Roses.

Κεφάλαιο 3

Μια παραξενη λαμψη φωτισε το εσωτερικο των ματιων μου και μια οικεια φωνη εσπασε την πολυποθητη σιωπη
-Ελίνα, κορίτσι μου ξυπνα..είπε απαιτητικά η μητέρα μου ενώ άνοιγε το παράθυρο ακριβώς απέναντι απ το κρεβάτι μου με αποτέλεσμα να ανοιγοκλεισω πολλές φορές τα μάτια μου μέχρι να συνηθίσω το εκτυφλωτικό φως και να φωνάξω:
-Μαμά ,ήμαρτον,Σαββατο είναι
-Αν θες να βγεις με τη Θάλεια πρέπει να διαβάσεις ξέρεις 😑
-Καλά καλά δεν θα κάτσω να ακούσω την γνωστή σου υστερία
Μου έριξε ένα τελευταίο δολοφονικό βλέμμα και έφυγε από το δωμάτιο θεωρώντας πια αυτονόητο πως θα σηκωθώ...όμως δεν ήθελα..ήθελα να κάτσω στο κρεβατάκι μου να σκεφτώ όσα έγιναν χτες,γιατί αντέδρασα έτσι,για ποιον ηλιθιο λόγο τον σταμάτησα από το να κάνει  αυτό που τόσο καιρό ονειρευομουν..
-Ακόμα; ακούστηκε η άκρως εκνευρίστικη φωνή της μητέρας μου η οποία με έβγαλε από τις σκέψεις και με ανάγκασε μέσα σε 10 λεπτά να έχω ετοιμαστεί ,να έχω φάει πρωινό και να βρίσκομαι στο γραφείο μου να διαβάζω κάτι τύπους φυσικής..είχα βάλει τα ακουστικά στο τέρμα βέβαια ..και άκουγα το One More Night των Maroon 5 όταν δυστυχώς για μένα το τραγούδι τελείωσε και τα feels μου βρίσκονταν στο έλεος της "τυχαίας αναπαραγωγής"..και ξαφνικά αναγνωρίζω την πρώτη νότα...αυτήν την νότα. Περιττο να πω οτι μέχρι να φτάσει το ρεφρέν δεν είχα αντέξει και είχα αρχίσει να κλαιω και να σιγοτραγουδαω τους στίχους
" I know I can treat you better    than he can"
 Δεν άντεχα,οι αναμνήσεις με σκότωναν..το μυαλό μου γυρνούσε συνεχώς πίσω

¤Έναν  χρόνο πριν¤
-Ρε γαμωτο σου  Ιφιγένεια το ξέρεις ότι ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε σένα. .είσαι η κολλητή  μου
-Ελινα,τα εμαθα ολα οποτε τελείωνε και απλα φύγε από τη ζωή μου. Ποτε δεν ήσουν κολλητή μου μόνο μια μλκσμν που ήθελε να με εκμεταλλευτει για να γίνει κάτι με τον Στέφαν..Αλλά τώρα δεν θα αφήσω πότε τον κολλητό μου να καταστραφεί με μια σαν και σένα
-Μα τι θα γίνει τώρα πια με όλα αυτά που μας δένουν ;Με το βραχιόλι που έχουμε από την 5η Δημοτικού ,με το τραγούδι μας,με τα μυστικά,τις αναμνήσεις μας;
Τότε έβγαλε το βραχιόλι της  και έσπασε την ασημένια καρδιά στη μέση και είπε :
-Οι αναμνήσεις και τα μυστικά να πάνε στο διαολο όσον αφορά το τραγουδάκι μας,είπε ειρωνικα.. δεν με ενδιαφέρει καν..στο χαρίζω άλλωστε πότε δεν δεθηκαμε αληθινά, απλά μου κλαιγόσουν για τον μαλακά τον Διονύση που έπαιζε μαζί σου και εγώ σε παρηγορουσα..αλλά μέχρι εκει..πότε δεν νοιαστηκα για την πάρτη σου κοριτσάκι μου,δεν γουστάρω ,αλλωστε,
το στυλακι σου
-Μα όταν θα ακούω το "Treat You Better " θα θυμάμαι εσένα
-Κρίμα σου.

¤Πάλι στο σήμερα¤

-Ελινα,σε φωνάζω τόση ώρα,είπε η μητέρα μου .Τελείωσες την φυσικη;
-Ναι,ψέλλισα, για να μην καταλάβει ότι είχα κλάψει
-Άντε,ντύσου.11 πάει η ώρα..Να μην περιμένει το κορίτσι
Έσβησα το φως του γραφείου, διάλεξα έναν ωραίο συνδυασμό ρούχων ,έβαλα να παίζει το Always των Bonjovi .Ετοιμαστηκα και τότε το κουδούνι χτυπησε ,χαιρέτησα τή μητέρα μου και κατέβηκα τις σκάλες βιαστικα.Έβγαλα γρήγορα τα κλειδιά μου,ξεκλειδωσα την εξωπορτα και βγαίνοντας αντίκρισα την Θάλεια που για κάποιο περίεργο λόγο εκλεγε σαν 5χρονο. Δεν προλαβα καν να την ρωτήσω την αιτία του ξεσπασματος αυτού όταν ορμησε πάνω μου,με αγκάλιασε και μου είπε ότι τελικά θα πάμε σπίτι της αντί για την βόλτα για ψώνια που σχεδιαζαμε. Της σκουπισα τα δάκρυα για να μην την δει κανείς κλαμμενη και την ρώτησα τι έπαθε. Μου ξεκαθάρισε ότι θα μου πει στο σπίτι της στο οποίο για να φτάσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ ,έπρεπε να περάσουμε όλον τον πεζόδρομο. Την όλη  διαδρομή σκεπάζε η σιωπή,μέχρι την στιγμή που..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Λοιπόν, αυτό ηταν το τρίτο πάρτ για εσάς τους λίγους *😂* που διαβάζετε, εσάς που ψηφίζετε σας αγαπάω λίγο παραπάνω,και εσείς που σχολιάζετε love ya💘
Ήταν 618 λέξεις.God bless me😭
Ξέρω δεν είχε shoking εξέλιξεις και πολλά γεγονοτα σε αυτό το Κεφάλαιο απλά το κομμάτι με την ανάμνηση μου άρεσε πάρα πολύ σαν σκέψη και ειδικά όταν το έγραψα👑

Kisses,An.🌈