Wiersze

Optymizm

Z czego się tak cieszysz? Co powoduje ten ciągły uśmiech na twej twarzy? Dlaczego widzisz tylko połową świata? Czy nie widzisz jaki on jest okropny? Jak pełen jest bezmyślności i okrucieństwa, jak możesz tego nie widzieć?
Widzę, widzę to wszystko, to że jestem optymistką nie znaczy, że ma klapki na oczach, wiem jaki jest świat. Dostrzegam nawet więcej niż przeciętny obywatel. Przeszywam ludzi wzrokiem, wiem jak się nazywają, kim są z zawodu lub gdzie chodzą do szkoły, wiem czy myślą, czy są tylko Szarymi Obywatelami bez cienia refleksji na jakiekolwiek tematy, bez ambicji na przyszłość.
Więc dlaczego jeszcze się nie załamałaś, czemu nie zniszczyła cie świadomość dokąd zmierza nasz świat?
Jak to dlaczego? To przecież chyba oczywiste, nie zostałam złamana, bo na to nie pozwoliłam, nigdy nie pozwolę. Poza tym każdy mówi mi, że życie jest do bani, optymizm przereklamowany, a kolorowe ubrania rażą w oczy. Gdy tylko coś takiego słyszę uśmiecham się jeszcze szerzej, ktoś mi kiedyś powiedział, żeby nie bać się być innym, lecz bać się być takim jak reszta. Wzięłam to sobie do serca. Gdy mi mówią "nie rób tego", bez zastanowienia robię to. Ludzka natura działa na przekór, a moja jest szczególnie buntownicza.
Chyba wciąż cię nie rozumiem, to co mówisz jest prawdą conajmniej w 90%, ale co ta ma wspólnego z optymizmem dalej nie rozumiem.
Tu nie ma ci rozumieć, to wychodzi samo i jest dobrym sposobem na nudę. Nuda jest zresztą bardzo ciekawym zjawiskiem, wszyscy tak na nią narzekają, ale ja ją uwielbiam
Proszę, kolejne twoje dziwactwo, jak można lubić nudę?
Po prostu, to ona sprawia, że zauważam rzeczy, na które zazwyczaj nie mam czasu zwracać uwagi, bo mój mózg ma za dużo do roboty i nie wszystkie szczegóły rejestruje, ale dzięki nudzie możne je zauważyć, dostrzegam wtedy kompletnie inny punkt widzenia. Kocham to. Widzę na przykład jasne strony rzeczy na pozór negatywnych, to świetna zabawa.
To co negatywne zmienić w pozytywne? Niemożliwe, udowodnij.
Nie ma tu nic do udowadniania, a ty nic nie rozumiesz nie da się zmienić negatywnego w pozytywne, bo NIE ISTNIEJĄ RZECZY POZYTYWNE I NEGATYWNE. To tylko nasze postrzeganie tak działa, że rzeczy neutralne odbieramy dobrze lub źle. Jeździłam dziś z koleżanką na nartach.
Normalna neutralna sprawa, jazda na nartach, pomijam fakt, że można umieć jeździć lub nie, ale w tym przypadki jest do zmienna bez znaczenia, ponieważ obie jeździmy podobnie, różnica jest jednak w odbierze bodźców, które do nas docierają.
Och to takie denerwujące, ty masz coś w głowie, a ja nie rozumiem kompletnie co chcesz mi przekazać. Jakie bodźce?
Już tłumaczę, zrobimy sobie wizualizacje. Jedziesz na nartach, nogi trochę ci drętwieją w niedopasowanych butach, słońce świeci, dookoła ludzie jeżdżący lepiej lub gorzej, wieje lekki wiatr, masz na sobie ciepłą kurtkę, a temperatura nie spada mocno poniżej zera.
Znając te fakty opisz jak się czujesz.
Nogi mi chyba zaraz opadną, nie wiem kto wpadł na pomysł, żeby brać te buty. Dodatkowo pełno tu ludzi, a każdy tylko czeka, żeby na mnie wjechać, żeby chociaż pogoda było dobra, gdzie tam słońce cały czas świeci prosto w oczy, wiatr zapiera dech w piersiach, a temperatura powietrza, też szkoda wspominać, założyłem ciepłą kurtkę, a teraz pocę się jak wół.
Cudownie się spisałeś, mój kochany pesymisto. Podałam ci jedynie suche fakty, a ty ułożyłeś z niej najgorszy możliwy scenariusz, nogi drętwieją ci tylko trochę, nie będziesz tego czuć jeżeli skupisz umysł na czymś innym, jak np. Na słońcu, które sprawia, że odruchowo się uśmiechasz, a nie koniecznie świeci ci w oczy. Wiatr owiewa ci twarz, dodając adrenaliny, lecz masz ciepłą kurtkę, więc nie przeszywa cię na wskroś, jest dość ciepło dlatego nie zamarzasz na wyciągu. Natomiast ludzie dookoła, też nie są małymi demonami, które tylko czekają, żeby na ciebie wjechać, ty ich w ogóle nie obchodzisz, to tylko twoje urojenia, twój pesymizm, wiec otrząśnij się s tego podnieś głowę, i się uśmiechnij. Życie jest dla każdego takie same, ale to od ciebie zależy jak je zinterpretujesz.