij met Kimberly's reactie. Ik was bang dat ze vond, dat ik me aanstelde. Aangezien het 9 jaar geleden was gebeurt. We gooien onze lege milkshakebekers en patatbakjes weg. Als we door het winkelcentrum lopen, vervolgt Kimberly haar gesprek. "Dus geen lekkere jongen in je leven?" vraagt Kimberly. Weer denk ik aan de jongen van de bus. We stappen op de roltrap. "En die jongen van de bus?" vraagt Kimberly met een grijns. "Hij is niet leuk." zegt ik iets te bot. "Geef nou maar toe dat hij knap is" zegt Kimberly met een wetende blik. Ze prikt in mijn zij. "Ja, hij is knap. Nou blij." zucht ik. "En hoe zit het met jou en je sixpack boy?" kaatst ik de bal terug. "Ik ga hem mee uit vragen" Kimberly. "bluf" zegt ik vrolijk. Als jij hem uitvraagt, vraag ik ook iemand uit.' zegt ik zonder na te denken. Kimberly pakt haar mobieltje uit haar zak en typt er wat op. "Gedaan" zegt ze blij. Verloren met grote ogen kijkt ik haar aan.

Alex

In het winkelcentrum kijk ik vanaf de bovenste etage naar het prachtig uitzicht over het pand. Het winkelcentrum bestaat al meer dan 80 jaar. De koepel is van glas in lood en het glas is in het groen en blauw. De balkons op de bovenste etage zijn nog in oorspronkelijke staat gebleven. Om het metalen hek zit metalen klimop en druiventrossen. Het winkelcentrum is bekent van zijn uitgebreide wijn assortiment. Benende me zie ik mensen winkel is en uit lopen. Sommige hebben haast en passeren met grote stappen de mensenmassa. Andere eten rustig een ijsje bij de fontein op de begane grond. Bij de fontein zie ik een knap meisje frietjes eten. Mijn ogen zoemen zich op haar gezicht in, maar als ik nog iets beter kijkt ziet ik dat het haar niet is. Ik zucht. De laatste tijd denk ik steeds het haar te zien. Toen ik voor het stoplicht stond, en een meisje met blond haar langs fietste. In de bibliotheek, het Waldpark en vooral vaak bij een bushokje. Ik hoop dat de vloek die over mij uitgesproken is snel verbroken word. Want dit is ongezond. Op mijn horloge zie ik dat over drie kwartier de winkels gaan sluiten. Snel naar de longboard shop.

Anna

Waarom werd hij zo boos op mij? loop ik te piekeren. Ik staart naar een leren jack, maar mijn gedachtes zijn bij de jongen van de bus. Kimberly komt naast me staan. "Ik zeg doen" zegt ze. "Te duur" zegt ik teleurgesteld. Met me hand wrijf ik over het gladde soepele leer. "Wil je nou een goede indruk op je nieuwe school maken of niet? vraagt Kimberly. "Ja, maar voor een prijs die ik kan betalen" zeg ik. We lopen de winkel weer uit. We lopen langs een horloge etalage en we zien dat de winkels over een half uur gaan sluiten. "Moest jij niet nog iets halen?" vraagt ik. Kimberly staat abrupt stil. Ze pakt me arm stevig beet en ik stop me lopen. Met grote ogen en gevoel voor drama draait ze haar hoofd langzaam naar me toe. Het is een grappig gezicht. "Vertel" zegt ik droogjes. "Ovenschaal! Ik moet nog een nieuwe Ovenschaal kopen. Gisteren was hij gebroken toen ik.. Walnoten, Toscaanse kruiden, Tikka poeder, vanille zakjes en.." dramt Kimberly door. "Kimberly rustig. Jeetje wat ben jij een kook freak. Je zou mijn vader moeten ontmoeten. Als je het nu snel koopt, dan ontmoeten we elkaar bij de uitgang." zegt ik. Kimberly knikt en rent weg. Ze loopt bijna een kind omver. Hoofdschuddend kijkt ik haar na. Gekke Kimberly, denkt ik blij. Een klein winkeltje trekt mijn aandacht. In de etalage hangen prachtige longboards. Nieuwsgierig loop ik naar binnen.