Chan.....
ႏႈတ္ခမ္းေတြလႈပ္ခတ္သြားရံုေလာက္သာ
ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို သူေရရြတ္ေလသည္။
မယံုၾကည္ရဲ...ျဖစ္ေနသည့္ဟန္ပန္ႏွင့္
သူ႔မ်က္လံုးေတြျပဴးက်ယ္ေနခဲ့သည္...။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေတာင္းပန္ရိပ္ေတြႏွင့္သာ ဆို႔နင္စြာသူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္...။
"ခေလး...''
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာေသာ
သူ႔လက္ေတြ သိသိသာသာတုန္ယင္ေနခဲ့သည္..။ ပါးျပင္နားထိေရာက္ခါနီးမွ
ထိုလက္ေတြကို ဖယ္သြားကာသူေခါင္းရမ္းေလသည္...။
"အိမ္မက္လား......အိမ္မက္ထင္တယ္...''
တိုးလ်စြာေရရြတ္လိုက္ေသာ သူ႔အသံေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြ လိႈက္တတ္လာခဲ့သည္...။
ေတာင္းပန္ပါတယ္..Fan Fan ရယ္...
ကြၽန္ေတာ္မွားပါတယ္...
စိတ္ထဲကသာေျပာေနမိၿပီး အသံကအျပင္သို႔ထြက္မလာႏိုင္ခဲ့...။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသာ
ေငးၾကည့္ေနမိသည္...။
"အိမ္မက္ဆိုရင္လဲ...ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထေစဖို႔.ကိုယ္ဆုေတာင္းပါရေစ...''
တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္သူကြၽန္ေတာ့္အနားထိတိုးကပ္လာသည္...။ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို
သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႔ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္
မ်က္ရည္စတို႔ကိုသုတ္ဖယ္ေပးသည့္
သူ႔ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စတို႔စိုလူးေနခဲ့သည္....။
"....''
သူ႔ကိုယ္မွအရက္နံ႔တို့ျပင္းထန္ေနသလို
အံ့ျသမႉေၾကာင့္ခဏတာ အမူးေျပသြားပံုရေသာ္လည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္လို
သူရပ္တည္ႏိုင္ပံုမရ...။ ဗလံုးဗေထြးေျပာေနသည့္ သူ႔စကားသံၾကားမွာ Chan ဆိုေသာ
ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို ေရရြတ္တမ္းတေနသည္ကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ဖမ္းဆုပ္ထားႏိုင္သည္..။
ေထြးဖက္လာေသာသူ႔ရင္ခြင္ၾကားမွာ
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ဝွက္ထားလိုက္မိသည္..။
ႏွလံုးသားေတြကြဲေၾကမတတ္လြမ္းေမာခဲ့ရေသာ ကိုယ္သင္းရနံ႔တစ္ခုကို မက္ေမာစြာ႐ႈ႐ိႈက္ခြင့္ျပန္လည္ရရႇိျပီျဖစ္သည္...။
"Fan Fan..''
"...''
ေက်ာျပင္ကိုဖက္တြယ္ထားေသာ သူ႔လက္ေတြေျပေလ်ာ့သြားတာေၾကာင့္ သူ႔နာမည္ကိုေခၚၾကည့္မိသည္...။ ျပန္ထူးသံမၾကားရသလို
သူ႔ကိုယ္သည္လဲ ၿငိမ္သက္ေနေလသည္...။
