Roses.

Κεφάλαιο 6

Γύρισα θυμωμενη να δω ποιος στο διαολο ενόχλησε τις σκέψεις μου.Και αντίκρισα αυτά τα πράσινα μάτια να με κοιτάνε και τι είναι αυτό;Εκλαιγε;Γιατί εκλαιγε;Ποιος έκανε τον πρίγκιπα μου να κλαιει;
-Στεφανε τι έγινε ;Γιατί είσαι κλαμμένος;είπα αναστατωμενη
-Μικρή συγγνωμη,συγγνωμη για όλα,είπε με τρεμαμενη φωνη
-Για ποιο πράγμα μου ζητάς συγγνωμη;ρώτησα παίρνοντας τον εγωισμό μου πίσω
-Για το μπλέξιμο που σου προκάλεσα.Μιλησα με την Κατερίνα, εμμ δηλαδή την διευθύντρια,και μου είπε ότι δεν είχες ξαναπάει πότε στο γραφείο και ένιωσα τύψεις.Επισης σορρυ για την συμπεριφορά της Ιφιγένειας. Μερικές φορές δεν ξερει τι λεει.
-Βασικά δεν με πολυνοιαζει η Ιφιγένεια ούτε το τι παίζει μεταξύ σας but δέκτη η συγγνωμη για το γραφείο.😌

-Μικρή,δεν θα με κοροϊδεύεις εσύ εμένα,είπε ειρωνικά
-Γιατί σε κοροϊδεύω Στεφανάκο;Ήξερα πόσο τον πείραζε να τον λένε Στεφανακο
-Καταρχήν μην με ξαναπείς ετσι και δεύτερον λες και δεν έχω καταλάβει ότι είσαι κολλημένη μαζί μου .Νταξει ξέρεις ,ευτυχώς, ότι δεν έχεις δυνατότητες και δεν το παλευεις αλλά μην προσπαθείς να μου κρυφτείς
-Αχα Στεφανάκο πίστεψε το όσο θες ομως δυστυχως για σενα έχω αγόρι.Btw θα σας δούμε το Σάββατο στο χορο με την Ιφιγενειούλα σου ή μήπως δεν θα πάτε γιατί ντρέπεσαι να κυκλοφορησεις μαζί της;είπα μην περιμένοντας απάντηση. Σηκωθηκα,πήρα την τσάντα μου και τον χαιρέτησα ανοιγοκλείνοντας γλυκά τα βλέφαρα μου,μιμούμενη μια από τις πιο αισχρες συνήθειες της πρώην "κολλητής" μου.Ειχε μείνει να με κοιτάει που έφευγα από τον χώρο της περιφραγμένης παιδικής χαράς κατευθυνόμενη προς το σπίτι μου.Οταν έφτασα η μητέρα μου έλειπε οπότε ξάπλωσα αναπαυτικά στον καναπέ και πήρα το κινητό στο χερι

3 Μηνύματα από Θάλεια

Που είσαι?Είσαι καλά?Τι έγινε?Τι έπαθες?
Ελίνα απαντά μου να ξέ...

