Charisse'S POV
Sa lahat ba naman ng pwedeng sumagip saakin. siya pa ?
"Di ka ba mag papasalamat ?!" sabi niya .
" Wow. eh ang kapal naman pala talaga ng fes mo ano ?! bakit naman ako magpapasalamat sa yo ?! sa pagkakatanda ko kase , ikaw ang may kasalanan sakin ! Pumasok ka sa bahay namin ! especifically , sa kwarto ko ng hindi ko
alam . Trespassing yun !!! Alam mo ba yun !? Kung hindi. eexplain ko pa ?! Huh !? Ano mas salita ka . !! " sabi ko sa kanya ng pasigaw at tuloy tuloy . psh
Tinignan niya ako sa mata ng diretso at walang expression .
" Tapos kana ba ? Alam mo , kaya ka iniwan ng boyfriend mo , napakadaldal mo . hindi ka deserving para mahalin. Naiintindihan mo ba yun ? or eexplain ko pa ? kitid ng utak mo . kung magpapakamatay ka dahil sa isang lalaki lang , wag ka mandamay ng ibang tao . " sabi niya .
I was dumbfounded. Suddenly a tear escaped from my eyes . iyakin . tsk .
Naglalakad siya paalis pero bigla naman siyang humarap . akala ko magsosorry .
" Quits na tayo ha . Pumasol ako sa kwarto mo , pero niligtas naman kita kay kamatayan ."
tapos saka siya umalis ..
From that moment , i realized that i still have my life to live . I promised myself not to cry again just because of boys . kasi pag umiyak ako , it may cause too much damage for everyone . alam ko naman na matagal nang wala ang pagmamahal between me and Rich , pinagpipilitan ko lang sarili ko eh ..
kaya ako , si Charisse , pinapangako ko na hindi ko iiyakan si Rich o kung sino mang lalaki .
" Aaaaaahhhhhhhhhhhhh !!!! ," - sumigaw ako ng malakas . kasabay nito ang paglelet go ko kay Rich . siguro nga hindi ko siya ganun kamahal dahil madali ko siyang pinalawalan ngayon . pagkatapos noon ay ngumiti ako ng malawak at umuwi . :)
hayy . Ang gaan ng pakiramdam ko .
-
