SHANTA's POV
It's our 4 years and 6 months as a couple. . . I want to suprise him
Nag prepare ako para dito, nagpaganda, nag effort, hindi natulog at halos mabaliw kakaisup.
I was holding a floating balloon, hawak hawak ko din ang gift ko para sa kanya pati yung box of memories naming dalawa na pinag hirapan ko for almost 4 years. Inipon ko lahat at pinag sama sama.
Nasa tapat na ako nang bar na pinag celebrate nila dahil sila ang nanalo sa basketball. Sobra akong kabado dahil sa magiging reaction niya. Matutuwa kaya siya?
Excited at the same time nininerbyos.
Papasok na sana ako sa pinaka entrance pero halos tumigil yung mundo. Parang huminto yung mabilis na pagtibok ng puso ko at nawala yung kaninang excitement na nararamdaman ko.
Gusto ko nalang tumakbo at umiwas pero di magawa ng mga paa ko. Hindi ko magawang umalis sa kinatatayuan ko. Para akong na glue at sinaksak sa dibdib ng sagad!
My best friend Nica and Sef. . .
Are Kissing
Nagsimula nang bumigat ang talukap nang mga mata ko.
Mas lalo akong nasaktan kasi ginantihan ni Verm ang bawat halik ni Nica. Ginusto niya din?
Nabitawan ko ang lobo na kanina ko pang hawak, nilipad na siya nang malayo, kasabay paglaglag ng regalo ko kay Verm ang siyang pagbasag ng puso ko.
Pinagmasdan ko pa sila bago ko mapag pasyahang umuwi. . Magmukhang tanga dito habang umiiyak
Umuwi akong luhaan.. Nakita ko nalang yung mga inihanda ko para sa kanya na nasayang.
Nasayang lahat ng effort ko. Nasayang yung pag aaral kong magluto para sa kanya, nasayang lahat!
Pinagmasdan ko lang yun nang maigi kasabay ng pagbagsak nanaman ng luha ko pero paulit ulit kung naaalala ang kanina.
Bakit sa dinami dami nang babaeng pwede niyang halikan, bakit best friend ko pa? Bakit si Nica pa?
Bakit pati si Nica humalik kay Verm? May namamagitan ba sa kanilang dalawa ng hindi ko alam? Kung ganun.. Kailan pa? Gaano na katagal? Bakit di nila aminin sakin?
Kasi masakit e. Best friend ko siya at boyfriend ko siya, gaano ba ako katanga para hindi mahalata yun? Gaano ako kamanhid?
Unti-unting dinudurog ang puso ko, pinong pino. Nagmumukha na akong tanga dito dahil iniiyakan ang pagkain. Kasi sobrang sakit sa pakiramdam na mapag taksilan ng dapat taong importante sayo
Nasa gitna ako ng pag iyak ko nang may bigla akong narinig na pumasok. Kinabahan ako dahil wala namang tao dito sa bahay at tanging ako lang.
Napatayo ako sa kinauupuan ko..
but surprisingly nakita ko si Verm
"L-Love! "
Tawag niya
Lalapit sana siya pero pinigilan ko siya. Patuloy pa din sa pag agos ang mga luha ko.
"No! Hanggang jan ka lang wag kang lalapit sakin. "
"I-I'm sorry. "
Mas lalo pa akong napaiyak
"Sorry? For what? Para sa panloloko? - "
