-Σήκω επιτέλους Ελινα πάει 7μιση η ώρα,πάλι θα χάσεις την πρώτη ώρα. ειπε *ή μαλλον φωναξε*η μητέρα μου
Ο επιτακτικος,θυμωμένος τόνος της φωνής της ανάγκασε το νυσταγμενο μου μυαλό να ξυπνήσει και το κουρασμένο σώμα μου να σηκωθεί από το κρεβάτι.
-Ελίνα τι θα γινει?..ακούω την φωνή της μητέρας μου από την κουζίνα
-Σηκώθηκα ξερεις...φωνάζω με όλη μου την δύναμη
-Α μπα μας έκανες την χάρη..αντε πηγαίνε να πλυθεις
Εκνευρισμενη μπαίνω στο μπάνιο χωρίς όρεξη που υπάρχω καν..και τότε αντικρίζω το άχαρο πρόσωπο μου στον τετράγωνο καθρέπτη..πράγματι είμαι πολύ άσχημη...σκέφτηκα..όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν ήμουν πιο όμορφη...γρήγορα ετοιμαστηκα για το σχολείο και ευτυχώς έφτασα μερικά δευτερόλεπτα πριν το κουδούνι αρχίζει να χτυπά σημαίνοντας έτσι την καταστροφή ακόμη μιας ημερας. .αν κάποιος από τους συμμαθητές μου άκουγε αυτά τα λόγια θα απορούσε..βλέπεται είμαι αυτό που λένε το "καλό παιδι" ,η πάντα διαβασμένη και επιμελής μαθήτρια,η συμπαθής στους καθηγητές και η κατεξοχήν ήσυχη μέσα στην τάξη, είμαι αυτό που λένε φυτό. Το μόνο που μου λείπει είναι τα γυαλια..
Η τρίτη ώρα έφτασε αλήθεια πολύ γρήγορα και το διάλειμμα αυτό έμελλε να είναι καθοριστικό..Γιατί δεν παρέλειψα να προσέξω πως το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω μου..και αυτό κάθε άλλο από δυσάρεστο ήταν ..
-Ει Ελίνα σου μιλάω τόση ώρα,που στο διαολο κοιτας;φώναξε μάλλον δυνατότερα από όσο έπρεπε η Θάλεια ..
Γύρισα και της έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα διαπιστωνοντας μαλιστα ότι όλη η παρέα του κοίταζε προς τα εμάς. Βέβαια δεν σας έχω πει ακόμα ποιος είναι αυτός για του οποίου το βλεμμα γίνεται τέτοιος χαμός... Το ονομα του δεν εχει τιποτα το αληθινα ιδιαιτερο..Στεφανος,είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος, ένας καστανοξανθος δεκαπεντάχρονος με πράσινα έντονα ματιά γυμνασμένο σώμα και μεγάλη αυτόπεποίθηση. Ολοι είχαν καταλάβει πως ήλπιζα στην προσοχή του σε κάθε ξεχωριστό βήμα μου. Και εκείνος μου έδινε συνεχώς ελπίδες πως δεν θα έμενε σε αυτό. Και πράγματι εκείνο το απόγευμα..
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Πρώτο κεφάλαιο λοιπον,δεν ξέρω πράγματι πως μου ήρθε η έμπνευση για μια τέτοια ιστορία Θέλω να πω ευχαριστώ σε όσους άρεσε και συνεχίσουν να διαβάζουν και στα επόμενα κεφάλαια.
Δώστε μου λίγη ώθηση να συνεχίσω πατώντας ☆
Φιλάκια, Αναστασία που ήδη ανχωθηκε για το αν θα πάει καλά όλο αυτό😇
YOU ARE READING
Roses.
Teen Fiction☯Οσο και να με ποναει,ποτε δεν ζητησα τιποτε παραπανω απο λιγα τριαντάφυλλα και μια ματια σου.Ενα βλεμμα σου.Να νοιωσω για λιγο τα ματια σου καρφωμενα σε καθε εκατοστο του σωματος μου.Αυτην την γαληνη που εκπνεει το χρωμα τους.Γαλαζιο του παγου.☯
