Alex
Een uur later gaat de bel, mijn teamgenoten van me nieuwe zwemteam zijn er. Ik heb maar een paar van de zwemmers ooit eerder gezien. En ben daarom best zenuwachtig. Via mijn goede vriend Jeff ben ik bij de zwemclub gekomen. De eerste maanden begonnen bij de lage groep om zo van groep naar groep door te stromen naar uiteindelijk het team van Jeff. De afgelopen maanden ben ik genoeg gegroeid om nu in het hoogste zwem wedstrijdteam van de club te mogen spelen. Volgens Jeff is het team erg close. Ik weet ook dat naast het trainen ze ook als vrienden bij elkaar rondhangen. Daarom moet ik eerst voor ik in het team mag "goed gekeurd" worden door de zwemmers.
Als ik de deur open doe stapt Jeff gelijk binnen met vijf zakken chips in zijn armen. "Hey, Gast' zegt hij terwijl hij zijn scheve glimlach toont. We geven elkaar de korte versie van onze hand-bro-shake aangezien zijn handen vol zijn.
Mijn goede vriend Jeff is een echte charmeur, hij is even oud als mij en zijn ouders komen uit Turkije. Hij zit al zo lang als ik mij herinner op wedstrijdzwemmen. 'Hey makker, nog wat oude dames lastiggevallen.' Zeg ik. 'Alleen me moeder.' Zegt hij. Zijn lach weergalmt door de gang als hij naar de game room waggelt. Zijn broek hangt zo laag op zijn heupen dat het mij blijft verbazen dat hij nooit afzakt.
De twee onbekende blonde jongens die mee met Jeff waren, schud ik de hand en stellen zich voor als Stefan en Vis. Vis? Het zou je naam maar zijn. 'Zin in pizza?' vraag ik ze als we naar binnen lopen. 'Ja , lekker.' Zegt Stefan als hij rond kijkt naar het interieur. Iets aan Stefan geeft hem een volwassen aura. Terwijl Stefan zegt "Mooie optrekje" zegt Vis nog op mijn pizza vraag eerder 'Ik heb berentrek'. En hij klapt een paar keer op zijn buik. Ik moet lachen om zijn late reactie. WAnnaer hij zijn hoofd naar de zijkant beweegt om onze smetteloze witte banken te bewonderen, valt het me opeens op hoe groot zijn neus is. Door de neus en de ronde vorm van het profiel van Vis heeft zijn gezicht wel iets van een vis. Arme jongen. Ik voel een lach op borrelen en om hem te bedekken vertel ik mijn gasten iets over de games die in de game kamer klaar liggen voor gebruik.
Voor ik mijn zin kan afmaken, gaat de bel weer. Ik wijs Stefan en Vis door naar de gameroom in de kelder, de enige kamer in het huis die niet spierwit is. En ren de trap weer op naar de deur. Buiten staan nog vier jongens van mijn leeftijd. Ze zijn allemaal netjes gekleed. En dragen van die bootschoenen. WAnnaer de middelste jongen zijn Rebrebent zonnebril in zijn haar schuift, herken ik hem als mijn klasgenoot van vorig jaar.
'Sebastiaan' roep ik uit. 'Hey, makker' zegt hij blij met een aardappelen in zijn keel. 'Wat woon jij in een kekke buurt' zegt hij als we elkaar als begroeting op de rug slaan.
Als we binnenkomen in de kelder slaan de bekakte jongens verheugt een kreet.
