BÜYÜK PATRON

38. Bölüm

106K OLMUŞ. Rüyamda görsem inanmam ♥ Teşekkür ederimmm ♥

Yorumlarınız benim için çok değerli, yorumsuz bırakmayın ♥

Demir'in Anlatımı

Kollarımda yatan Beren'in saçlarına öpücük kondurdum ve onu kendime daha fazla yaklaştırdım. Ben yerimde yatarken birçok şey ile onu tek başıma bıraktığım için kendime kızıyordum en çok ta Beren'e zarar veren adamı dövecek gücüm olmadığı için kızıyordum.

Beren bana arkasını dönüp uyumaya devam ettiğinde gülümseyerek yataktan kalktım daha rahat hareket edebilmesi için. Beren'i yatağın ortasına doğru getirip üstüne battaniyeyi örttüm ve 3 aydır beni beklerken oturduğu otluğa oturdum.

Komidinin üstünde duran sürahiye ve yanında duran bardağa uzanıp iki bardak su içtim.

Uyumak tüm vücudumu yıpratmıştı, eskisi gibi güçlü hissetmiyordum. Komidinin çekmecesini açtığımda tanıdık kutu gözüme çarpmıştı.

Siyah yüzük kutusunu elime aldığımda aklıma kaza günü gelmişti. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve kutuyu açtım, o kaza olmasaydı belki şuanda Beren ve ben balayı tatilinde olabilirdik.

Beren yattığı yerden kıpırdadı ve gözlerini ovarak uyandı. Düz bir şekilde bana baktıktan sonra, ''Senin yatakta olman gerekiyordu.'' Dedi uykulu sesiyle.

Gözleri elimde ki kutuya kaydığında bir süre susup bacaklarını yataktan sarkıttı ve elini elimin üzerine koydu.

''Zamanı gelince, daha iyi bir teklif yapacağını biliyorum.'' Deyip alnıma bir öpücük koydu ve kollarını boynuma doladı.

''Elbette ben Demir Yıldırım'ım.'' Dediğimde gülümseyerek kafasını olumlu anlamda salladı.

••••

Günler ilerledikçe bende iyileşiyordum eski gücümü elde etmeye başlamıştım. Beren benim için o kadar fazla şey yapıyordu ki onun bu çabasını görmem beni evlenme teklifine daha fazla itiyordu.

Ona nasıl bir şey yapacağım konusunda bir fikrim yoktu, önce işleri ve kendimizi düzene sokmamız lazımdı ve en uygun zamanda bir evlilik teklifi.

Asya ve Ömer oldukça mutlu gözüküyorlardı ve Asya'nın mutluluğu benim için her şeyden önemliydi.

Yağız da peşimizden ayrılmıyordu, ona ilkte tavır takınsam da Beren'in zor gününde hep onu koruduğu için ona minnettardım. Bu yüzden sıklıkla beni ziyaret etmesi sinirimi bozmuyordu tabii Beren'e bakmadığı sürece.

Ofisteki çalışanlarda işyerini kendi başlarına ayakta tuttukları için ben ayaklanana kadar izin vermiştim. Hepsi hem hoş geldiniz hem de teşekkür için ellerinde balonlar ve pastalar ile hastaneye gelmişlerdi. Onlar ile daha önce hiç bu kadar yakın olmamıştım ve sohbette bulunmamıştım ama yattığım yerden dinlemek zorunda olduğum için muhabbetlere de katılmıştım. Benden nefret ettiklerini düşünüyordum ama aksine beni seviyorlarmış bunu da öğrenmiş oldum.

Hastanede son günümüz olduğu için bende fazlasıyla sevinçliydim, sonunda yatağımda uyuyabilecek ve eski ben olabilecektim. Sonra ise kendimi tamamen Beren'e adayacaktım, kilo almasını sağlayacaktım ve mavi gözlerinden bir daha bir damla yaş akıtmayacaktım.

''Buradan kurtulduğumuza gerçekten seviniyorum.'' Dedi Asya yanağıma bir öpücük koyarak.

''Bunu birde Beren'e sorun.'' Dedi Yağız bana bakıp memnunca gülümsedi.