Την πήρα τηλέφωνο και η συζήτηση εξελίχθηκε κάπως:
-Έλα Θάλεια μου
-Που στο διαολο είσαι επιτελους;
-Σπίτι είμαι
-Και γιατί δεν απαντάς ειπαμε;ρώτησε ειρωνικά
-Γιατί πριν ήμουν παιδική και μιλούσα με τον Στεφαν
-Τι λεγατε;
-Θα στα πω από κοντά
-Όχι τώρα θα μου τα πεις.
-Θαλ θα στα πω όταν βρεθούμε
-Καλά,έρχομαι από κει
Πριν προλάβω να απαντήσω άκουσα ένα μπιπ μπιπ μπιπ. Θα ερχόταν από δω...
15 λεπτά αργότερα ένα ντριν σχεδόν σπαστικό ακούστηκε Είναι η Θαλεια,σκέφτηκα. Άνοιξα και πράγματι επαληθευτηκα.Ακουσε σχεδόν έκπληκτη τα γεγονότα και με πήρε αγκαλιά..ήξερε ότι δεν ένιωθα καλά...Δεν μπορούσε να με παρηγόρησει ομως..
Τρίτη και Τετάρτη ένα απέραντο κενό ίσα ίσα που πήγαινα σχολείο. .Δεν μου μίλησε ούτε με κοίταξε από τότε.Ουτε εκείνος ούτε η κοπελίτσα του και το παρεακι της.Πηγαινα σχεδόν αδιάβαστη, απλά δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου όσα έγιναν.
Ασχολίαστο ότι Νεοελληνική έγραψα πιο σκατα και από αποσκατα*ΤΙ ΛΕΩ* αλλά νταξει.
Χάχα..Πέμπτη,η χειρότερη μέρα της βδομάδας με διαφορά.Το πρόγραμμα είναι κατάλληλο για να σου προκαλέσει τάσεις αυτοκτονίας. Ευτυχώς τρίτη ώρα κάναμε κενό, έλειπε μία εικαστικός με την οποία όλη τη χρονιά ζήτημα να έχουμε κάνει 5 μαθηματα.Και ποιος άραγε είχε γυμναστικη; Το Γ2...Το τμήμα του..Ήταν τόσο όμορφος όταν έτρεχε πάνω κάτω σαν το χαζο κυνηγώντας μια μπάλα μπασκετ,να σημειωθεί η ειρωνεία.Παλι καλά δεν παρατήρησε ότι τον κοιτούσα.Οτι και να έκανε ήταν το κόλλημα μου και δεν άλλαζε αυτο. Τελευταία ημέρα αυτής της καταραμένης βδομάδας,συνεννοηθηκα τελικά με τη Θαλεια για το πως και πότε θα πάμε στο χορό. Θα πηγαίναμε με ένα άλλο κορίτσι,την Νάσια,φίλη της Θαλ από το Γ4.Την ψιλοσυμπαθουσα είναι η αληθεια.Αλλα τώρα δεν με πολυένοιαζε το όλο θέμα.
Ξημέρωσε Σάββατο σε τέτοια κατασταση:
-Ελινα μου,κοριτσάκι μου αν δεν διαβάσεις όσα συνεννοηθηκαμε στον χορό δεν πας.Στο λέω ξεκάθαρα.
-Μα μαμά η Θαλεια θα πάει.
-Η Θαλεια ας κάνει ότι θέλει δεν είναι μαθήτρια σαν και σένα.
Υποχωρησα και διάβασα τα βασικά.Μπηκα για μπάνιο ,για να χαλαρώσω και να ετοιμαστώ. Έπρεπε να είμαι προετοιμασμένη για όλα,να τον δω να φιλιεται και δεν ξέρω και γω τι άλλο να κάνει με την οποιαδήποτε περνάει δίπλα του.
Έκανα τα μαλλιά μου κατσαρα και φόρεσα το φόρεμα μου,έβαλα τα μποτάκια μου και απαλό μακιγιάζ. Κυρίως eyeliner γιατί η μάσκαρα μου ήταν διόλου απαραίτητη.Πηγα και πήρα την Θάλεια και την Νασια και ξεκινήσαμε,λέγαμε κάτι άκυρα.Η θαλ ήξερε καλά ότι ετρεμα απο αγωνία. Φτάσαμε στο σημείο που είχαμε συνεννοηθεί ότι θα συναντηθούμε με τον Άρη ,τον Νίκο και τον Μανώλη, το αγόρι της Νασιας.Ηταν όλοι τους πανέμορφοι, αλλά ο Άρης θεέ μου καλύτερος από όλους.
-Έτοιμη να κάνουμε τον τυχερό που έχει την καρδιά σου να ζηλέψει;είπε ειρωνικά
