"သား.. တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတာလား..''
"ဗ်ာ..''
သိပ္ကိုပါးနပ္လြန္းေသာ ေမေမပါေလ...
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုႏွင့္ မ်က္ခံုးပင့္ေမးဟန္သည္
တစ္စံုတစ္ရာကို သိပီးသည့္ဟန္ပန္မ်ိဳး
ျဖစ္ေနသည္......
"ဘာကိုလဲ ေမေမရဲ႕...''
"ေမေမသိလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးသားရယ္..
အရင္က အိမ္ကိုျပန္လာရင္ အလုပ္မွာဘယ္လိုပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ
ေျပာပီး ေမေမ့ကိုခြၽဲတတ္တဲ့သားက...
တစ္ခါတေလ ျပံဳးရႊင္ပီးေတာ႔ေတာင္ျပန္လာတာလားလို႔...''
"အာ.. ေမေမကလဲ...''
"ခုလဲ သားမ်က္ႏွာကေအးခ်မ္းေနတာပဲ....
ေမေမ့အထင္..
ေမေမခုလိုေျပာလိုက္တာ သား႐ွက္သြားသလိုပဲ...''
မ်က္ႏွာကိုငံု႔ခ်ကာ ကြယ္ဝွက္လိုက္ေပမယ့္
စကၠန္႔မလႊဲအကဲခတ္ေနပံုရေသာ
ေမေမကျမင္ေလသည္...
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ
စဥ္းစားေနတုန္း႐ွိေသးတယ္..
သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးေမေမ့ဆီကၾကားလိုက္ရပီး...
"ဘယ္လိုမိန္းခေလးမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမေမလက္ခံႏိူင္တယ္သား...
သားေဖေဖလက္ခံလာေအာင္လဲ ေျပာေပးႏိုင္တယ္..
ဒါေပမယ့္....''
သူမရဲ႕ ဝိုင္းဝန္းေသာ (တစ္စံုတစ္ဦးႏွင့္ဆင္သည္ဟုထင္မိေသာ...) မ်က္လံုးေတြမွာ
ေလးနက္မႉတို႔နဲ႔ေတာက္ပေနပီး...
"ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့...
မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္လား...''
လြတ္က်သြားေတာ့မည့္တူကို တင္းက်ပ္စြာ
ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္......
"ေမေမ... သူ...''
တစ္ခုခုေျပာမို႔ျပင္မိေပမယ့္ လက္ကာျပပီး...
"စိတ္မပူနဲ႔အံုးသား..
ေမေမသူဘယ္သူဆိုတာေတာင္မသိေသးဘူး...
သားသာဆင္ျခင္မယ္ဆိုရင္....''
တစ္စြန္းတစ္စနဲ႔ရပ္ပစ္လိုက္ပီး
သတိေပးေသာ အၾကည့္ေတြသည္စကားမ်ားစြာေျပာေနေလေတာ့...
"ဆင္ျခင္ပါ့မယ္... ေမေမ..
သူ႔ကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔....''
''သားကို ေမေမယံုပါတယ္....''
