My Strict Doctor √

Chapter Thirty-Four(Surprise)

Ryana's POV

Nasa bahay lang ako and as usual BORING! Nga pala birthday ko na bukas and ni isa dito sa bahay especially si mama hindi nag o-open topic non. Ganda diba? Tsaka si Bryan dalawang araw nang hindi pumupunta dito. Tinawagan ko naman siya tapos sinasabi niya lang na busy siya then binababa na niya ang tawag. Husay din diba?

Dahil boring ang buhay ko at gabi na at wala akong magawa. Kinuha ko ang maliit na blutooth speaker ko at nagpa music ng sobrang lakas.

Now playing: bikini body!

Oh ha! Ganda ng trip ko no? Wala e! Ang boring! Ano bayan! Wala na akong ibang masabi kundi poro boring-boring!

Now playing: you belong with me by T.S. Favorite ko talaga to e!

At dahil sadyang kalog ako ngayon! Ginaya ko sa music vedio niya ang pagsayaw niya sa kama tapos patalon-alon sabay kanta.

"You belong wih me.. Eh you belong with me! Woh!" kanta ko sabay bagsak sa kama.at hingal na hingal na humiga.

Tumayo ako ulit at nagsasasayaw na para bang wala ng bukas. Bahala nang hingalin! Pagkadilat naman ng mata ko sa dereksyon ng pinto nakita ko si bryan. And with his hands cross near in his cheast while leaning on the door.

"Wala ka bang magawa?"tanong niya at naglakad palapit sakin. May hinugot naman siya sa bulsa niya at panyo pala yon at pinunasan niya ang mukha kong pawis na pawis na.

"Kanina ka pa?" parang wala lang na tanong ko at umupo sa kama.

"Yeah," sagot niya.

"Ngayon ka lang yata nakadalaw?" tanong ko. At patuloy na pinupunasan ang mukha at leeg ko.

"As I've said I'm busy.." sabi niya. Edi siya na busy! Sorry naman!

"Ilagay mo nga sa likod ko ang basa e!"binigay ko sa kanya ang panyo at pinalagay sa likod ko. Ginawa niya naman.

"Kumain ka na?" tanong ko at sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.

"Yeah done," at buntong hininga siya. Sumampa naman ako sa kama and kneel in his back at nilagay ang kamay ko sa sintido niya at hinilot ito.

"Better.." he whisper.

"Masyado kang nagpapagod e! Ayan tuloy.." sabi ko pa.

"sorry, about your operation, trinabaho ko na and by next month pwede ka ng mag undergo into opera.." napatigil naman ako sa paghilot sa sintido niya at nagdadagondong ang puso ko. Ang isang tanong lang naman na bumabagabag sa akin e! MABUBUHAY KAYA AKO?

"But pwede nating e move ang date or month basta ba hindi lalagpas sa tatlong buwan.." paliwanag niya. Naramdaman niya sigurong kinakabahan.

"ah, sige okey lang sakin since matagal pa ang next month kasisimula pa lang naman ng buwan ngayon.." kasi February 02 palang kasi ngayon tsaka bukas ang birthday ko. Feb. 03

"May gusto ka bang gawin bukas or sabihin man lang?" tanong ko. Baka kasi alam niya.

"Wala naman, hindi na nga pala ako magtatagal.. I have to go tsaka magiging busy ako bukas, dadating ang ibang doktor from state to have some visit." sabi niya pa. Nalungkot naman ako pero hindi ko pinahalata.

"Ah ganon ba, sige ihahatid na lang kita sa baba," sabi ko at tumayo na kaming dalawa. Magkahawak naman ang kamay namin na naglakad palabas ng bahay.

"Bye.." sabi ko sa kanya.
But it sounds like 'see you later'.

"See you.." he hold my cheeks at hinalikan niya ako sa nuo at napapikit naman ako. I smile slightly and he get in his car. Nag wave na ako at pumasok na sa bahay.