Όσοι ήταν γύρω μας ήξεραν οπότε γελασαν σιγανά. Βασικα δεν ήξεραν ποιος ήταν ο "τυχερός" εκτός από την Θαλ βέβαια.Μεχρι να φτάσουμε το κλίμα ήταν χαλαρό,εξήγησα λίγο στον Άρη την όλη φάση με τον Στέφαν. Γενικότερα τον εμπιστευομουν αρκετά γιατί άλλωστε δεν μου είχε δώσει δείγματα για να μην το κάνω.Και με την άκρη του ματιού μου είδα μέσα στα μέλια την Θαλ με τον Νίκο, αα τη σιγανοπαπαδιά😂.Την κοίταξα με νόημα και ο Άρης φώναξε στον Νίκο ένα δυνατο "ΜΠΑΛΙΤΣΑ" .Και οι δυο γύρισαν από την άλλη μεριά για να μην μας κοιτάνε και συνέχισαν τις αηδίες τους. Και ναι φτάσαμε. Ήταν πια η ώρα που όλα θα κριθούν.Το ήξερα καλά και από ότι φάνηκε το γνώριζε και η καρδιά μου η οποία δεν είχε σταματήσει να χτυπάει σαν τρελή. Έπρεπε με τον Άρη να είμαστε σαν πραγματικό ζευγάρι όσο βλέπω τον Στεφαν να φασωνετε με την οποιαδήποτε. Μπήκαμε μέσα ,εγώ με την Θαλ πιανομασταν χερι-χερι για μοιραστούμε την ένταση.Βρηκαμε ένα ωραίο σημείο και καθησαμε σε ένα ψηλό τραπέζι.Οι τέσσερις μας αφου η Νασια και ο Μανώλης είχαν βρει τους φίλους τους και είχαν φύγει από κοντά μας.Και η στιγμή που θα εντοπίζα τον Στέφαν τον οποίο έψαχνα ήρθε ακαριαία. Την είχε αγκαλιά και τραγουδούσαν μαζί. Αλλά δεν με νοιάζει.Αρχισα να συζητάω με τα παιδιά για το τι θα πιούμε όταν ο Νικος*σκέτη αλητεία το παιδι σου λεω*προτινε να παραγγειλουμε ένα μπουκάλι βότκα όλοι μαζί. Σε ποιες το είπε αυτό, ας γελάσω, σε εμάς που ούτε ανθρακικό δεν πίνουμε, σε εμάς που δεν ξεχωρίζουμε το ουίσκι από το μπακαρντι ασπουμε🔫.Αλλα για να μην φανούμε φουλ άσχετες συμφωνήσαμε.Ψιλοφοβομασταν αλλά never mind.Μου έβαλαν λίγο στο ποτήρι,γκοντ αυτό είναι πικρό, ξινό, δεν ξέρω πως να το εκφράσω, αλλά ένα ακόμα ποτηράκι δεν θα έκανε κακό.Γυρισα και κοίταξα προς εκείνον και η Ιφιγένεια είχε σηκωθεί σε ένα τραπέζι και ο ηλιθιος την χειροκροτουσε.
Το ζώον το όρθιο.Αλλα δεν με νοιάζει. Τότε το πήρα απόφαση. Ίσως ήταν η μικρή ζαλάδα που ένιωθα από το ποτό, ίσως η ελάχιστη ζήλια μου.Ηξερα ότι μπορούσα να τραβήξω την προσοχή και το επόμενο τραγούδι ήταν κατάλληλο.Το στοιχείο μου:Αγγλικό pop.Ειχε βάλει το Work from home των Fifth Harmony και δεν θα άφηνα τον Στεφανακο μου απεριποιητο.Ναι καλά φανταστηκατε άρχισα να χορεύω, δεν ήξερα ότι το έχω τόσο πολύ.
Ο Στέφανος απλά με κοίταζε σαν χάνος.Κοίτα τι έχασες μλκ.
Ο Άρης καταλαβαινοντας τι σκεφτόμουν ήρθε με πήρε αγκαλιά με φίλησε απαλά στο μάγουλο και με απομάκρυνε απ το κέντρο της προσοχής.Να βλέπατε το βλέμμα του Στεφαν εκείνη την ώρα, θυμός, ζήλια, μισός..Καθησα λίγο ήρεμη με τα παιδιά γελώντας και σχολιάζοντας την όλη φάση
Μετά από λιγο ο Νίκος με τον Άρη πήγαν να δούνε κάτι γνωστούς και η Θάλεια πήγε στο μπανιο όταν ένας καρπος έπιασε ξαφνικά το χερι μου καταφερνοντας να με γυρίσει προς το μέρος του .

_

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Hi,my babes. What's up?👑It was 1215 words😮I can't recognise myself😂So did you like it?Basically,σας άφησα πάλι στην ίδια κατάσταση,κάποιος της γύρισε το χερι,ίσως να είναι ο Στέφαν ίσως και κάποιος από τον κύκλο του😌Το arina ζει και βασιλεύει για εσάς τις λίγες εκεί εξω🙂Σχολιάστε να βλεπω❣

Moaw,Anastasia✔