Roses.

Κεφάλαιο 2

Εκείνο το απόγευμα όταν έβγαινα από το φροντιστήριο μου σχεδόν έπεσα πάνω του,σχεδόν τα χείλια μας ακουμπησαν μεταξύ τους, σχεδόν ..
-Ει Ελίνα πρόσεχε επιτελους..μου είπε με έναν ηπιο,σχεδόν γλυκό, τρόπο. .
-Σορρυ Στεφαν...είπα κοιτώντας από ντροπή το πάτωμα
Μα τότε διαπίστωσα ότι..ότι το χείλος μου είχε σχιστει  από την σύγκρουση
"Αυτό μας έλειπε τωρα" σκέφτηκα και μάλλον κατάλαβε την σκέψη μου αυτή
Με πήρε από το χέρι λεγοντας:
-Μικρή πάμε σπιτι μου πριν γίνεις χειρότερα.
Ήξερε ότι δεν θα αντιδρουσα άλλωστε οι γονείς μας ήταν πολύ καλοί φιλοι😏Φτάνοντας στο σπίτι του πρόβαλα μερικές αντιρρήσεις μα δεν δεχόταν τίποτα. Μπαίνοντας είδαμε την μητέρα του,την οποία ίσα ίσα που χαιρέτησα καθώς ο Στέφαν με τραβούσε μέσα στο δωμάτιο του..
-Κάτσε στο κρεβάτι και περίμενε με ..είπε απαιτητικά
Επέστρεψε με βαμβακι, ιώδιο και χαρτί κουζίνας. Άρχισε να περιποιείται το σχισμένο χείλος μου και να γελάει με τις έκφρασεις πόνου που έπαιρνε το πρόσωπο μου. Τότε η μητέρα του μπήκε στο δωμάτιο, μας ρώτησε αν θέλουμε κάτι από έξω και ανακοίνωσε πως πάει για ψώνια και θα γυρίσει σε μερικές ώρες. Οπότε μόνοι στο σπίτι λοιπόν.
-Τι θέλει να κάνουμε η μικρή  τώρα που είμαστε μόνοι?..είπε σαν να διάβαζε την σκέψη μου
Πόσο πολύ μου άρεσε που με ελεγε μικρή μα πόσο πονούσε που ήξερα ότι δεν το εννοούσε έτσι όπως ήθελα εγώ.
-Στέφαν δεν μπορώ να μείνω άλλο έχω διάβασμα
-Μα είναι Παρασκευή. .έλα κάτσε λίγο μαζί μου..είπε πλησιάζοντας με και κλείνοντας μου το μάτι
-Τι προσπαθείς να πετύχεις χαζό αγορακι; τον ρώτησα περιπαιζοντας την γοητεία του
-Να σε κάνω δικιά μου μικρή ..είπε και η χροιά του σκοτεινή, μυστηριώδης
-και πως θα το καταφέρεις αυτο μεγάλε γοη; είπα γελώντας
Με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής και άρχισε να δίνει πεταχτά φιλιά στο σημείο που το πάνω χείλος μου είχε σχιστει..Αμέσως μετά άρχισε να με φιλά πιο έντονα...ήταν το πρώτο μου φιλί αλλά δεν χρειαζόταν να το ξερει..Με ξαπλώνει στο κρεβάτι, έρχεται από πάνω μου ενώ συνεχίζει να με φίλα πιο γλυκά τώρα πια
Λίγα δευτερόλεπτα μετά πετάγομαι απότομα και λέω
-Δεν είναι σωστό όλο αυτό γαμωτο . .και ξεσπασα σε κλάματα
Ο Στέφανος μην έχοντας καταλάβει τι έγινε με κοιτά απορημένος και με περνει αγκαλια. Αρχίζω να κλαίω με λυγμούς και πετάγομαι πάνω, ετοιμάζομαι..κοιτάω το παραξενεμένο πρόσωπο του.."Ίσως να το εκλαβει σαν αποτριψη" σκέφτηκα "αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμη για τίποτα ακομη" Τον χαιρέτησα σιγανά και τρέχοντας έφτασα στο σπίτι. .Κλειστηκα στο δωμάτιο μου ,είπα τις εξελίξεις στην Θάλεια, η οποία παρολίγον να με σκοτώσει για την αντίδραση μου και έτσι αποφασίσαμε αύριο να πάμε για ψώνια για να ξεχαστω λιγο

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Λοιπόν, δεύτερο κεφάλαιο, λίγο γρήγορα έ? ..Απλά είχα έμπνευση...σχολιάστε και καμιά φορά νιώθω ότι ενδιαφερεστε.
Τεσπα ένα μικρό spoil ☺:
Στο description λέει ότι τα μάτια που ήταν ερωτευμένα μαζί της ήταν μπλε ενώ ο Στέφαν έχει πράσινα

Αυτά για τωρα❤