Indestructible (Dutch)

Hoofdstuk 4

Ik was blijkbaar weer in slaap gevallen, want opnieuw werd ik wakker. Iemand merkte dat ik wakker werd, ik hoorde m'n naam roepen. ''Mike, gaat het met je?'' Wie het was weet ik niet de stem klonk bekent. Waar ken ik die stem ook al weer van? Ik deed m'n ogen open. ''Mam!'' riep ik gelijk toen ik haar zag. ''Rustig aan mike.'' zei ze. ''Ik ben gewoon heel erg blij om je te zien. Wat is er met me aan de hand? En waarom mag ik niet naar huis?'' zei ik. ''Mike je hebt pijn, daarom mag je niet naar huis.'' zei ze zacht. ''Maar ik heb helemaal geen pijn? wie heeft je dat vertelt? Die jongens op school sloegen me dat deed pijn maar niet lang. Sinds ik hier ben slaap ik ineens heel veel en maak ik meer als de helfd van de dag niet eens mee.'' zei ik. ''Hoe bedoel je geen pijn? De dokter zei tegen me dat je zelf gezegt heb dat je niet naar huis wil en je overal pijn hebt.'' ''Ik heb geen pijn ik heb geen eens een dokter gezien de enigste die ik gezien heb hier is Lotte.'' ''Dat verbergen de dokters iets of jij houd je stoer maar zo ben je niet Mike ik ken je je bent m'n zoon je zou nooit tegen me liegen.'' ''Mam ik wil naar huis.'' ''Ik ga er voor zorgen dat je zo snel mogelijk naar huis kan Mike.'' ze liep de kamer uit en gelijk hoorde ik haar tegen iemand praten ''M'n zoon heeft nergens last van hij heeft geen pijn en hij heeft geen dokter gesproken toch zegt de dokter dat Mike gezegt heeft dat hij pijn heeft. Zou ik de dokter nog een keer mogen spreken hij wil graag naar huis en ik zou hem ook liever thuis hebben.'' ''Ik zal hem voor u halen mevrouw.'' M'n moeder kwam terug lopen de kamer in en zei: ''Als het goed is komt de dokter er zo aan, misschien heeft hij je verward met iemand anders in het ziekenhuis.''

De dokter kwam binnen lopen. ''Dag mevrouw, u had een vraag?'' zei hij vriendelijk. ''Ja, inderdaad ik heb een vraag. M'n zoon Mike hier heeft geen pijn en heeft nooit een dokter gezien, en u zegt dat hij heeft gezegt dat hij pijn heeft hoe kan dat?'' zei ze boos. ''We willen Mike nog even onderzoeken er is iets raars met Mike, we probeerde bloed af te nemen voor onderzoek om te kijken of z'n bloed goed is, maar we kunnen niet met een naald door zijn huid komen. Met een mesjes lukt het nog maar net maar als je dan even weg kijkt is er al geen snee meer, en als je blijft kijken zie je het terug dicht groeien. We zouden graag willen weten wat dat is ook voor de veilig heid voor uw zoon Mike.'' ''Bewijs het ik geloof er niks van ik ken je niet eens en ik wil hier niet blijven ik wil naar huis en je mag niet eens mij langer in het ziekenhuis houden omdat jullie willen weten wat er met me aan de hand is, daar heb je toestemming van mij en m'n moeder voor nodig. Als ik snel heel is dat toch juist beter als ik val hoef ik niet naar het ziekenhuis dat scheeld jullie weer werk.'' Zei ik boos. ''Je hebt gelijk Mike, we zouden graag naar huis willen regel dat en anders ga ik naar de politie omdat jullie m'n zoon hier langer houden als nodig.'' Zei m'n moeder streng. ''Oke ik ga de papieren halen en dan kunnen jullie vertrekken.'' Even later kwam de dokter opnieuw de kamer binnen met een mapje met papieren. ''Hier zijn de papieren jullie kunnen gaan kijk het thuis nog even door klopt er iets niet dan kunt u terecht bij de reseptie.'' ''Oke bedankt'' zei m'n moeder. Ik was in de tussentijd al uit het bed gekomen en op het bed gaan zitten, ik sprong er van af en liep achter m'n moeder aan de kamer uit. ''Houd die jongen in de gaten Lotte'' zei de dokter toen Mike en z'n moeder uit gehoorafstand waren.