De game room heeft donkere olijfgroene muren. Tegen de muur staat een bioscoopscherm, waaronder verschillende spelcomputers liggen. Voor het scherm staat een grote eiken bijzettafel. Een ondertussen versleten zwarte leren L-bank en zwarte leren Chesterfield omringt deze tafel. In de hoek staat een roestvrijstalen mini koelkast, met het nodige fris om je dorst mee te lessen. In het midden van de kamer staat een biljarttafel op een moderne eikenhouten vloer. Boven de biljardtafel hangen twee klassieke bronzen art Deco lampen. Ze komen uit een café uit de jaren 30. Ik heb ze gekocht op een rommelmarkt en ben erg blij met deze originele exemplaren. De kelder is mijn trots en heb ik inricht als game room. Of zo als Elize het weleens noemt, een jongens spelparadijs. Eigenlijk noemt ze het meestal een jongens stinkhol. Maar ik hou het liever op het eerste.
Na een half uur zit de bank in de game room vol. Met z'n tienen zitten we opgepropt op de banken enthousiast naar de tv roepen. We hebben wat aan de WII spelcomputer geknutseld waardoor we nu met z'n achten tegelijk kunnen spelen in plaats van 4 in het spel Mario Kard. Terwijl ik dik ingemaakt wordt op de race-baan door de rest, luidt voor de 8ste keer vandaag de bel door mijn huis. Ik noem het een record. Ik gooi mijn WII afstand bediening naar Jeff tegenover mij op de bank om de pizza's op te halen. Vis staat ook op om mij te helpen met dragen. Ik vind het prettig dat hij dat doet zonder dat ik het hoef te vragen. Dat alles vanzelf gaat. Als ik de deur open doe staan er drie pizzabezorger op ons oprit. De voorste bezorger haalde een lange witte bon uit zijn zak en las op monotone toon voor 'Had u een Pizza, Salami, Hawai, Fughi, 4 Seizoenen, Peperoni, Quatro Stagionie, Calzone...'. De lijst ging erg lang door. Het was vrij grappig om het te zien. Vooral omdat de bezorgers zo droog keken, alsof ze onder tussen wel gekkere dingen gezien hadden. Vast een dynamisch leven, een pizzabezorger. Met het geld dat ik van Filip gekregen had, leek het zwemteam wel goed idee om een pizza marathon mee te houden. In de zin van, dat we elke pizza uitproberen die op het menu staat. Dus hebben we ook alle 52 pizza's laten bezorgen. Uiteindelijk had iedereen van het team geld moeten bij leggen omdat we anders niet genoeg hadden.
Met de 52 pizza's lopen Vis en ik de trap af naar de gameroom. Het hele huis is nu bezaaid met de geur van overheerlijke pizza's. Voor we überhaupt beneden zijn word er al hard pizza geroepen.
Tevreden en een beetje misselijk zak ik onder uit opde bank. Ik heb alle 52 pizza's geproefd. 'Het was heerlijk tot de laatste hap'zegt Stefan als hij zijn laatste korstje in zijn mond doet en naast mij onderuit zakt. Iedereen zit onderuit gezakt op de bank en er hangt een tevredenstilte over ons. 'Mamma Mia, Ik kan geen pizza meer zien.' zucht ik. Een paarjongens moeten lachen. Genietend van de volle buik en het gezelschap doe ikmijn ogen even dicht. Na de hectisch middag met Elize en Philip, ben ik blij dat ik weer kan ontspAnnan. Ditis precies wat ik nodig had. 'Jongens we zijn nog een Pizza vergeten' zegt Jeffals hij een Pizza doos onder de bank vandaan haalt. Iedereen begint jammerendte kreunen. 'Grapje hij is leeg' zegt Jeff en hij laat de lege doos zien. Snel pakik een pizza doos van de grond en werp hem als een frisbee naar Jeff hoofd. Hijduikt snel en de doos raakt de zijkant van Vis hoofd. Waardoor Vis over deschoot van degene naast hem valt op een erg klunzerige manier. Het hele teamschiet in de lach.
JE LEEST
Anne & Pim
RomansaZe zijn 'meant to be', maar te blind om het te zien. Anna en Alex voelen zich allebei niet begrepen. Ouders die hun niet zien staan. Fantasie werelden die voor andere onbereikbaar lijken. Het allerliefst zouden ze iemand willen ontmoeten die hen b...