Vandaag is de kaartverkoop van het one directiont/little mix concert. Ik zit achter mijn computer en wachten wacht tot hij eindelijk is geladen. En dan opeens verspirngt mijn beeld ik ben eindelijk op de site. Nee ik gil het uit, het hele concert is al uitverkocht ik ben te laat! ik ren naar boven en ga naar mijn kamer. Ik ga op me bed liggen en begin te huilen. Na een tijdje word ik wakker in een nat kussen en met rode ogen. Het is al donker buiten en het is heel stil in huis, ik loop me kamer uit naar beneden, maar daar is niemand. Dan loop ik de trap heel stiletjes op en loop ik naar me ouders kamer, me ouders liggen al te slapen. Dan loop ik ook maar weer naar me bed en ga liggen en probeer wat te slapen. Ik word weer wakker ik weet niet hoe lang ik heb geslapen, maar vast maar kort, want ik heb nog heel lang wakker gelegen. Mmmm wat ruik ik dan, het ruikt naar vers gebakken croissantjes mmmmmm lekker. Ik ren de trap af naar beneden. Daar zitten me moeder en vader. Ze zien me rode betraande ogen, me moeder komt naar me toe en kknuffelt me, dan barst ik weer in huilen uit. Nadat ik me ouders erover heb verteld hebben ze medelijden met me, ze gaan me helpen om toch nog aan kaartjes te kunnen komen voor het concert. Dan gaan we lekker ontbijten. De hele tafel staat vol met lekkers, er zijn croissantjes, broodjes, verse sinasappelsap, eitjes en nog veel meer lekkers. Ik vraag waarom dit speciale ontbijt is op een gewone doordeweekse dag. Dan kijken me ouders elkaar aan en beginnen ze lachen, dan zeggen ze in koor: WE GAAN TROUWEN ! ik kijk me ouders aan en begin ook te lachen. ik geef me ouders een knuffel en feliciteer ze. Dan kijk ik naar de klok en ren snel naar boven. het is al 9 uur en ik moet om 5 over 9 op school zijn. op me kamer pak ik me tas, me boeken en mijn laptop. Dan ren ik naar beneden en geef me ouders een kus. Ik pak me fiets en fiets zo snel als ik kan naar school. Als ik op school ben gebeurde er al wat ik dacht, ik was te laat en moest een briefje halen. Toen ik in de les was vertelde ik aan Kayla mijn vriendin waarmee ik naar het concert zou gaan dat het me niet was gelukt om kaartjes te krijgen. Ze kijkt heel beteuterd en vind het jammer, maar dan vertel ik haar dat ik ervoor ga zorgen dat we toch naar het concert kunnen. Dan word ze toch weer wat blijer, en als ik haar vertel dat mijn ouders gaan trouwen is ze helemaal enthousiast voor mij. De schooldag lijkt wel dagen te duren en als eindelijk de bel gaat ren ik naar me fiets en fiets zo hard als ik kan naar huis. Als ik thuis ben ga ik gelijk achter me vomputer zitten, ik kijk op allemaal sites om te kijken of ik toch niet nog ergens kaartjes kan kopen, maar alleen op marktplaats vind ik iets, maar dat vertrouw ik niet. Dus zet ik me computer uit en ga maar me saaie huiswerk maken, ik moet allemaal saaie wiskunde sommen enzo maken.
