mated with the enemy -voltooid-

Date ❤️

Gepubliceerd: 19 februari
Stukje van het vorige hoofdstuk:
Dingdong. Hij is er.... ik open de deur en glimlach. 'Hi.' 'Eh... hoi... je ziet er mooi uit!' Ik bloos lichtjes Dankje. Jij ziet er ook mooi uit!' Wit t-shirt die doorschijnt en een normale broek. En het leukste! Zijn haar zit mooi warrig door elkaar!
Hoofdstuk 22

Pov Taylor

We zijn aan het wandelen in het bos, in wolvenvorm. Ik geniet er echt veel van. 'Je hebt me al heel lang niet meer vrij gelaten!' 'Sorry daay.' 'Maakt niks uit.' Ik glimlach mentaal. 'Taylor, ik weet dat je rustig aan wilt doen nu. Maar ik bedank je. Alex is veel vrolijker nu. Hij glimlacht ook weer, hij martelt minder en hij is minder streng. Je maakt hem gelukkig. Alsjeblieft geef hem een kans?' Hoor ik Chris mindlinken. 'Ik zal erover nadenken.' 'Bedankt!'

Alex straat me met een vreemde blik aan. Waarschijnlijk ben ik gestopt met lopen. Ik schud mijn hoofd en loop verder.

Na 1 uurtje gelopen

'Taylor, ik wil je iets laten zien.' Mindlinkt Alex me. Ik knik en volg hem. Ik heb het idee dat we terug lopen. 'Doen we ook.' 'Oh...' 'we zijn er bijna, verander terug.' Ik doe wat hij zegt en verander terug. Alex veranderd ook terug maar staat nu naakt voor me.

Een geschrokken gil verlaat mijn mond. Snel draai ik me om. 'Je kon me op z'n minst waarschuwen ja?!' 'Da had gekund maar dit is leuker! En jij had mij ook terug kunnen laten verander met kleren.' Pff... nu mij de schuld gaan geven hè?!

Ik haal mijn schouders op. 'Je kan kijken.' Ik draai me om en zie hem met kleren aan. Opgelucht zucht ik. 'Kom je?' Vraagt Alex. Ik knik en volg hem. 'Ogen dicht.' Zegt Alex na een paar minuutjes. Hij legt zijn handen op voor mijn ogen en leidt me ergens naar toe.

'Zit.' Fluistert Alex in mijn oor. Ik gehoorzaam en ga zitten. Hij haalt zijn handen weg en mijn mond valt open van verbazing. We zitten berg/rots achting iets. Ik weet niet wat het is maar we zijn in ieder geval ergens hoog. Met ene prachtig ondergaande zon. En uitzicht op Alex' pack. 'Vind je het mooi?'

'Prachtig.' Hij glimlacht opgelucht naar me. 'Het is een van m'n favoriet plaatsen. Niemand weet ervan, behalve wij.' Ik glimlach en geen hem een kusje op zijn wang. Zijn wangen worden een beetje roder. Ahw schattig! 'Ik houd van je Taylor, ik weet dat je rustig aan wilt beginnen en ik begrijp je. Je hoeft het ook niet terug te zeggen maar ik wil je laten weten dat ik van je houd.'

Het liefst wil ik het hem nu vergeven. Maar ik kan het niet. Hij moet weten dat hij niet zomaar vergeven wordt. Ik knik. 'Eten?' Vraagt hij. Nu pas merk ik dat we op een picknick kleed zitten en voor ons een picknick mand ligt. Ik knik.

'Is pannenkoeken goed?' 'Ja hoor.' Hij glimlacht en legt een
Pannenkoek op een bord. Hij legt er een paar aardbeien op en geeft het aan me. Het valt me op dat we vaak picknicken. Misschien houdt hij gewoon van picknicken. 'Bestek?' Ik schud mijn hoofd. 'Als je het niet erg vind eet ik met mijn handen?' Hij schudt lachend zijn hoofd.

Hij pakt ook wat pannenkoeken en eet ze op. 'Mag ik er nog een?' Vraag ik met puppy ogen. Hij grinnikt. 'Tuurlijk liefje.' Hij houdt duidelijk nog van me! Het idee laat me weer verliefd voelen. Ik kan het hem niet aandoen om hem af te wijzen! En hij houd zich duidelijk in.... argh 't is zo moeilijk!

'Wat is er? Waarom eet je niet?' Vraagt Alex bezorgd. 'Eh nee niks hoor.' Hij knikt. Ik weer dat hij me niet geloofd maar hij zegt er gelukkig niks over. We eten de pannenkoeken op en nog wat cakjes. Ik kruip tegen Alex aan en samen kijken we na heet mooie uitzicht.

'Bedankt.' 'Voor wat?' 'Voor alles. En vooral voor de moeite. Je doet alles voor me.' Hij glimlacht en trekt me tegen zich aan. Langzaam bewegen onze gezicht naar elkaar. Als zijn lippen bíjna de mijne raken trek ik me terug. 'Ik...' 'het geeft niet.' Fluistert Alex. Sh¡t! Ik heb hem pijn gedaan! 'Sorry..' 'Het is niks.' Hij kijkt weg. Ouch!

Ik draai zijn hoofd om en druk mijn lippen op de zijne. Dit heb ik echt heel erg gemist. Hij likt over mijn lippen maar ik geef geen toestemming. Gekwetst trekt hij terug. 'Rustig aan.' Fluister ik. Hij zucht maar knikt toch.

Volgende ochtend

Het wat gisteren echt leuk, maar ik hoop niet dat hij nu denkt dat hij helemaal is vergeven!

Alex: goed geslapen babe?
Ik: ja, jij?
Alex：'t was beter geweest als jij in mijn armen lag te slapen
Ik: tsss.... slijmerd! Droom lekker verder!
Alex: ik houd ook van je hoor 😘
Ik: ik ga mezelf opfrissen. Bedankt voor gisteren
Alex: oké is goed babe. Voor jou altijd babe X

Ik stuur niks terug en fris me op. Ik loop terug en hoor dat iemand me belt. Ik neem op.
Gesprek
T: hallo?
M: Taylor!
T: oh Melanie jij bent het! Is er iets?
M: nee niks ernstigs maar vertel me alles van de date! Alex straalt helemaal! Hij heeft zelfs een paar gevangenen vrij gelaten met schone kleren en eten! Je hebt toch niks in zijn eten gestopt hè? Hij laat bijna nooit gevangene vrij!
Ratelt ze. Ik grinnik
T: ik heb niks gedaan! Maar het is toch goed dat hij vrolijk is enzo?
M: tuurlijk! Maar ik vraag me steeds af hoe het je lukt! Ik probeer het al zo lang!
T: puppy ogen misschien? Ik weet het eigenlijk ook niet...
M: vast mate band. Is het al een beetje versterkt? Hebben jullie gezoend?
T: uhhh... het is versterkt ja. Eh Ehm.... jaa.... we...
M: omg! Yes jullie hebben gezoend!
T: Melanie! Heb jij je mate al ontmoet?
Probeer ik van onderwerp te veranderen
M: nee maar hopelijk vind ik hem ooit
T: tuurlijk wel!

❗️LEES DIT! 👇
Heeeeeey! Ik heb besloten om de hoofdstuk iets korter te maken. Het zal nu rond de 1000 woorden zijn inplaats van 1100. Sorry! Maar het lukt niet echt meer met schrijven. Ik voel me gedwongen als ik het nog niet af heb 😞 sorry.
Xxx